Sealm 14 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 AD

Sealm XIII (14)

¹ Se unrihtwisa cwyð on his mode: “Nis nan God þe þis wite oððe wræce.” Þonne byð þæt folc for þam cwyde gewemmed and gescynded on heora won willan. Nis nan þe eallunga wel do - ne forðon anlepe.

² Drihten locað of heofenum ofer manna bearn, and hawað hwæðer he geseo ænigne þæra þe hine sece oþþe hine ongite.

³ Ac hi hine fleoð ealle endemes, and secað and lufiað þæt hy syn idle and unnytte; nis heora furðum an þe eallunga wel do. Hi synt byrgenum gelice: seo byð utan fæger and innan ful. Heora tungan wyrcaþ mycel facn, þeah hi fægere sprecon; heora geþeaht and heora willa and heora weorc byð swylce þære wyrrestan nædran attor, þa mon aspis hæt. Ðara muð byð symle full wyrignessa and bitera worda; heora fet beoð swiðe hraðe blod to ageotanne unþearfes for yflum willan. And heora wegas beoþ symle gedrefede. Hie wilniað ealle mægne oþera manna unsælþa, and him cymð sylfum þæt ylce. Ne secað hi nane sibbe, ne Godes ege ne byð beforan heora modes eagum.

⁴ Hwi ne ongitað ealle þe unriht wyrcað - þa þe wilniað fretan min folc swa ænne hlaf, þa ne clypiað to Gode mid gōdum weorcum -

⁵ hwi ne ongitað hi þæt him cymð, þonne hi læst wenað, ege and ungelimp? Hwy ne ongitað hi þæt God byð mid þam rihtwisran folce?

⁶ Hwi gedrefe ge min yrmingæs geþeaht, for þam God ys min geþeaht?

⁷ Hwa arist elles of Syon to þæm þæt he sylle Israelum hælo, butan þu, Drihten, þe afyrst hæftnyd of þinum folce? Blissie nu Iacobes cyn and fægnian Israele.