Habacuc 1 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Rinn Habacuc gearan a bhrìgh fòirneirt agus aingidheachd a shluaigh. 5 Nochdadh dha dìoghaltas eagalach an Tighearna le làimh nan Caldèanach.

¹ An fhàistneachd a chunnaic Habacuc am fàidh.

² Cia fhad, O Thighearna, a ghlaodhas mi, agus nach èisd thu? A ghlaodhas mi riut airson fòirneirt, agus nach saor thu?

³ Carson a tha thu a’ nochdadh dhomh aingidheachd, agus a’ toirt orm sealltainn air doilgheas? Oir tha creach agus fòirneart fam chomhair; agus luchd‐dùsgaidh strì agus aimhreite.

⁴ Air an adhbhar sin tha an reachd air fàilneachadh, agus chan eil breitheanas uair air bith a’ dol a‑mach: oir tha an ciontach ag iadhadh mu thimcheall an fhìrein; uime sin tha breitheanas eucorach a’ dol air aghaidh.

⁵ Faicibh am measg nan cinneach, agus amhaircibh, agus gabhaibh iongantas gu mòr: oir nì mise obair nur làithean, nach creid sibh ged innsear i dhuibh.

⁶ Oir feuch, dùisgidh mi suas na Caldèanaich, an cinneach searbh agus dian sin, a dh’imicheas tro leud an fhearainn, a ghabhail seilbh air na h‑àiteachan‐còmhnaidh nach leo fhèin.

⁷ Tha iad uamhasach agus eagalach: thig am breitheanas agus an òirdheirceas a‑mach uapa fhèin.

⁸ Tha an eich fòs nas luaithe na liopaird, agus tha iad nas buirbe na madaidhean‐allaidh an anmoich: agus sgaoilidh am marcaichean iad fhèin, agus thig am marc‐shluagh o ioma‑chèin: itealaichidh iad mar an iolair a dheifricheas gu ithe.

⁹ Thig iad uile airson ainneirt: sgriosaidh iad romhpa mar a’ ghaoth an ear; agus cruinnichidh iad braighdean mar a’ ghaineamh.

¹⁰ Agus nì iad sgeig air rìghrean, agus bidh prionnsachan nan cùis‐mhagaidh dhaibh: nì iad fanaid air gach daingneach làidir; agus cruachaidh iad suas talamh, agus glacaidh iad e.

¹¹ An sin caochlaidh an inntinn, agus siùbhlaidh iad air falbh, agus measar iad ciontach. Tha an neart seo aca on dia.

¹² Nach eil thusa o shìorraidheachd, O Thighearna, mo Dhia‑sa, m’aon naomh? Cha bhàsaich sinn. O Thighearna, dh’òrdaich thu iadsan airson breitheanais; agus, O Dhè chumhachdaich, dhaingnich thu iad airson smachdachaidh.

¹³ Tha do shùilean nas glaine na gun seall thu air olc, agus chan fhaod thu amharc air aingidheachd: cuime a bheil thu ag amharc air luchd‐ceannairc, agus a’ fantainn ad thosd nuair tha an t‑aingidh a’ slugadh suas an duine as ionraice na e fhèin?

¹⁴ Agus cuime a bheil thu a’ dèanamh dhaoine mar èisg na fairge, mar na nithean snàigeach aig nach eil aon fhear‐riaghlaidh os an cionn?

¹⁵ Tha iad gan togail suas uile leis an dubhan; tha iad gan glacadh nan lìon, agus gan cruinneachadh nan eangaich; uime sin tha iad aoibhneach agus ait.

¹⁶ Air an adhbhar sin, tha iad ag ìobradh dan lìon, agus a’ losgadh tùise dan eangaich: a chionn leo sin gu bheil an cuibhreann reamhar, agus an lòn pailt.

¹⁷ An dèan iad air an adhbhar sin an lìon falamh, agus nach coigil iad a bhith a’ sìor mharbhadh nan cinneach?