Iob 34 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Rinn Elihu casaid air Iob a chionn gun dubhairt e gun robh e ionraic, agus gun tug Dia air falbh a bhreitheanas. 10 Cha chòmhnaich aingidheachd maille ri Dia. 34 Chronaich Elihu Iob.

¹ A thuilleadh air seo fhreagair Elihu, agus thubhairt e,

² Cluinnibh mo bhriathran, a dhaoine glice, agus èisdibh rium, sibhse aig a bheil eòlas:

³ Oir dearbhaidh a’ chluas briathran, agus blaisidh am beul biadh.

⁴ Roghnaicheamaid dhuinn fhèin breitheanas: biodh fhios againn eadarainn fhèin ciod an nì a tha math.

⁵ Oir thubhairt Iob, Tha mi ionraic; agus thug Dia air falbh mo bhreitheanas.

⁶ Ann am bhreitheanas tha mi air mo mhealladh: tha mo lot do‑leighis, as eugmhais easaontais.

⁷ Cò an duine a tha cosmhail ri Iob, a dh’òlas suas magadh mar uisge?

⁸ A dh’imicheas ann an cuideachd luchd‐dèanamh na h‑euceirt, agus a shiùbhlas le droch dhaoine.

⁹ Oir thubhairt e, Chan eil tairbhe ann do dhuine tlachd a ghabhail ann an Dia.

¹⁰ Uime sin èisdibh rium, sibhse a dhaoine tuigseach: Fada gu robh aingidheachd o Dhia, agus euceart on Uile‐chumhachdach.

¹¹ Oir gnìomh duine ìocaidh e dha agus bheir e air gach duine gum faigh e a rèir a shlighe.

¹² Seadh, gu cinnteach cha dèan Dia gu h‑aingidh, agus cha chlaon an t‑Uile‐chumhachdach breitheanas.

¹³ Cò a chuir an talamh fo a chùram, agus cò a shuidhich an domhan uile?

¹⁴ Ma chuireas e a chridhe air, ma chruinnicheas e da ionnsaigh fhèin a spiorad agus a anail;

¹⁵ Bàsaichidh gach uile fheòil le chèile, agus tillidh an duine a‑rìs don duslach.

¹⁶ A‑nis ma tha tuigse agad, cluinn seo; èisd ri guth mo bhriathar:

¹⁷ An riaghail esan fhèin aig a bheil fuath do cheartas? Agus an dìt thu esan as ro‑cheirte?

¹⁸ An abrar ri rìgh, Tha thu aingidh? Ri daoine urramach, Tha sibh ain‐diadhaidh?

¹⁹ Ris‐san nach gabh ri gnùis uachdaran, agus nach meas an saoibhir nas mò na am bochd? Oir is iad uile obraichean a làmh.

²⁰ Gu h‑obann gheibh iad bàs, agus mu mheadhon‐oidhche cuirear an sluagh fo bhuaireas, agus siùbhlaidh iad: agus bheirear an cumhachdach air falbh gun làmh.

²¹ Oir tha a shùilean air slighean duine, agus chì e a cheuman gu lèir.

²² Chan eil dorchadas no sgàil bàis ann, far am falaich luchd‐dèanamh na h‑aingidheachd iad fhèin.

²³ Oir cha leig e tuilleadh is a chòir air duine, a‑chum gun rachadh e ann am breitheanas ri Dia.

²⁴ Brisidh e sìos daoine cumhachdach gun àireamh, agus cuiridh e suas daoine eile nan àite.

²⁵ Uime sin is aithne dha an gnìomharan, agus tilgidh e bun‐os‑cionn iad anns an oidhche, agus sgriosar iad.

²⁶ Mar dhroch dhaoine buailidh e iad ann an sealladh soilleir dhaoine eile:

²⁷ A chionn gun do thionndaidh iad air an ais uaithe, agus nach tug iad fa‑near aon air bith de a shlighean.

²⁸ Air chor is gun tug iad air glaodh nam bochd teachd da ionnsaigh, agus gun cuala e glaodh nan truaghan.

²⁹ Nuair a bheir esan fois, cò a nì buaireas? Agus nuair a dh’fhalaicheas e a ghnùis, cò a chì e? Mas ann a‑thaobh cinnich, no a‑thaobh duine a‑mhàin.

³⁰ A‑chum nach rìghich duine a bhios na chealgair, air eagal gum biodh an sluagh air an ribeadh.

³¹ Gu cinnteach ri Dia tha e iomchaidh ra ràdh, Ghiùlain mi smachdachadh, cha chiontaich mi nas mò.

³² An nì nach lèir dhomh, teagaisg thusa dhomh: ma rinn mi aingidheachd, cha dèan mi sin nas mò.

³³ An ann a rèir do thoile‐sa a bu chòir an nì a bhith? Dìolaidh e e, ma dhiùltas tusa, oir is tu fhèin a roghnaicheas, agus cha mhise; uime sin an nì as aithne dhut labhair.

³⁴ Innseadh daoine tuigseach dhomh, agus èisdeadh duine glic rium.

³⁵ Labhair Iob gun eòlas, agus bha a bhriathran as eugmhais gliocais.

³⁶ Is e mo mhiann Iob a bhith air a dhearbhadh a‑chum na crìche, airson a fhreagraidhean le daoine aingidh.

³⁷ Oir tha e a’ cur ceannairc ra pheacadh, a’ bualadh a bhas nar measg, agus a’ dèanamh a bhriathran lìonmhor an aghaidh Dhè.