Mata 16 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Agus air teachd do na Pharasaich agus do na Sadusaich ga dhearbhadh, dh’iarr iad air comharradh a nochdadh dhaibh o nèamh.

² Ach fhreagair esan agus thubhairt e riu, Nuair is feasgar e, their sibh, Bidh deagh aimsir ann, oir tha an t‑adhar dearg:

³ Agus air madainn, Bidh droch aimsir ann an‑diugh, oir tha an t‑adhar dearg agus dorcha. A chealgairean, is aithne dhuibh breith a thoirt air gnùis an adhair, agus nach eil e an comas dhuibh comharraidhean nan aimsir a thuigsinn?

⁴ Tha ginealach aingidh agus adhaltranach ag iarraidh comharraidh, agus cha toirear comharradh dhaibh, ach comharradh an fhàidh Iònas. Agus air dha am fàgail, dh’imich e as a sin.

⁵ Agus nuair a thàinig a dheisciobail a dh’ionnsaigh an taoibh eile, dhìochuimhnich iad aran a thabhairt leo.

⁶ Agus thubhairt Iosa riu, Thugaibh an aire, agus gleidhibh sibh fhèin o thaois ghoirt nam Pharasach, agus nan Sadusach.

⁷ Agus bha iad a’ reusonachadh eatorra fhèin ag ràdh, Is ann airson nach tug sinn aran leinn.

⁸ Agus nuair a thuig Iosa sin, thubhairt e riu, O sibhse air bheag creidimh, carson a tha sibh a’ reusonachadh eadaraibh fhèin gur ann a chionn nach tug sibh aran leibh?

⁹ Nach eil sibh fhathast a’ tuigsinn, no a’ cuimhneachadh còig buileannan nan còig mìle, agus cia lìon cliabh a thog sibh?

¹⁰ No seachd buileannan nan ceithir mìle, agus cia lìon basgaid a thog sibh?

¹¹ Cionnas nach eil sibh a’ tuigsinn nach ann mu aran a thubhairt mi ribh, sibh a bhith air ur faicill o thaois ghoirt nam Pharasach agus nan Sadusach?

¹² An sin thuig iad cionnas nach d’iarr e orra a bhith air am faicill o thaois ghoirt an arain, ach o theagasg nam Pharasach agus nan Sadusach.

¹³ Agus air teachd do Iosa gu crìochan Chesarèa Philipi, dh’fheòraich e de a dheisciobail, ag ràdh, Cò tha daoine ag ràdh as e Mac an Duine?

¹⁴ Agus thubhairt iadsan, Tha cuid ag ràdh Eòin Baistidh, cuid Elias, agus cuid eile Ieremias, no aon de na fàidhean.

¹⁵ Thubhairt esan riu, Ach cò tha sibhse ag ràdh as mi?

¹⁶ Agus fhreagair Sìmon Peadar agus thubhairt e, Is tusa Crìosd, Mac an Dè bheò.

¹⁷ Agus fhreagair Iosa agus thubhairt e ris, Is beannaichte thusa, a Shìmoin Bhar-Iona; oir cha d’fhoillsich fuil agus feòil sin dhutsa, ach m’Athair-sa a tha air nèamh.

¹⁸ Agus tha mise ag ràdh riut gur tusa Peadar, agus air a’ charraig seo togaidh mise m’eaglais: agus cha toir geatachan ifrinn buaidh oirre.

¹⁹ Agus bheir mi dhut iuchraichean rìoghachd nèimh: agus ge bè nì a cheanglas tusa air talamh, bidh e ceangailte air nèamh; agus ge bè nì a dh’fhuasglas tusa air talamh, bidh e fuasgailte air nèamh.

²⁰ An sin dh’àithn e da dheisciobail gun iad a dh’innse do neach air bith gum b’esan Iosa an Crìosd.

²¹ On àm sin a‑mach thòisich Iosa air a nochdadh da dheisciobail gur èiginn dhàsan dol suas gu Ierusalem, agus mòran de nithean fhulang o na seanairean, agus na h‑àrd-shagartan, agus na sgrìobhaichean, agus a bhith air a chur gu bàs, agus a bhith air a thogail suas air an treas là.

²² Agus ghabh Peadar e, agus thòisich e air achmhasan a thabhairt dha, ag ràdh, Guma fada sin uatsa, a Thighearna: cha tachair sin dhutsa.

²³ Ach air tionndadh dhàsan, thubhairt e ri Peadar, Imich air mo chùl, a Shàtain; is oilbheum dhomh thu: oir chan eil spèis agad de nithean Dhè, ach de nithean dhaoine.

²⁴ An sin thubhairt Iosa ra dheisciobail, Mas àill le neach air bith teachd am dhèidh-sa, àicheadh e e fhèin, agus togadh e air a chrann-ceusaidh, agus leanadh e mise.

²⁵ Oir ge bè neach lem b’àill a anam a ghleidheadh, caillidh e e; agus ge bè neach a chailleas a anam air mo sgàth-sa, gheibh e e.

²⁶ Oir ciod an tairbhe a tha ann do dhuine, ged chosnadh e an saoghal uile, agus a anam fhèin a chall? No ciod a’ mhalairt a bheir duine airson a anama?

²⁷ Oir thig Mac an Duine ann an glòir a Athar, maille ra ainglean; agus an sin bheir e do gach neach a rèir a ghnìomharan.

²⁸ Gu deimhinn tha mi ag ràdh ribh, Gu bheil cuid den dream a tha nan seasamh an seo nach blais bàs gus am faic iad Mac an Duine a’ teachd na rìoghachd fhèin.