Hosèa 2 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Chomhairlicheadh don t‑sluagh an droch ghnìomharan a thrèigsinn. 14 Bhrosnaich Dia iad gu tilleadh da ionnsaigh fhèin le geallaidhean tròcaireach.

¹ Abraibh‐se ri ur bràithrean, Ammi, agus ri ur peathraichean, Ruhamah.

² Tagraibh ri ur màthair, tagraibh: oir chan i mo bhean‐sa, cha mhò as mise a fear‐se: cuireadh i air falbh uime sin a strìopachais as a sealladh, agus a h‑adhaltranais o a h‑uchd;

³ Air eagal gun rùisg mise i lomnochd, agus gun cuir mi i mar anns an là anns an do rugadh i, agus gun dèan mi i mar fhàsach, agus gum fàg mi i mar fhearann tioram, agus gum marbh mi i le tart:

⁴ Agus nach gabh mi truas da cloinn, oir is clann strìopachais iad.

⁵ Oir rinn am màthair strìopachas: rinn ise a ghabh na broinn iad gu beag‐nàireach: oir thubhairt i, Thèid mi an dèidh mo luchd‐gaoil, a tha a’ toirt dhomh m’arain agus m’uisge, m’olainn agus mo lìn, m’ola agus mo dhibhe.

⁶ Uime sin, feuch, druididh mise suas a slighe le droigheann, agus dùinidh mi a callaid, air chor is nach amais i air a ceuman.

⁷ Agus leanaidh i an dèidh a luchd‐gaoil, ach cha bheir i orra; agus iarraidh i iad, ach chan amais i orra: an sin their i, Siùbhlaidh mi agus tillidh mi gum chiad fhear, oir bha mi na b’fheàrr dheth an sin na a‑nis.

⁸ Agus cha robh fhios aice gun tug mise dhi arbhar, agus fìon, agus ola, agus an t‑airgead a rinn mi pailt dhi, agus an t‑òr a thug iad mar thabhartas do Bhàal.

⁹ Uime sin tillidh mise, agus bheir mi m’arbhar leam na àm, agus m’fhìon na àm, agus bheir mi leam m’olann agus mo lìon, a thugadh a chòmhdachadh a lomnochdaidh.

¹⁰ Agus a‑nis leigidh mi ris a neòghlaine ann an sealladh a luchd‐gaoil, agus cha saor duine sam bith as mo làimh i.

¹¹ Bheir mi fòs air a h‑aighear uile sgur; a gealach nuadh, agus a sàbaid, agus a h‑àrd‐fhèillean uile.

¹² Agus millidh mi a fìonain agus a crann‐fìge, mun dubhairt i, Is iad seo mo dhuais a fhuair mi om luchd‐gaoil: agus nì mi frìth dhiubh, agus ithidh beathaichean na machrach iad.

¹³ Agus agraidh mi oirre làithean Bhàalim, anns an do loisg i tùis dhaibh, agus anns an do sgeadaich i i fhèin le a cluas‐fhàinnean agus le a seudan, agus anns an deachaidh i an dèidh a leannan, agus anns an do dhìochuimhnich i mise, deir an Tighearna.

¹⁴ Gidheadh, feuch, bheir mise oirre mo leantainn, agus bheir mi i don fhàsach, agus labhraidh mi rithe gu càirdeil.

¹⁵ Agus as a sin bheir mi dhi a fìon‐liosan, agus gleann Achoir mar dhoras dòchais: agus seinnidh i an sin, mar ann an làithean a h‑òige, agus mar anns an là anns an tàinig i a‑nìos à tìr na h‑Eiphit.

¹⁶ Agus tàrlaidh air an là sin, tha an Tighearna ag ràdh, gun goir thu dhìomsa, M’fhear, agus nach goir thu rium nas mò, Mo Bhàal.

¹⁷ Oir bheir mi ainmean Bhàalim a‑mach as a beul, agus chan ainmichear nas mò iad air an ainm.

¹⁸ Agus anns an là sin nì mise coicheangal air an son ri beathaichean na machrach, agus ri eunlaith nèimh, agus ri nithean snàigeach na talmhainn: agus am bogha, agus an claidheamh, agus an cath, brisidh mi a‑mach as an fhearann, agus bheir mi orra gun laigh iad sìos ann an tèarainteachd.

¹⁹ Agus pòsaidh mi thu rium fhèin gu bràth; seadh, pòsaidh mi rium fhèin thu ann am fìreantachd, agus ann an ceartas, agus ann an coibhneas, agus ann an caomh‐ghràdh;

²⁰ Seadh, nì mi ceangal‐pòsaidh riut ann am fìrinn, agus gabhaidh tu eòlas air an Tighearna.

²¹ Agus tàrlaidh air an là sin, cluinnidh mise, tha an Tighearna ag ràdh, cluinnidh mise na nèamhan; agus cluinnidh iadsan an talamh;

²² Agus cluinnidh an talamh an t‑arbhar, agus am fìon, agus an ola; agus cluinnidh iadsan Iesreel.

²³ Agus suidhichidh mi dhomh fhèin i anns an fhearann, agus nì mi tròcair oirrese nach d’fhuair tròcair; agus their mi riùsan nach robh nan sluagh dhomh, Is tu mo shluagh; agus their iadsan, Is tu mo Dhia.