Gnìomharan 27 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

Pòl a' Seòladh dhan Ròimh

¹ Agus nuair a chaidh a roghnachadh gum bu chòir dhuinne seòladh airson na h‑Eadailte, thug iad Pòl agus cuid de phrìosanaich eile thairis do cheannard‑ceud dham b' ainm Iulius de Rèisimeid Augustuis.

² Agus a' dol air soitheach à Adramitium, a bha gus seòladh gu puirt ri oirthir na h‑Àisia, chuir sinn gu muir agus còmhla rinn bha Aristarchus, Macedònach o Thesalonìca.

³ An ath latha chuir sinn a‑steach aig Sìdon; agus dhèilig Iulius ri Pòl gu coibhneil agus thug e cead dha a dhol gu a charaidean agus cùram fhaighinn.

⁴ Agus a' seòladh à sin sheòl sinn fo fhasgadh Chìoprais a chionn 's gun robh na gaothan nar n‑aghaidh.

⁵ Agus nuair a bha sinn air seòladh thairis air an fhairge fhosgailte ri oirthir Chilicia is Phamphilia, thàinig sinn gu Mira ann an Licia.

⁶ An sin lorg an ceannard‑ceud soitheach à Alecsandria a' seòladh dhan Eadailt agus chuir e sinne air bòrd.

⁷ Sheòl sinn gu slaodach airson mòran làithean agus ràinig sinn le duilgheadas mu choinneamh Chnidais, agus a chionn 's nach do leig a' ghaoth leinn a dhol na b' fhaide, sheòl sinn fo fhasgadh Chrete mu choinneamh Shalmone.

⁸ A' seòladh ri fad na h‑oirthir aige le duilgheadas, thàinig sinn gu àite ris an canar Na Calaidhean Maiseach, faisg air far an robh baile Lasea.

⁹ On a bha mòran ùine air a dhol seachad, agus an t‑seòladaireachd a‑nis cunnartach, a chionn 's gun robh fiù 's an Trasg seachad mu thràth, thug Pòl comhairle dhaibh,

¹⁰ ag ràdh, “Fheara, tha mi a' toirt fa‑near gum bi milleadh is call mòr san turas seo, chan ann a‑mhàin dhen bhathar is dhen t‑soitheach, ach cuideachd dher beathannan fhèin.”

¹¹ Ach thug an ceannard‑ceud barrachd aire dhan stiùireadair is do dh'fhear‑seilbh na soithich na dha na bha Pòl ag ràdh.

¹² Agus a chionn 's nach robh an cala freagarrach airson geamhrachadh ann, chuir a' mhòr‑chuid romhpa seòladh à sin, nam b' urrainn dhaibh air dhòigh air choreigin Phenice a ruigsinn, cala le Crete a bha a' coimhead an dà chuid an iar‑dheas agus an iar‑thuath, agus geamhrachadh an sin.

An Stoirm

¹³ A‑nis nuair a shèid a' ghaoth a deas gu socair, 's iad a' saoilsinn gun d' fhuair iad an rùn, thog iad acaire is sheòl iad ri fad Chrete, faisg air an oirthir.

¹⁴ Ach an ceann beagan ùine dhian‑shèid gaoth fhòirneartach, dham b' ainm “an ear‑thuathach,” sìos on tìr.

¹⁵ Agus nuair a chaidh an soitheach a ghlacadh is nach b' urrainn dhith a dhol an aghaidh na gaoithe, ghèill sinn dhi 's chaidh ar sèideadh air adhart.

¹⁶ A' ruith fo fhasgadh eilein bhig dham b' ainm Cauda, is ann air èiginn a rinn sinn geòla na soithich tèarainte.

¹⁷ Às dèidh a togail suas, chleachd iad a h‑uile seòrsa taic airson an soitheach a shàbhaladh. An uair sin air eagal 's gun deigheadh iad air a' ghainmhich air tìr Shirtis, leag iad an uidheam agus mar sin chaidh an sèideadh air adhart.

¹⁸ On a bha sinn air ar caith gu fòirneartach leis an stoirm, an ath latha thòisich iad air am bathar a thilgeil a‑mach.

¹⁹ Agus air an treas latha thilg iad acainn na soithich a‑mach air a cliathaich len làmhan fhèin.

²⁰ Nuair nach do nochd grian no rionnagan airson mòran làithean, agus gun robh stoirm nach bu bheag a' laighe oirnn, chaidh a h‑uile dòchas gun deigheadh ar sàbhaladh mu dheireadh thall a thrèigsinn.

²¹ Nuair a bha iad air a bhith gun bhiadh airson ùine mhòir, sheas Pòl suas nam measg is thuirt e, “Fheara, bu chòir dhuibh a bhith air èisteachd riumsa agus gun seòladh à Crete 's air am milleadh 's an call mòr seo a sheachnadh.

²² Tha mi a' guidhe oirbh misneachd a bhith agaibh, oir cha bhi call beatha sam bith nur measg, ach a‑mhàin dhen t‑soitheach.

²³ Oir air an oidhche seo fhèin sheas rim thaobh aingeal dhen Dia dham buin mi agus dha bheil mi ag adhradh,

²⁴ ag ràdh, ‘Na biodh eagal ort, a Phòil; feumaidh tu seasamh mu choinneamh Chèasair; agus seall, tha Dia air iadsan uile a thoirt dhut a tha a' seòladh còmhla riut.’

²⁵ Mar sin biodh misneachd agaibh, fheara, oir tha creideamh agamsa ann an Dia gum bi e dìreach mar a chaidh innse dhomh.

²⁶ Ach feumaidh sinn a dhol air tìr air eilean air choreigin.”

An Long‑Bhriseadh

²⁷ Nuair a bha an ceathramh oidhche deug air tighinn, fhad 's a bha sinne gar sèideadh thairis air a' Mhuir Adriataich, mu mheadhan‑oidhche bha amharas air na seòladairean gun robh iad a' tighinn faisg air tìr.

²⁸ Mar sin leig iad sìos an luaidh agus fhuair iad fichead aitheamh. Beagan na b' fhaide air adhart leig iad sìos an luaidh a‑rithist, agus fhuair iad còig aitheamhan deug.

²⁹ Fo eagal gun deigheadh sinn air na creagan, leig iad sìos ceithir acraichean o dheireadh na soithich, agus rinn iad ùrnaigh airson briseadh an latha.

³⁰ Agus fhad 's a bha na seòladairean a' feuchainn ri teicheadh on t‑soitheach, 's a bha iad air geòla an t‑soithich a leigeil sìos dhan mhuir, a' leigeil orra gun robh iad a' tilgeil a‑mach acraichean à toiseach na soithich,

³¹ thuirt Pòl ris a' cheannard‑ceud agus ris na saighdearan, “Mura fan an fheadhainn sin air an t‑soitheach, chan urrainn dhuibh a bhith air ur sàbhaladh.”

³² An uair sin gheàrr na saighdearan ròpaichean na geòla, agus leig iad leatha tuiteam air falbh.

³³ Fhad 's a bha an latha gus briseadh chuir Pòl ìmpidh orra biadh a ghabhail, ag ràdh, “Is e an‑diugh an ceathramh latha deug a tha sibh air leantainn oirbh fo theagamh agus às aonais bìdh, gun sìon a ghabhail.

³⁴ Mar sin tha mi a' cur ìmpidh oirbh uile biadh a ghabhail air sgàth ur slàinte, oir chan eil fuiltean o cheann aoin agaibh gu bhith air a chall.”

³⁵ Agus nuair a bha e air na rudan seo a ràdh, ghlac e aran, agus a' toirt taing do Dhia mun coinneamh gu lèir bhris e e agus thòisich e air ithe.

³⁶ An uair sin bha iad uile air am misneachadh agus dh'ith iad biadh iad fhèin.

³⁷ Bha sinn san t‑soitheach nar 276 anman gu lèir.

³⁸ Agus nuair a bha iad air gu leòr ithe, dh'aotromaich iad an soitheach, a' tilgeil a' chruithneachd a‑mach dhan mhuir.

³⁹ A‑nis nuair a bha an latha ann, cha do dh'aithnich iad an tìr, ach mhothaich iad do bhàgh le tràigh, agus chuir iad romhpa an soitheach a ruith air a' chladach nam b' urrainn dhaibh.

⁴⁰ Mar sin gheàrr iad saor na h‑acraichean, agus dh'fhàg iad sa mhuir iad; aig an aon àm dh'fhuasgail iad na ròpaichean a cheangail na stiùirean. An uair sin, a' togail an seòl‑toisich ris a' ghaoith rinn iad air an tràigh.

⁴¹ Ach a' bualadh sgeir, ruith iad an soitheach air grunnd. Bhuail an toiseach agus dh'fhan e gun ghluasad, agus bha an deireadh ga bhriseadh le cumhachd nan tonn.

⁴² Bha na saighdearan am beachd na prìosanaich a mharbhadh, mus snàmhadh gin dhiubh air falbh 's gun teicheadh iad.

⁴³ Ach, ag iarraidh Pòl a shàbhaladh, chùm an ceannard‑ceud iad bhom beachd a chur an gnìomh. Dh'àithn e dhaibhsan dham b' aithne snàmh iad fhèin a thilgeil thar na cliathaich an toiseach is dèanamh air tìr,

⁴⁴ agus an còrr air bùird no air pìosan dhen t‑soithich. Agus mar sin thachair gun deach iad uile a thoirt sàbhailte gu tìr.