Mata 19 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Shlànaich Crìosd a’ mhuinntir a bha tinn: 3 fhreagair e na Pharasaich mu thimcheall sgaoile‐pòsaidh: 10 nochd e cuin a tha am pòsadh feumail; 13 agus ghabh e ri cloinn bhig.

¹ Agus thàrladh, nuair a chrìochnaich Iosa na briathran sin, gun d’imich e o Ghalile, agus thàinig e gu crìochan Iudèa, air an taobh thall de Iòrdan:

² Agus lean sluagh mòr e, agus shlànaich e iad an sin.

³ Thàinig na Pharasaich mar an ceudna da ionnsaigh ga dhearbhadh, agus ag ràdh ris, A bheil e ceadaichte do dhuine a bhean a chur uaithe air gach uile adhbhar?

⁴ Agus fhreagair esan agus thubhairt e riu, Nach do leugh sibh, An tì a rinn air tùs iad, gun do rinn e iad fear agus bean?

⁵ Agus thubhairt e, Air an adhbhar seo fàgaidh duine a athair agus a mhàthair, agus dlùth‐leanaidh e ra mhnaoi: agus bidh iad araon nan aon fheòil.

⁶ Air an adhbhar sin, cha dithis iad nas mò, ach aon fheòil. Uime sin, an nì a cheangail Dia, na sgaoileadh duine.

⁷ Thubhairt iad ris, Carson, mas eadh, a dh’àithn Maois litir‐dhealachaidh a thabhairt dhi, agus a cur air falbh?

⁸ Thubhairt esan riu, Dh’fhuiling Maois dhuibhse, airson cruas ur cridhe, ur mnathan a chur uaibh: ach cha robh e mar sin o thùs.

⁹ Agus tha mise ag ràdh ribh, ge bè a chuireas uaithe a bhean, ach airson strìopachais, agus a phòsas bean eile, tha e a’ dèanamh adhaltranais: agus ge bè neach a phòsas ise a chuireadh air falbh, tha e a’ dèanamh adhaltranais.

¹⁰ Thubhairt a dheisciobail ris, Mas e sin cor an fhir ra mhnaoi, chan eil am pòsadh math ra dhèanamh.

¹¹ Ach thubhairt esan riu, Chan eil na h‑uile dhaoine comasach air a’ chainnt seo a ghabhail, ach iadsan don tugadh e.

¹² Oir tha cuid nan caillteanaich, a rugadh mar sin o bhroinn am màthar; agus tha cuid de chaillteanaich ann a rinneadh nan caillteanaich le daoine; agus tha caillteanaich ann a rinn iad fhèin nan caillteanaich airson rìoghachd nèimh. Ge bè neach a tha comasach air a ghabhail da ionnsaigh, gabhadh e e.

¹³ An sin thugadh clann bheag da ionnsaigh, a‑chum gun cuireadh e a làmhan orra, agus gun dèanadh e ùrnaigh: agus chronaich na deisciobail iad.

¹⁴ Ach thubhairt Iosa, Fuilingibh do na leanaban, agus na bacaibh dhaibh teachd am ionnsaigh: oir is ann dan leithidean sin a tha rìoghachd nèimh.

¹⁵ Agus an dèidh dha a làmhan a chur orra, dh’imich e as a sin.

¹⁶ Agus, feuch, thàinig neach agus thubhairt e ris, A Mhaighistir mhaith, ciod am math a nì mi a‑chum gum faigh mi a’ bheatha mhaireannach?

¹⁷ Agus thubhairt esan ris, Carson a ghoireadh tu math dhìomsa? Chan eil aon neach math ach a h‑aon, eadhon Dia: ach mas àill leat dol a‑steach a‑chum na beatha, coimhead na h‑àitheantan.

¹⁸ Thubhairt esan ris, Cia iad? Agus thubhairt Iosa, Na dèan mortadh. Na dèan adhaltranas. Na goid. Na toir fianais bhrèige.

¹⁹ Thoir urram dod athair agus dod mhàthair: agus, Gràdhaich do choimhearsnach mar thu fhèin.

²⁰ Thubhairt an t‑òganach ris, Choimhead mi iad sin uile om òige: ciod a tha a dh’uireasbhaidh orm fhathast?

²¹ Thubhairt Iosa ris, Mas àill leat a bhith coileanta, imich, reic na bheil agad, agus tabhair do na bochdan, agus gheibh thu ionmhas air nèamh; agus thig, agus lean mise.

²² Ach nuair a chuala an t‑òganach na briathran sin, dh’fhalbh e gu brònach: oir bha mòr‐shaoibhreas aige.

²³ An sin thubhairt Iosa ra dheisciobail, Gu fìrinneach tha mi ag ràdh ribh gu bheil e cruaidh air duine saoibhir dol a‑steach do rìoghachd nèimh.

²⁴ Agus a‑rìs tha mi ag ràdh ribh gur fhasa do chàmhal dol tro chrò snàthaid na do dhuine saoibhir dol a‑steach do rìoghachd Dhè.

²⁵ Agus nuair a chuala a dheisciobail seo, ghabh iad iongantas mòr, ag ràdh, Cò mas eadh an neach a dh’fhaodas a bhith air a shaoradh?

²⁶ Ach air amharc do Iosa orra, thubhairt e riu, Do dhaoine tha seo eu‑comasach, ach do Dhia tha na h‑uile nithean comasach.

²⁷ An sin fhreagair Peadar, agus thubhairt e ris, Feuch, thrèig sinne na h‑uile nithean, agus lean sinn thusa; air an adhbhar sin ciod a gheibh sinn?

²⁸ Agus thubhairt Iosa riu, Gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh, Sibhse a lean mise, anns an ath‐ghineamhain, nuair a shuidheas Mac an Duine air cathair a ghlòire fhèin, gun suidh sibhse mar an ceudna air dà‑chathair‐dheug, a’ toirt breith air dà‑threubh‐dheug Israeil.

²⁹ Agus ge bè neach a thrèig taighean, no bràithrean, no peathraichean, no athair, no màthair, no bean‐phòsda, no clann, no fearann air sgàth m’ainme‐sa, gheibh e a cheud uiread, agus a’ bheatha mhaireannach mar oighreachd.

³⁰ Ach tha mòran air thoiseach a bhios air dheireadh; agus air dheireadh, a bhios air thoiseach.