Salm 139 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Dh’aidich Daibhidh gun robh làthaireachd Dhè mun cuairt da a ghnàth. 17 Mhol e an Tighearna airson a thròcairean; 23 agus ghuidh e a bhith air a threòrachadh anns an t‑slighe shìorraidh.

Don àrd‐fhear‐ciùil. Salm le Daibhidh.

¹ A Thighearna, rannsaich thu mi, agus is aithne dhut mi.

² Is aithne dhut mo shuidhe agus m’èirigh; tuigidh tu mo smuaintean fad as.

³ Chuartaich thu mo cheum agus mo laighe sìos, agus air mo shlighean gu lèir is fiosrach thu.

⁴ Oir feuch, chan eil facal air mo theangaidh, a Thighearna, nach aithne dhut gu lèir.

⁵ Am dhèidh agus romham chuartaich thu mi, agus chuir thu do làmh orm.

⁶ Is ro‑iongantach an t‑eòlas seo air mo shon; tha e àrd; cha ruig mi air.

⁷ Càit an tèid mi od spiorad, agus càit an teich mi od ghnùis?

⁸ Ma thèid mi suas do nèamh, tha thu an sin; ma nì mi mo leabaidh ann an ifrinn, feuch, tha thu an sin.

⁹ Ma ghabhas mi sgiathan na maidne agus gun còmhnaich mi ann an ionadan iomallach na fairge,

¹⁰ Eadhon an sin stiùraidh do làmh mi, agus cumaidh do dheaslàmh suas mi.

¹¹ Ma their mi, Gu deimhinn falaichidh an dorchadas mi, bidh an oidhche fhèin mar sholas mun cuairt orm.

¹² Chan fhalaich eadhon an dorchadas uatsa, ach dealraichidh an oidhche mar an là; is ionann an dorchadas agus an solas dhutsa.

¹³ Oir ghabh thu sealbh air m’àirnean; dh’fhalaich thu mi ann am broinn mo mhàthar.

¹⁴ Molaidh mi thu, oir is uamhasach, iongantach a dhealbhadh mi; is iongantach d’obraichean‐sa, agus is ro‑fhiosrach m’anam air sin.

¹⁵ Cha d’fhalaicheadh mo chorp uat nuair a rinneadh mi ann an diamhaireachd, a dhealbhadh mi gu h‑iongantach ann an ionadan ìochdarach na talmhainn.

¹⁶ Chunnaic do shùilean mo chiad‐fhàs anabaich, agus ann ad leabhar sgrìobhadh sìos mo bhuill uile, a dhealbhadh ri ùine, gun aon dhiubh fhathast ann.

¹⁷ O cia luachmhor leamsa do smuaintean‐sa, a Dhè! Cia mòr an àireamh!

¹⁸ Nan àirmhinn iad, is lìonmhoire iad na a’ ghaineamh; nuair a dhùisgeas mi, tha mi a‑ghnàth maille riutsa.

¹⁹ Gu cinnteach, a Dhè, marbhaidh tusa an t‑aingidh; uime sin, a dhaoine fuileachdach, imichibh uam.

²⁰ Oir labhair iad ad aghaidh gu h‑aingidh; thug do naimhdean d’ainm an dìomhanas.

²¹ Nach eil mi a’ tabhairt fuath, a Thighearna, dhaibhsan a tha a’ tabhairt fuath dhutsa? Agus nach eil mi a’ gabhail gràin dhiubhsan a tha ag èirigh suas ad aghaidh?

²² Le fuath iomlan tha mi a’ tabhairt fuath dhaibh; mar naimhdean measam iad.

²³ Rannsaich mi, a Dhè, agus aithnich mo chridhe; dearbh mi, agus tuig mo smuaintean;

²⁴ Agus amhairc a bheil slighe olc air bith annam, agus treòraich mi anns an t‑slighe shìorraidh.