Marcus 14 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

Ìosa air Ungadh aig Betani

¹ A‑nis bha a' Chàisg agus Fèill an Arain Neo‑Ghortaichte dà latha air falbh, agus bha na h‑àrd‑shagartan is na sgrìobhaichean a' sireadh ciamar a chuireadh iad an greim e tro fhoill, agus a chuireadh iad e gu bàs.

² Oir thuirt iad, “Chan ann air an Fhèill, air eagal 's gun èirich aimhreit am measg an t‑sluaigh.”

³ Agus fhad 's a bha e ann am Betani ann an taigh Shìmoin an lobhar, nuair a bha e na shuidhe aig bòrd, thàinig boireannach le crogan alabastair de dh'acfhainn fìor chosgail, agus bhris i an crogan agus dhòirt i air a cheann i.

⁴ Ach bha cuid ann a thuirt gu diombach nam measg fhèin, “Carson a tha an acfhainn air a cosg mar seo?

⁵ Oir dh'fhaodadh an acfhainn seo a bhith air a reic airson barrachd air tuarastal bliadhna agus air a toirt dha na bochdan.” Agus chronaich iad i.

⁶ Ach thuirt Ìosa, “Leigibh leatha. Carson a tha sibh a' cur dragh oirre? Rinn i gnìomh àlainn dhòmhsa.

⁷ Oir tha na bochdan an‑còmhnaidh agaibh còmhla ribh, agus uair sam bith a thoilicheas sibh, faodaidh sibh math a dhèanamh dhaibh. Ach cha bhi mise an‑còmhnaidh agaibh.

⁸ Rinn i na b' urrainn dhi: thàinig i ro‑làimh a dh'ungadh mo chuirp airson adhlacadh.

⁹ Gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh, ge b' e càit an tèid an soisgeul a shearmonachadh air feadh an t‑saoghail gu lèir, bidh an rud a rinn i air innse mar chuimhneachan oirre.”

¹⁰ An uair sin chaidh Iùdas Iscariot, a bh' air àireamh am measg an dà fhear dheug, gu na h‑àrd‑shagartan airson esan a bhrath dhaibh.

¹¹ Agus nuair a chuala iad, bha iad toilichte 's gheall iad airgead a thoirt dha. Agus bha e a' sireadh cothrom iomchaidh airson esan a bhrath.

Suipear an Tighearna

¹² Air a' chiad latha de dh'Fhèill an Arain Neo‑Ghortaichte, nuair a bhiodh iad ag ìobradh uan na Càisge, thuirt deisciobail Ìosa ris, “Càit am bu toigh leat sinn a dhol a dh'ullachadh airson 's gun itheadh tu a' Chàisg?”

¹³ Chuir e dithis dhe dheisciobail air falbh, agus thuirt e riutha, “Thallaibh dhan bhaile, agus coinnichidh duine ribh a' giùlain soitheach uisge. Leanaibh e,

¹⁴ agus ge b' e àite dhan tèid e a‑steach, canaibh ri fear an taighe, ‘Tha am Fear‑Teagaisg ag ràdh: Càit a bheil mo sheòmar aoigheachd, far an ith mi a' Chàisg còmhla rim dheisciobail?’

¹⁵ Agus seallaidh esan dhuibh seòmar mòr, shuas an staidhre, uidheamaichte is deiseil; an sin ullaichibh air ar son.”

¹⁶ Chaidh na deisciobail a‑mach agus thàinig iad dhan bhaile, agus fhuair iad e dìreach mar a thuirt e riutha, is dh'ullaich iad a' Chàisg.

¹⁷ Nuair a bha am feasgar air tighinn, thàinig esan còmhla ris an dà fhear dheug.

¹⁸ Agus fhad 's a bha iad nan suidhe aig bòrd agus ag ithe, thuirt Ìosa, “Gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh gum brath aon agaibhse mise, fear a tha ag ithe còmhla rium.”

¹⁹ Thòisich iad air a bhith tùrsach, 's air a ràdh ris, fear mu seach, “Cha mhise e, am mi?”

²⁰ Ach thuirt e riutha, “Is e fear dhen dà fhear dheug a th' ann, a tha a' bogadh arain còmhla riumsa san t‑soitheach.

²¹ Oir thèid Mac an Duine air falbh dìreach mar a tha e sgrìobhte ma dheidhinn, ach is mairg dhan fhear sin leis an tèid Mac an Duine a bhrath: bhiodh e na b' fheàrr dhan duine sin mura robh e air a bhreith riamh.”

²² Agus fhad 's a bha iad ag ithe, ghabh Ìosa thuige aran, agus às dèidh a bheannachadh, bhris e e agus thug e dhaibh e, agus thuirt e, “Gabhaibh, is e seo mo chorp‑sa.”

²³ Agus ghabh e thuige cupa, agus às dèidh dha taing a thoirt, thug e dhaibh e, agus dh'òl iad uile às.

²⁴ Agus thuirt e riutha, “Is e seo m' fhuil‑sa, fuil a' chùmhnaint, a th' air a dòrtadh a‑mach airson mhòrain.

²⁵ Gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh, chan òl mi tuilleadh de thoradh an fhìonain gus an latha sin nuair a dh'òlas mi nuadh e ann an rìoghachd Dhè.”

²⁶ Nuair a bha iad air laoidh a sheinn chaidh iad a‑mach gu Beinn nan Crann‑Ola.

Ìosa a' Fàidheadaireachd mu Àicheadh Pheadair

²⁷ Agus thuirt Ìosa riutha, “Bidh sibh uile air ur sgainnealachadh asam, oir tha e sgrìobhte: “‘Buailidh mi am buachaille, agus sgapar na caoraich.’

²⁸ “Ach às dèidh m' aiseirigh, thèid mi romhaibh do Ghalile.”

²⁹ Ach thuirt Peadar ris, “Ged a thèid iadsan uile a sgainnealachadh, cha tèid mise.”

³⁰ Agus thuirt Ìosa ris, “Gu deimhinn tha mi ag ràdh riut, an‑diugh fhèin air a' cheart oidhche seo, mun gairm an coileach dà thuras, àicheidh tu mi trì tursan.”

³¹ Ach thuirt e gu làidir, “Ged a dh'fheumainn bàsachadh còmhla riut, chan àichinn thu.” Agus thuirt a h‑uile duine aca an aon rud.

Getsemane

³² Chaidh iad gu àite dham b' ainm Getsemane, agus thuirt Ìosa ri a dheisciobail, “Suidhibh‑se an seo, fhad 's a nì mise ùrnaigh.”

³³ Agus thug e leis Peadar, Seumas is Eòin, agus thòisich e air a bhith fo mhòr‑àmhghar 's air a bhuaireadh.

³⁴ Agus thuirt e riutha, “Tha m' anam ro bhrònach, fiù 's gu bàs. Fuirichibh an seo agus dèanaibh faire.”

³⁵ Agus a' dol beagan na b' fhaide air adhart, thuit e air an talamh is rinn e ùrnaigh – nam biodh e comasach, gun deigheadh an uair seo seachad air.

³⁶ Agus thuirt e, “Abba, Athair, tha gach rud an comas dhutsa. Thoir an cupa seo air falbh uam. Ach chan e na 's toigh leamsa, ach na 's toigh leatsa.”

³⁷ An uair sin thàinig e agus fhuair e iadsan nan cadal, agus thuirt e ri Peadar, “A Shìmoin, a bheil thu nad chadal? Nach b' urrainn dhut faire a dhèanamh airson uair a thìde?

³⁸ Dèanaibh faire is ùrnaigh airson 's nach tuit sibh ann am buaireadh. Tha an spiorad gu deimhinn deònach, ach tha an fheòil lag.”

³⁹ Agus a‑rithist dh'fhalbh e agus rinn e ùrnaigh, ag ràdh nan aon bhriathran.

⁴⁰ Agus a‑rithist thàinig e agus fhuair e nan cadal iad, oir bha an sùilean fìor throm, agus cha robh fhios aca ciamar a fhreagradh iad e.

⁴¹ Agus thàinig e an treas turas agus thuirt e riutha, “A bheil sibh fhathast a' cadal 's a' gabhail fois? Tha sin gu leòr; thàinig an uair. Seall, tha Mac an Duine air a bhrath do làmhan pheacach.

⁴² Èiribh! Thallamaid! Seallaibh, tha mo neach‑brathaidh air tighinn faisg!”

Ìosa air a Chur an Grèim

⁴³ Agus fhad 's a bha e fhathast a' bruidhinn, thàinig Iùdas, aon dhen dà fhear dheug, agus sluagh còmhla ris le claidheamhan is cuaillean, o na h‑àrd‑shagartan, na sgrìobhaichean agus na h‑èildearan.

⁴⁴ A‑nis bha an neach‑brathaidh air comharra a thoirt dhaibh, ag ràdh, “Am fear dhan toir mise pòg, 's e sin e; glacaibh e agus thoiribh leibh e, fo gheàrd.”

⁴⁵ Agus nuair a thàinig e, chaidh e dìreach thuige agus thuirt e, “A Rabaidh!” Agus phòg e e.

⁴⁶ Agus chuir iad an làmhan air agus ghlac iad e.

⁴⁷ Ach tharraing aon fhear dhiubhsan a bha an làthair a chlaidheamh agus bhuail e seirbheiseach an àrd‑shagairt agus gheàrr e a chluas dheth.

⁴⁸ Agus fhreagair Ìosa iad, “An tàinig sibh a‑mach le claidheamhan agus le cuaillean gam ghlacadh‑sa mar gum b' e gadaiche a bh' annam?

⁴⁹ Bha mi còmhla ribh gach latha san teampall a' teagasg, agus cha do ghlac sibh mi. Ach biodh na Sgriobtairean air an coileanadh.”

⁵⁰ Agus dh'fhàg iad uile e agus theich iad.

⁵¹ Agus lean òganach àraidh e, gun dad air ach aodach anairt. Agus ghlac iad e,

⁵² ach dh'fhàg e aca an t‑aodach anairt agus theich e rùisgte.

Mu choinneamh na Comhairle

⁵³ Thug iad Ìosa leotha chun an àrd‑shagairt, agus chruinnich na h‑àrd‑shagartan agus na h‑èildearan agus na sgrìobhaichean uile còmhla.

⁵⁴ Agus lean Peadar e pìos air falbh, eadhon a‑steach do chùirt‑lios an àrd‑shagairt. Agus bha e na shuidhe còmhla ri na seirbheisich, agus ga bhlàthachadh fhèin aig an teine.

⁵⁵ A‑nis bha na h‑àrd‑shagartan agus a' Chomhairle gu lèir a' sireadh fianais an aghaidh Ìosa airson a chur gu bàs, ach cha d' fhuair iad sìon.

⁵⁶ Oir bha mòran a' toirt fianais bhrèige na aghaidh, ach cha robh aonta nan cuid fianais.

⁵⁷ Sheas cuid suas agus thug iad fianais bhrèige na aghaidh, ag ràdh,

⁵⁸ “Chuala sinne e ag ràdh, ‘Sgriosaidh mi an teampall seo a chaidh a dhèanamh le làmhan, agus ann an trì latha togaidh mi fear eile, nach deach a thogail le làmhan.’”

⁵⁹ Ach fiù 's mu dheidhinn sin cha robh aonta nan cuid fianais.

⁶⁰ An uair sin sheas an t‑àrd‑shagart suas nam measg agus cheasnaich e Ìosa: “Nach eil freagairt idir agad? Dè an fhianais a tha iad seo a' togail nad aghaidh?”

⁶¹ Ach dh'fhan esan sàmhach; cha tug e freagairt sam bith. A‑rithist cheasnaich an t‑àrd‑shagart e, ag ràdh, “An tusa an Crìosd, Mac an Aoin Bheannaichte?”

⁶² Agus thuirt Ìosa, “Is mi, agus chì sibh Mac an Duine na shuidhe air deas‑làimh a' Chumhachd, agus a' tighinn cuide ri neòil nèimh.”

⁶³ Agus shrac an t‑àrd‑shagart aodach‑uachdair, agus thuirt e, “Dè am feum a th' againn tuilleadh air fianaisean?

⁶⁴ Chuala sibh an toibheum. Dè ur barail‑se?” Agus dhìt iad uile e mar airidh air bàs.

⁶⁵ Agus thòisich cuid air smugaidean a thilgeil air, is air aodann a chòmhdachadh, is air a bhualadh, ag ràdh ris, “Dèan fàidheadaireachd!” Agus ghabh na seirbheisich dha le sgailcean.

Peadar ag Àicheadh Ìosa

⁶⁶ Fhad 's a bha Peadar gu h‑ìosal sa chùirt‑lios, thàinig aon de bhana‑sheirbheisich an àrd‑shagairt,

⁶⁷ agus a' faicinn Pheadair ga gharadh fhèin, sheall i gu geur air agus thuirt i, “Bha thusa cuideachd còmhla ri Ìosa o Nàsaret.”

⁶⁸ Ach dh'àich esan e, ag ràdh, “Chan eil fios agam agus chan eil mi a' tuigsinn dè a tha thu ag ràdh.” Agus chaidh esan a‑mach dhan phoirdse, agus ghairm coileach.

⁶⁹ Agus ga fhaicinn, thòisich a' bhana‑sheirbheiseach air a ràdh a‑rithist riuthasan a bha nan seasamh mun cuairt, “'S e fear dhiubh a tha seo.”

⁷⁰ Ach a‑rithist dh'àich e e. Agus às dèidh greiseig thuirt iadsan a bha nan seasamh mun cuairt a‑rithist ri Peadar, “Gu fìrinneach is e fear dhiubh a th' annad, oir is Galilèach thu.”

⁷¹ Ach thòisich esan air mallachadh 's air mionnachadh, “Chan aithne dhomh an duine seo air a bheil sibh a' bruidhinn.”

⁷² Agus sa bhad ghairm coileach an dara h‑uair. Is chuimhnich Peadar air dè a thuirt Ìosa ris: “Mun gairm coileach dà uair, àicheidh tu mi trì tursan.” Agus bhris e sìos is chaoin e.