Eòin 12 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Ghabh Iosa leisgeul Mhuire airson gun dh’ung i a chasan. 9 Thàinig an sluagh nam buidhnean a dh’fhaicinn Làsarais. 10 Ghabh na h‑àrd‐shagairt comhairle a‑chum Làsaras a mharbhadh. 12 Mharcaich Crìosd gu Ierusalem.

¹ An sin thàinig Iosa, sia làithean ron chàisg, gu Betani, far an robh Làsaras a bha marbh, neach a thog esan o na mairbh.

² Uime sin rinn iad suipear dha an sin; agus bha Marta a’ frithealadh: ach bha Làsaras na aon dhiubhsan a shuidh aig bòrd maille ris.

³ An sin ghabh Muire punnd de ola spicnaird ro‑luachmhoir, agus dh’ung i casan Iosa, agus thiormaich i a chasan le a falt: agus lìonadh an taigh le fàile cùbhraidh na h‑ola.

⁴ An sin thubhairt aon de a dheisciobail, Iùdas Iscariot, mac Shìmoin, a bha gu esan a bhrath,

⁵ Carson nach do reiceadh an ola seo airson trì cheud pèighinn, agus nach tugadh do na bochdan e?

⁶ Thubhairt e seo, cha b’ann a chionn gu robh suim aige de na bochdan; ach a chionn gum bu ghadaiche e, agus gu robh an sporan aige, agus gun do ghiùlain e na nithean a chuireadh ann.

⁷ An sin thubhairt Iosa, Leig leatha: fa chomhair là m’adhlacaidh ghlèidh i seo.

⁸ Oir tha na bochdan a‑ghnàth agaibh maille ribh, ach chan eil mise agaibh a‑ghnàth.

⁹ Agus bha fhios aig sluagh mòr de na h‑Iùdhaich gu robh e an sin: agus thàinig iad, chan ann a‑mhàin airson Iosa, ach a‑chum gum faiceadh iad mar an ceudna Làsaras, a thog esan o na mairbh.

¹⁰ Ach ghabh na h‑àrd‐shagartan comhairle, a‑chum Làsaras mar an ceudna a mharbhadh;

¹¹ Do bhrìgh air a shon‐san gun d’imich mòran de na h‑Iùdhaich, agus gun do chreid iad ann an Iosa.

¹² Air an là màireach, air cluinntinn do mhòr‐shluagh a thàinig a‑chum na fèille, gu robh Iosa a’ teachd gu Ierusalem,

¹³ Ghlac iad geugan pailme, agus chaidh iad a‑mach na chòdhail, agus ghlaodh iad, Hosanna, beannaichte gu robh Rìgh Israeil a tha a’ teachd ann an ainm an Tighearna!

¹⁴ Agus air do Iosa asal òg fhaotainn, shuidh e air; a rèir mar a tha e sgrìobhte,

¹⁵ Na biodh eagal ort, a nighean Shioin: feuch, tha do Rìgh a’ teachd, na shuidhe air loth asail.

¹⁶ Cha do thuig a dheisciobail na nithean seo air tùs: ach nuair a ghlòraicheadh Iosa, an sin chuimhnich iad gu robh na nithean seo sgrìobhte uime, agus gun do rinn iad na nithean seo dha.

¹⁷ Uime sin rinn an sluagh a bha maille ris fianais gun do ghairm e Làsaras as an uaigh, agus gun do thog e o na mairbh e.

¹⁸ Air an adhbhar sin mar an ceudna choinnich an sluagh e, do bhrìgh gun cuala iad gun do rinn e am mìorbhail seo.

¹⁹ Thubhairt na Pharasaich uime sin eatorra fhèin, Am faic sibh nach eil sibh a’ buadhachadh a’ bheag sam bith? Feuch, tha an saoghal air dol na dhèidh.

²⁰ Agus bha Greugaich àraidh am measg na muinntir a chaidh suas a‑chum adhradh a dhèanamh aig an fhèill:

²¹ Air an adhbhar sin thàinig iadsan gu Philip, a bha o Bhetsaida Ghalile, agus dh’iarr iad air, ag ràdh, A thighearna, bu mhiann leinn Iosa fhaicinn.

²² Thàinig Philip agus dh’innis e do Anndras: agus a‑rìs dh’innis Anndras agus Philip do Iosa.

²³ Agus fhreagair Iosa iad ag ràdh, Thàinig an uair a‑chum gum biodh Mac an Duine air a ghlòrachadh.

²⁴ Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, mura faigh an gràinne cruithneachd a thuiteas anns an talamh bàs, fanaidh e na aonar: ach ma gheibh e bàs, bheir e toradh mòr uaithe.

²⁵ Esan a ghràdhaicheas a anam; caillidh e e; agus esan a dh’fhuathaicheas a anam anns an t‑saoghal seo, gleidhidh e e a‑chum na beatha maireannaich.

²⁶ Ma nì neach air bith seirbhis dhòmhsa, leanadh e mi; agus ge bè àite anns am bi mise, an sin bidh mo sheirbhiseach mar an ceudna: ma nì neach seirbhis dhòmhsa bheir m’Athair urram dha.

²⁷ A‑nis tha m’anam fo àmhghar; agus ciod a their mi? Athair, saor mi on uair seo: ach is ann air a shon seo a thàinig mi a‑chum na h‑uaire seo.

²⁸ Athair, glòraich d’ainm. An sin thàinig guth o nèamh, ag ràdh, Ghlòraich mi araon e, agus glòraichidh mi a‑rìs e.

²⁹ Uime sin thubhairt an sluagh a sheas an làthair, agus a chuala seo, gu robh tàirneanach ann: thubhairt cuid eile, Labhair aingeal ris.

³⁰ Fhreagair Iosa agus thubhairt e, Chan ann air mo shon‐sa a thàinig an guth seo, ach air ur son‐se.

³¹ A‑nis tha breitheanas an t‑saoghail seo ann: a‑nis tilgear uachdaran an t‑saoghail seo a‑mach.

³² Agus mise, ma thogar suas on talamh mi, tàirngidh mi na h‑uile dhaoine am ionnsaigh.

³³ (Ach thubhairt e seo, a’ ciallachadh ciod a’ ghnè bhàis a gheibheadh e.)

³⁴ Fhreagair an sluagh e, Chuala sinne as an lagh gum fan Crìosd gu sìorraidh: agus cionnas a tha thusa ag ràdh gur èiginn do Mhac an Duine a bhith air a thogail suas? Cò e Mac an Duine seo?

³⁵ An sin thubhairt Iosa riu, Fhathast rè tamaill bhig tha an solas maille ribh: gluaisibh am feadh is a tha solas agaibh, a‑chum nach beir an dorchadas oirbh: oir an tì a tha ag imeachd anns an dorchadas, chan aithne dha càit a bheil e a’ dol.

³⁶ Am feadh is a tha an solas agaibh, creidibh anns an t‑solas, a‑chum gum bi sibh nur cloinn don t‑solas. Labhair Iosa na nithean seo, agus dh’fhalbh e, agus dh’fhalaich e e fhèin uapa.

³⁷ Ach ged a rinn e a choilìon seo de mhìorbhailean nan làthair, cha do chreid iad ann:

³⁸ A‑chum gum biodh briathran an fhàidh Esaias air an coileanadh, a thubhairt e, A Thighearna, cò a chreid ar n‑aithris‐ne? Agus cò dha a dh’fhoillsicheadh gàirdean an Tighearna?

³⁹ Air an adhbhar seo cha robh e an comas dhaibh creidsinn, do bhrìgh gun dubhairt Esaias a‑rìs,

⁴⁰ Dhall e an sùilean, agus chruadhaich e an cridhe, a‑chum nach faiceadh iad len sùilean, agus nach tuigeadh iad len cridhe, agus nach tilleadh iad, agus gun slànaichinn‐sa iad.

⁴¹ Thubhairt Esaias na nithean seo, nuair a chunnaic e a ghlòir‐san, agus a labhair e uime.

⁴² Gidheadh chreid mòran de na h‑Uachdarain fhèin ann: ach airson nam Pharasach cha d’aidich iad e, air eagal gun cuirte a‑mach as an t‑sionagog iad.

⁴³ Oir b’annsa leo glòir dhaoine na glòir Dhè.

⁴⁴ Agus ghlaodh Iosa, agus thubhairt e, An tì a tha a’ creidsinn annam‐sa, chan ann annamsa a tha e a’ creidsinn, ach anns an tì a chuir uaithe mi.

⁴⁵ Agus an tì a tha gam fhaicinn‐sa, tha e a’ faicinn an tì a chuir uaithe mi.

⁴⁶ Thàinig mi am sholas a‑chum an t‑saoghail, a‑chum ge bè a chreideas annam, nach fanadh e ann an dorchadas.

⁴⁷ Agus ma chluinneas neach air bith mo bhriathran‐sa, agus nach creid e, chan eil mise ga dhìteadh: oir cha tàinig mi a dhìteadh an t‑saoghail, ach a shaoradh an t‑saoghail.

⁴⁸ An tì a tha a’ cur cùil riumsa, agus nach eil a’ gabhail rim bhriathran, tha aige neach a bheir breith air: am facal a labhair mi, bheir e sin breith air anns an là dheireannach.

⁴⁹ Oir cha do labhair mi uam fhèin; ach an t‑Athair a chuir uaithe mi, thug e àithne dhomh, ciod a theirinn, agus ciod a labhrainn.

⁵⁰ Agus tha fhios agam gur beatha mhaireannach a àithne‐san: air an adhbhar sin na nithean a tha mi a’ labhairt, mar a thubhairt an t‑Athair rium, mar sin tha mi a’ labhairt.