Iob 19 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Tha Iob a’ gearan gun d’àrdaich a chàirdean iad fhèin na aghaidh nuair a bhean làmh an Tighearna ris. 23 A dhòchas ann an aiseirigh o na mairbh.

¹ Ach fhreagair Iob, agus thubhairt e,

² Cia fhada a chuireas sibh doilgheas air m’anam, agus a bhriseas sibh mo chridhe le briathran?

³ Na deich uairean seo mhaslaich sibh mi: cha nàir leibh gu bheil sibh cho coimheach rium.

⁴ Agus gu deimhinn ma chaidh mi air seachran, fanaidh mo sheachran agam fhèin.

⁵ An àrdaich sibhse da‑rìribh sibh fhèin am aghaidh, agus an tagair sibh mo mhasladh am aghaidh?

⁶ Biodh fhios agaibh a‑nis gun do thilg Dia thairis mi, agus gun do chuir e a lìon mun cuairt orm.

⁷ Feuch, glaodhaidh mi, Eucoir, ach chan èisdear rium; èighidh mi gu h‑àrd, ach chan eil breitheanas ann.

⁸ Dhùin e suas mo shlighe air chor is nach urrainn mi dol seachad, agus chuir e dorchadas air mo cheuman.

⁹ Bhuin e mo ghlòir dhìom, agus thug e an crùn bhàrr mo chinn.

¹⁰ Sgrios e mi air gach taobh, agus chaidh as dhomh; agus chuir e air falbh, mar chraoibh, mo dhòchas.

¹¹ Agus las a fhearg am aghaidh, agus mheas e mi mar aon de a naimhdean.

¹² Cuideachd thàinig a bhuidhnean, agus chuir iad suas an slighe am aghaidh, agus champaich iad mun cuairt air mo phàillean.

¹³ Chuir e mo bhràithrean fada uam; agus tha mo luchd‐eòlais gu deimhinn air fàs coimheach rium.

¹⁴ Thrèig mo dhìlsean, agus dhìochuimhnich mo luchd‐eòlais mi.

¹⁵ Mheas muinntir mo thaighe agus mo bhanoglaich mi mar choigreach: am eilthireach bha mi nan sùilean.

¹⁶ Air mo sheirbhiseach ghairm mi, agus cha do fhreagair e: lem bheul fhèin ghuidh mi air.

¹⁷ Bha m’anail coimheach dom mhnaoi, ged a ghuidh mi as leth clann mo chuirp fhèin.

¹⁸ Rinn eadhon clann òg tàir orm: dh’èirich mi, agus labhair iad am aghaidh.

¹⁹ Ghabh luchd mo rùin uile gràin dhìom; agus tha iadsan a ghràdhaich mi air tionndadh am aghaidh.

²⁰ Rim chraiceann agus rim fheòil dhlùth‐lean mo chnàmhan; agus chaidh mi as le craiceann m’fhiacal.

²¹ Gabhaibh truas dhìom, gabhaibh truas dhìom, O mo chàirdean, oir bhean làmh Dhè rium.

²² Carson a gheur‐leanas sibhse mi mar a nì Dia, agus lem fheòil nach sàsaichear sibh?

²³ O nach robh mo bhriathran a‑nis air an sgrìobhadh! O nach robh iad air an cur sìos ann an leabhar!

²⁴ Le peann iarainn agus luaidh gu bràth ann an carraig nach robh iad air an gearradh!

²⁵ Oir tha fhios agam gu bheil m’fhear‐saoraidh beò, agus mu dheireadh gun seas e air an talamh:

²⁶ Agus an dèidh dhaibh seo mo chraiceann a chnàmh, gidheadh ann am fheòil gum faic mi Dia:

²⁷ Neach a chì mise air mo shon fhèin, agus air an amhairc mo shùilean‐sa, agus chan e neach eile: seo uile chuir mi suas am chom fhèin.

²⁸ Ach their sibhse, Carson a gheur‐leanamaid e, agus gun d’fhuaireadh freumh a’ ghnothaich ann?

²⁹ Biodh eagal oirbh ron chlaidheamh; oir fàsaidh an claidheamh teth an aghaidh euceartan, a‑chum gum bi fhios agaibh gum bi breitheanas ann.