Eclesiastes 8 - Am Bìoball Iomraidh Gàidhlig 1880 1992

1 Bheir gliocas duine air a ghnùis dealrachadh. 8 Chan eil cumhachd aig neach air bith os cionn an spioraid. 12 Èiridh gu maith don fhìrean, ach sgriosar an t‑aingidh. 16 Chan urrainn duine obair Dhè fhaotainn a‑mach.

¹ Cò a tha mar an duine glic? Agus cò don aithne eadar‐mhìneachadh nì? Bheir gliocas duine air a ghnùis dealrachadh, agus atharraichear dànachd a ghnùise.

² Comhairlicheam dhut àithne an rìgh a choimhead, agus sin airson mionnan Dhè.

³ Na biodh cabhag ort gu dol as a shealladh: na buanaich ann an droch nì, oir nì esan gach nì as àill leis.

⁴ Far a bheil facal rìgh, tha cumhachd; agus cò a dh’fhaodas a ràdh ris, Ciod e sin a tha thu a’ dèanamh?

⁵ Ge bè ghleidheas an àithne, cha mhothaich e droch nì sam bith; agus is aithne do chridhe duine glic àm agus breitheanas.

⁶ A chionn aig gach nì gu bheil àm agus breitheanas; uime sin tha truaighe an duine trom.

⁷ Oir chan eil fhios aige air an nì a bhios ann: oir cò a dh’innseas dha cionnas a bhitheas e.

⁸ Chan eil duine sam bith aig a bheil cumhachd os cionn an spioraid, a chumail an spioraid, no cumhachd ann an là a’ bhàis; agus chan eil dol as anns a’ chath sin; cha mhò a theasairgeas aingidheachd iadsan a ghnàthaicheas i.

⁹ Seo uile chunnaic mi, agus shuidhich mi mo chridhe air gach obair a nìthear fon ghrèin: tha àm anns an riaghlaich duine os cionn duine eile, ga aimhleas fhèin.

¹⁰ Agus mar sin chunnaic mi na h‑aingidh adhlaicte, a thàinig agus a dh’imich o àit an naoimh, agus dhìochuimhnicheadh iad anns a’ chathair anns an do rinn iad mar sin: is dìomhanas seo mar an ceudna.

¹¹ A chionn nach eil binn an aghaidh droch obrach ga cur an gnìomh gu luath, uime sin tha cridhe clann nan daoine làn‐shuidhichte air olc a dhèanamh.

¹² Ged nì peacach olc ceud uair, agus gun sìnear a làithean, gidheadh tha fios cinnteach agam gun èirich gu math dhaibhsan air am bi eagal Dhè, air am bi eagal na làthair.

¹³ Ach chan èirich gu math don aingidh, cha mhò a shìneas e a làithean; mar sgàil bidh esan air nach bi eagal an làthair Dhè.

¹⁴ Tha dìomhanas ann a nìthear air an talamh, gu bheil fìreanan ann don tachair a rèir obair nan aingidh; agus gu bheil daoine aingidh ann don tachair a rèir obair nam fìrean: thubhairt mi gur dìomhanas seo mar an ceudna.

¹⁵ An sin mhol mi subhachas, do bhrìgh nach eil nì as fheàrr aig duine fon ghrèin na ithe agus òl, agus a bhith subhach; oir fanaidh sin aige de a shaothair, rè làithean a bheatha, a bheir Dia dha fon ghrèin.

¹⁶ Nuair a leag mi mo chridhe air eòlas a’ ghliocais fhaotainn, agus air na gnothaichean a nìthear air an talamh fhaicinn (oir mar an ceudna tha neach ann nach faic cadal a là no a dh’oidhche le a shùilean);

¹⁷ An sin chunnaic mi uile obair Dhè, nach urrainn duine an obair a nìthear fon ghrèin fhaotainn a‑mach; a chionn ged nì duine a dhìcheall air a faotainn a‑mach, gidheadh nach faigh e i; seadh fhathast, ged shaoil duine glic gum faigh e eòlas oirre, nach urrainn e a faotainn a‑mach.