Salm 22 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

Don àrd-fhear-ciùil air Ailet-sachar. Salm le Daibhidh.

¹ Mo Dhia, mo Dhia, carson a thrèig thu mi, fad om ghlaodh, o bhriathran mo bhùiridh?

² O mo Dhia, gairmidh mi anns an là, ach cha fhreagair thu, agus anns an oidhche, ach chan eil fois agam.

³ Ach tha thusa naomh, ann ad chòmhnaidh far a bheil cliù Israeil.

⁴ Asadsa dh’earb ar n‑athraichean; dh’earb iad agus shaor thu iad.

⁵ Riutsa ghlaodh iad, agus theasairgeadh iad; asadsa dh’earb iad, agus cha robh nàire orra.

⁶ Ach is cnuimh mise, agus cha duine; masladh dhaoine, agus tàir an t‑sluaigh.

⁷ Nì iadsan uile a chì mi gàire-fanaid rium; casaidh iad am beul, crathaidh iad an ceann, ag ràdh,

⁸ Chuir e a dhòigh anns an Tighearna, fuasgladh e air; saoradh e e a chionn gu bheil tlachd aige ann.

⁹ Ach is tusa an Tì a thug a‑mach as a’ bhroinn mi; bu tu adhbhar mo dhòchais air cìch mo mhàthar.

¹⁰ Ortsa thilgeadh mi on bhroinn; o bhroinn mo mhàthar is tusa mo Dhia.

¹¹ Na bi‑sa fada uam, oir tha àmhghar dlùth dhomh, agus gun neach ann gum chuideachadh.

¹² Chuartaich mòran tharbh mi; dh’iadh tairbh làidir Bhasain umam.

¹³ Dh’fhosgail iad orm am beul, mar leòmhann reubach agus beucach.

¹⁴ Mar uisge dhòirteadh a‑mach mi, agus sgàin mo chnàmhan uile o chèile; tha mo chridhe mar chèir, air leaghadh ann am meadhon mo chuim.

¹⁵ Air tiormachadh mar shoitheach creadha tha mo neart, agus tha mo theanga a’ leantainn rim ghial, agus gu ùir a’ bhàis thug thu mi.

¹⁶ Oir chuartaich madraidh mi; dh’iadh coitheanal dhroch dhaoine umam; lot iad mo làmhan agus mo chasan.

¹⁷ Faodaidh mi mo chnàmhan uile àireamh; tha iadsan a’ sealltainn, tha iad a’ geur-amharc orm.

¹⁸ Roinn iad mo thrusgan eatorra, agus air mo bhrat thilg iad crannchur.

¹⁹ Ach na bi‑sa, a Thighearna, fada uam; O thusa mo neart, greas gum chobhair.

²⁰ Teasairg m’anam on chlaidheamh, m’aon ghràidh o neart a’ mhadaidh.

²¹ Saor mi o bheul an leòmhainn, agus o adhaircean nam buabhall teasairg mi.

²² Cuiridh mi an cèill d’ainm dom bhràithrean; ann am meadhon a’ choitheanail molaidh mi thu.

²³ Sibhse air a bheil eagal Dhè, molaibh e; sibhse uile de shìol Iàcoib, thugaibh glòir dha; agus biodh a eagal-san oirbh, sibhse uile de shìol Israeil.

²⁴ Oir cha do rinn e tàir air, agus cha do ghabh e gràin de àmhghar an truaghain, agus cha d’fhalaich e a ghnùis air; ach nuair a ghlaodh e ris, dh’èisd e.

²⁵ Ortsa bidh mo mholadh anns a’ mhòr-choitheanal; mo bhòidean ìocaidh mi nan làthair-san don eagal e.

²⁶ Ithidh na daoine macanta agus sàsaichear iad; molaidh iadsan an Tighearna; molaidh iadsan an Tighearna a dh’iarras e; bidh an cridhe beò gu bràth.

²⁷ Cuimhnichidh air, agus tillidh a dh’ionnsaigh an Tighearna, uile chrìochan na talmhainn; agus strìochdaidh uile theaghlaichean nan cinneach na làthair.

²⁸ Oir is leis an Tighearna an rìoghachd, agus tha esan na uachdaran air na cinnich.

²⁹ Ithidh daoine reamhar na talmhainn uile, agus nì iad adhradh; na làthair-san sleuchdaidh iadsan uile a thèid sìos don duslach; oir cha chùm neach a anam beò.

³⁰ Nì sliochd seirbhis dha; measar e don Tighearna mar ghinealach.

³¹ Thig iad agus cuiridh iad an cèill a fhìreantachd don àl ri teachd, gum b’esan a rinn siud.