2 Corintianach 10 - An Tiomnadh Nuadh anns an Eadar-Theangachadh Ùr Gàidhlig 2017

Pòl a' Dìon a Mhinistrealachd

¹ A‑nis, tha mi fhèin, Pòl, a' guidhe oirbh tro chiùineas is shèimheachd Chrìosd – mise a tha iriosal nuair a tha mi aghaidh ri aghaidh còmhla ribh, ach a tha dàna nuair a tha mi air falbh!

² Tha mi ag iarraidh oirbh, nuair a tha mi an làthair, nach leig mi leas a bhith cho dàna leis an dànachd leis a bheil mi a' cur romham a bhith dàna an aghaidh cuid, a tha a' coimhead oirnne mar gun robh sinne a' coiseachd a rèir na feòla.

³ Oir ged a tha sinn a' coiseachd san fheòil, chan eil sinn a' cathachadh a rèir na feòla.

⁴ Oir ar n‑airm‑cogaidh, chan ann dhen fheòil a tha iad, ach tha cumhachd diadhaidh aca airson dùin a sgrios.

⁵ Tha sinn a' sgrios argamaidean 's a h‑uile rud àrd a th' air a thogail suas an aghaidh eòlas Dhè, agus a' toirt am braighdeanas a h‑uile smuain gu ùmhlachd Chrìosd,

⁶ agus tha sinn deiseil gus a h‑uile eas‑ùmhlachd a pheanasachadh, ge b' e cuin a bhios ur n‑ùmhlachd‑se air a coileanadh.

⁷ Tha sibh a' coimhead air rudan mar a tha iad air an taobh a‑muigh. Ma tha neach sam bith cinnteach às fhèin, gur ann le Crìosd a tha e, cuimhnicheadh e air a seo a‑rithist ann fhèin: dìreach mar as ann le Crìosd a tha esan, gur ann a tha sinne cuideachd.

⁸ Oir fiù 's ma nì mise beagan a bharrachd bòstaidh mun ùghdarras againne, a bhuilich an Tighearna airson ur togail‑se suas – 's chan ann airson ur sgrios – cha tèid nàire a chur orm,

⁹ oir chan eil mi airson coimhead mar gum bithinn a' cur eagail oirbh lem litrichean.

¹⁰ Oir tha iad ag ràdh, “Tha a litrichean trom agus làidir, ach tha a làthaireachd phearsanta lag agus a chainnt suarach.”

¹¹ Smaoinicheadh an leithid sin a neach air a seo, gur ann mar a tha sinn tro litrichean, nuair nach eil sinn an làthair, a tha sinn cuideachd ann an gnìomh, nuair a tha sinn an làthair.

¹² Oir chan eil de dhànadas againn a bhith gar seòrsachadh no gar coimeas fhèin ri cuid dhiubhsan a tha gam moladh fhèin. Ach nuair a tha iadsan gan tomhas fhèin riutha fhèin agus gan coimeas fhèin ri càch‑a‑chèile, tha iad gun tuigse.

¹³ Ach cha dèan sinne bòstadh thar tomhais, ach a rèir tomhas na roinne a shònraich Dia dhuinn mar thomhas – roinn a ruigeas eadhon cho fada ribhse.

¹⁴ Oir chan ann mar nach do ràinig sinn oirbh a tha sinn gar sìneadh fhèin a‑mach thar tomhais, oir b' e sinne a' chiad fheadhainn a thàinig eadhon cho fada ribhse le soisgeul Chrìosd;

¹⁵ gun bhòstadh thar tomhais ann an saothraichean dhaoine eile, ach leis an dòchas, fhad 's a dh'fhàsas ur creideamh‑se, gum bi sinne, nar roinn‑ne, air ar meudachadh barrachd buileach leibh,

¹⁶ airson 's gum faod sinn an soisgeul a shearmonachadh sna tìrean seachad oirbh, gun a bhith a' bòstadh mu na chaidh a dhèanamh ann an roinn neach eile.

¹⁷ Ach “Esan a bhòstas, bòstadh e san Tighearna.”

¹⁸ Oir chan e an neach a tha ga mholadh fhèin a th' air a dheagh mheasadh, ach an neach a tha an Tighearna a' moladh.