Sealm 126 - Anglo-Saxon Psalms c.890-950 ADSealm 125 1 Þonne Drihten wyle gedon æfter, þæt he of Sione swære ahweorfe hæftned hefige, syððan we hraðe weorðað afrefrede fægere ealle. 2 Sona beoð gefylde mid gefean syþþan muðas ure, and we ma sprecað, beoð ure tungan teala wynsume. 3 Þonne hi geond þeode cweðað þriste; æghwær hi gemiclade mihtig Drihten, þa he him wundur mid worhte seldlic; gemicla ðe swylce, mihtig Drihten, þæt þu wundur mid us wyrce mære and we bealde on þam bliðe weorðan. 4 Gehweorf ure hæftned, halig Drihten, swa suðhealde swiþe hlimman. 5 Þa her on tornlicum tearum sawað, hi eft fægerum gefean sniðað; 6 gangende and ferende georne wepað and heora sylfra sæd sniðað æfter. Cumað þonne mid cumendum cuðe mid blisse and on heora sceafas berað, swa hi gesamnedon. |
The first 50 psalms are credited to King Alfred the Great and were written in c.890-899 AD, and the last 100 psalms were translated c.900-950 AD by an unknown poet.
British & Foreign Bible Society