Gnìomharan 7 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Air do Stèphen comas fhaighinn freagairt air a shon fhèin, 2 nochd e gun do rinn Abrahàm adhradh do Dhia gu taitneach; 37 gun tug Maois fhèin fianais mu Chrìosd; 51 chronaich e na h‑Iùdhaich airson an ceannairc, agus morta Chrìosd.

¹ An sin thubhairt an t‑àrd‐shagart, A bheil, matà, na nithean seo mar seo?

² Agus thubhairt esan, Fheara, a bhràithrean, agus athraichean, èisdibh. Dh’fhoillsicheadh Dia na glòire dar n‑athair Abrahàm, nuair a bha e ann am Mesopotàmia, mun do ghabh e còmhnaidh ann an Haran.

³ Agus thubhairt e ris, Rach a‑mach à do thìr fhèin, agus od chinneach, agus thig a‑chum na tìre a nochdas mise dhut.

⁴ An sin chaidh esan a‑mach à talamh nan Caldèanach, agus ghabh e còmhnaidh ann an Haran: agus as a sin, an dèidh bàs a athar, dh’atharraich e e don fhearann seo anns a bheil sibhse a‑nis nur còmhnaidh.

⁵ Agus cha tug e dha oighreachd sam bith ann, cha tug fiù leud troighe: gidheadh gheall e gun tugadh e mar sheilbh e dha fhèin agus da shliochd na dhèidh, ged nach robh fhathast duine cloinne aige.

⁶ Agus labhair Dia air an dòigh seo, gum biodh a shliochd air chuairt ann an dùthaich choigrich, agus gun dèanadh iad tràillean dhiubh, agus gum buineadh iad gu h‑olc riu rè ceithir cheud bliadhna.

⁷ Agus air a’ chinneach sin dom bi iadsan fo dhaorsa, bheir mise breith, arsa Dia: agus an dèidh nan nithean sin thig iad a‑mach, agus nì iad seirbhis dhòmhsa anns an àite seo.

⁸ Agus thug e dha coicheangal an timcheall‐ghearraidh: agus mar sin ghin Abrahàm Isaac, agus thimcheall‐gheàrr e e air an ochdamh là: agus ghin Isaac Iàcob, agus Iàcob an dà phrìomh‐athair dheug.

⁹ Agus a’ gabhail farmaid, reic na prìomh‐athraichean Iòseph don Èiphit: ach bha Dia maille ris.

¹⁰ Agus shaor e e as a thriobhlaidean uile, agus thug e deagh‐ghean agus gliocas dha an làthair Phàraoh rìgh na h‑Èiphit; agus chuir e e na uachdaran air an Èiphit, agus air a theaghlach fhèin uile.

¹¹ A‑nis thàinig gorta agus àmhghar mòr air an Èiphit uile, agus air talamh Chanàain; agus cha d’fhuair ar n‑athraichean teachd‐an‑tìr.

¹² Ach nuair a chuala Iàcob gu robh arbhar anns an Èiphit, chuir e a‑mach ar n‑athraichean air tùs.

¹³ Agus air an dara uair rinneadh Iòseph aithnichte da bhràithrean; agus rinneadh cinneach Iòseiph follaiseach do Phàraoh.

¹⁴ An sin chuir Iòseph fios uaithe, agus ghairm e da ionnsaigh Iàcob athair, agus a luchd‐dàimhe uile, còig‐anaman‐deug agus trì‐fichead.

¹⁵ Agus chaidh Iàcob sìos don Èiphit, agus fhuair e bàs, e fhèin agus ar n‑athraichean.

¹⁶ Agus ghiùlaineadh thairis iad gu Sichem, agus chuireadh iad anns an àit‐adhlaic a cheannaich Abrahàm air suim airgid o mhic Emoir, athair Shicheim.

¹⁷ Ach nuair a dhruid àm a’ gheallaidh, a mhionnaich Dia do Abrahàm, dh’fhàs an sluagh agus rinneadh iad lìonmhor anns an Èiphit.

¹⁸ Gus an d’èirich rìgh eile, do nach b’aithne Iòseph.

¹⁹ Bhuin esan gu cuilbheirteach ri ar cinneach, agus rinn e olc air ar n‑athraichean, air chor is gun tug e orra an naoidheanan a thilgeadh a‑mach a‑chum nach sìolaicheadh iad.

²⁰ Anns an àm sin rugadh Maois, agus bha e ro‑sgiamhach, agus dh’altramadh e trì mìosan ann an taigh a athar:

²¹ Agus nuair a thilgeadh a‑mach e, thog nighean Phàraoh leatha e, agus dh’altraim i e mar mhac dhi fhèin.

²² Agus dh’fhòghlaimeadh Maois ann an uile ghliocas nan Èiphiteach, agus bha e cumhachdach ann am briathran agus ann an gnìomharan.

²³ Agus nuair a bha e dà‑fhichead bliadhna iomlan a dh’aois, thàinig e na chridhe a bhràithrean, clann Israeil, fhiosrachadh.

²⁴ Agus air dha duine àraidh dhiubh fhaicinn a’ fulang eucoir, theasairg e e, agus air bualadh an Èiphitich dha, rinn e dìoghaltas airson an fhir air an do rinneadh an eucoir:

²⁵ Oir shaoil e gun tuigeadh a bhràithrean gun tugadh Dia le a làimh‐san saorsa dhaibh; ach cha do thuig iadsan.

²⁶ Agus air an là na dhèidh sin nochd e e fhèin dhaibh agus iad a’ còmhstri, agus b’àill leis sìth a dhèanamh eatorra, ag ràdh, A dhaoine, is bràithrean sibh fhèin; carson a tha sibh a’ dèanamh eucoir air a chèile?

²⁷ Ach chuir am fear a rinn an eucoir air a choimhearsnach uaithe e, ag ràdh, Cò a rinn thusa ad uachdaran agus ad bhritheamh oirnne?

²⁸ Am miann leat mise a mharbhadh, mar a mharbh thu an t‑Èiphiteach an‑dè?

²⁹ An sin theich Maois airson an fhacail seo, agus bha e na choigreach ann an dùthaich Mhidiain, far an do ghin e dithis mhac.

³⁰ Agus nuair a choileanadh dà‑fhichead bliadhna, dh’fhoillsicheadh dha ann am fàsach beinne Shina, aingeal an Tighearna ann an lasair theine ann am preas.

³¹ Agus nuair a chunnaic Maois seo, ghabh e iongantas mun t‑sealladh; agus air dha teachd am fagas gu beachdachadh air, thàinig guth an Tighearna da ionnsaigh.

³² Ag ràdh, Is mise Dia d’athraichean, Dia Abrahàim, agus Dia Isaaic, agus Dia Iàcoib. An sin chriothnaich Maois, agus cha robh a chridhe aige amharc.

³³ An sin thubhairt an Tighearna ris, Fuasgail do bhrògan od chasan: oir is talamh naomh an t‑àit air a bheil thu ad sheasamh.

³⁴ Chunnaic mi gu cinnteach àmhghar mo phobaill a tha anns an Èiphit, agus chuala mi an osna, agus thàinig mi a‑nuas gan saoradh. Agus a‑nis thig, cuiridh mi don Èiphit thu.

³⁵ Am Maois seo fhèin a dhiùlt iadsan, ag ràdh, Cò a rinn uachdaran agus britheamh dhìotsa? Esan chuir Dia gu bhith na uachdaran agus na fhear‐saoraidh le làimh an aingil a dh’fhoillsicheadh dha anns a’ phreas.

³⁶ Thug esan a‑mach iad an dèidh dha mìorbhailean, agus comharraidhean, a dhèanamh ann an tìr na h‑Èiphit, agus anns a’ mhuir ruaidh, agus anns an fhàsach rè dà‑fhichead bliadhna.

³⁷ Is e seo am Maois ud a thubhairt ri cloinn Israeil, Togaidh an Tighearna ur Dia suas fàidh dhuibh de ur bràithrean, cosmhail riumsa; ris‐san èisdidh sibh.

³⁸ Seo esan a bha anns an eaglais anns an fhàsach, maille ris an aingeal a labhair ris ann am beinn Shina, agus maille ri ar n‑athraichean‐ne: neach a fhuair briathran na beatha a‑chum an toirt dhuinne:

³⁹ Do nach b’àill le ar n‑athraichean a bhith umhail, ach chuir iad uapa e, agus nan cridhe thill iad air an ais don Èiphit,

⁴⁰ Ag ràdh ri Aaron, Dèan dhuinne diathan a thèid romhainn: oir mu thimcheall a’ Mhaois seo, a thug a‑mach sinn à tìr na h‑Èiphit, chan eil fhios againn ciod a dh’èirich dha.

⁴¹ Agus rinn iad laogh anns na làithean sin, agus thug iad ìobairt don dealbh, agus rinn iad gàirdeachas ann an obraichean an làmhan fhèin.

⁴² An sin thill Dia, agus thug e thairis iad a‑chum adhradh a dhèanamh do armailt nèimh, a rèir mar a tha e sgrìobhte ann an leabhar nam fàidhean, An tug sibh dhòmhsa beathaichean marbhte, agus ìobairtean rè dà‑fhichead bliadhna anns an fhàsach, O thaigh Israeil?

⁴³ Seadh, thog sibh suas pàillean Mholoich, agus reul ur dè Remphan, dealbhan a rinn sibh a‑chum adhraidh dhaibh: uime sin atharraichidh mi sibh an taobh thall de Bhàbilon.

⁴⁴ Bha pàillean na fianais aig ar n‑athraichean anns an fhàsach, a rèir mar a dh’àithn an tì a labhair ri Maois gun dèanadh e e a rèir an t‑samhlaidh a chunnaic e.

⁴⁵ An nì a thug mar an ceudna ar n‑athraichean, a bha nan dèidh, a‑steach maille ri Iosa do sheilbh nan Cinneach, a thilg Dia a‑mach ro ghnùis ar n‑athraichean, gu làithean Dhaibhidh;

⁴⁶ Neach a fhuair deagh‐ghean am fianais Dhè, agus a dh’iarr pàillean fhaotainn do Dhia Iàcoib.

⁴⁷ Ach thog Solamh taigh dha.

⁴⁸ Gidheadh chan eil an Tì as àirde a’ gabhail còmhnaidh ann an teampaill làmh‐dhèante; mar tha am fàidh ag ràdh,

⁴⁹ Is e nèamh mo rìgh‐chathair, agus an talamh stòl mo chas: ciod an taigh a thogas sibh dhomh, tha an Tighearna ag ràdh, no ciod e ionad mo thàimh?

⁵⁰ Nach do rinn mo làmh na nithean seo uile?

⁵¹ A dhaoine rag‐mhuinealach, agus neo‐thimcheall‐gheàrrte ann an cridhe agus ann an cluasan, tha sibh a‑ghnàth a’ cur an aghaidh an Spioraid Naoimh: mar a rinn ur n‑athraichean, mar sin tha sibhse a’ dèanamh.

⁵² Cò de na fàidhean air nach do rinn ur n‑athraichean geur‐leanmhainn? Agus mharbh iad iadsan a ro‑fhoillsich teachd an Fhìrein ud; air an robh sibhse a‑nis nur luchd‐brathaidh, agus nur mortairean:

⁵³ Sibhse a fhuair an lagh le frithealadh nan aingeal, agus nach do choimhead e.

⁵⁴ Nuair a chuala iad na nithean sin, bha iad air an gonadh nan cridhe, agus chas iad am fiaclan ris.

⁵⁵ Ach air dhàsan a bhith làn den Spiorad Naomh, dh’amhairc e gu geur suas gu nèamh, agus chunnaic e glòir Dhè, agus Iosa na sheasamh air deaslàimh Dhè;

⁵⁶ Agus thubhairt e, Feuch, tha mi a’ faicinn nan nèamh fosgailte, agus Mac an Duine na sheasamh air deaslàimh Dhè.

⁵⁷ An sin ghlaodh iadsan le guth mòr, agus dhruid iad an cluasan, agus leum iad air a dh’aon inntinn,

⁵⁸ Agus air dhaibh a thilgeadh a‑mach as a’ bhaile, chlach iad e: agus thilg na fianaisean an aodach sìos aig casan òganaich, dom b’ainm Saul.

⁵⁹ Agus chlach iad Stèphen, agus e a’ gairm air Crìosd, agus ag ràdh, A Thighearna Iosa, glac mo spiorad.

⁶⁰ Agus air dha e fhèin a leigeadh air a ghlùinean, ghlaodh e le guth mòr, A Thighearna, na cuir am peacadh seo as an leth. Agus air dha seo a ràdh, chaidil e.