Isaiah 5 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Seinnidh mi a‑nis do fhear mo ghràidh, òran le fear mò ghràidh mu thimcheall a lios-fìona. Bha aig mo ghràdh-sa fìonlios air cnoc àrd tairbheach.

² Agus chuir e callaid ma thimcheall agus ghlan e na clachan as, agus shuidhich e rogha fìonain ann, agus thog e tùr na mheadhon, agus cuideachd chladhaich e amar-fìona agus dh’amhairc e a dh’fheuchainn an tugadh e a‑mach dearcan fìona, agus thug e a‑mach dearcan fiadhain.

³ Agus a‑nis, O luchd-àiteachaidh Ierusaleim, agus fheara Iùdah, thugaibh breith, guidheam oirbh, eadar mise agus m’fhìonlios.

⁴ Ciod tuilleadh a ghabhadh dèanamh rim fhìonlios nach do rinn mi ris? Carson, nuair a dh’amhairc mi an tugadh e a‑mach dearcan fìona, a thug e a‑mach dearcan fiadhain?

⁵ Agus a‑nis thigibh, nochdaidh mise dhuibh ciod a nì mi rim fhìonlios; bheir mi air falbh a challaid, agus ithear suas e; brisidh mi a bhalla, agus bidh e air a shaltairt sìos.

⁶ Agus cuiridh mi fàs e; cha sgathar e, agus cha ruamhairear e; ach fàsaidh an dris agus an droigheann ann; agus bheir mi àithne do na neòil nach fras iad uisge air.

⁷ Oir is e fìonlios Tighearna nan sluagh taigh Israeil, agus daoine Iùdah luibh a mhòr thlachd; agus bha sùil aige ri breitheanas, agus feuch aintighearnas; ri ceartas, agus feuch gaoir ghoirt.

⁸ Is an‑aoibhinn dhuibhse a tha a’ cur taighe ri taigh, agus a’ cur achaidh ri achadh, gus nach bi àit ann, agus gun gabh sibh còmhnaidh air leth ann am meadhon na tìre!

⁹ Ann am chluasan thubhairt Tighearna nan sluagh, Gu deimhinn bidh iomadh taigh fàs, taighean mòra agus maiseach, gun neach a’ gabhail còmhnaidh annta.

¹⁰ Bheir deich acraichean de fhìonlios aon bhat fìona, agus bheir homer de shìol uaithe ephah.

¹¹ Is an‑aoibhinn dhaibhsan a dh’èireas gu moch anns a’ mhadainn, a dhol an dèidh dibhe làidir; a bhuanaicheas gu feasgar, ionnas gun cuir am fìon teas orra!

¹² Agus tha a’ chlàrsach, agus a’ chruit-chiùil, agus an tabor, agus a’ phìob, agus fìon nan cuirmean: ach obair an Tighearna chan eil iad a’ cur an suim, agus gnìomh a làmh chan eil iad a’ toirt fa‑near.

¹³ Uime sin tha mo shluagh air dol ann am braighdeanas, a chionn gu bheil iad gun eòlas; agus tha an uaislean air bàsachadh le gort, agus an ìslean air tiormachadh le tart.

¹⁴ Air an adhbhar sin mheudaich an uaigh a cìocras, agus dh’fhosgail i a beul thar tomhas; agus thèid an glòir, agus am mòr-shluagh, agus an greadhnachas, agus esan a tha ri aighear, sìos da h‑ionnsaigh.

¹⁵ Agus leagar sìos an duine suarach, agus ìslichear an duine cumhachdach, agus ìslichear sùilean nan uaibhreach.

¹⁶ Ach bidh Tighearna nan sluagh air àrdachadh ann am breitheanas; agus bidh an Dia naomh air a naomhachadh ann an ceartas.

¹⁷ An sin ionaltraidh na h‑uain mar as àbhaist dhaibh; agus ithidh coigrich machraichean fàsail na muinntir reamhair.

¹⁸ Is an‑aoibhinn dhaibhsan a tha a’ tarraing aingidheachd le cùird dìomhanais, agus peacaidh mar le taodan feuna:

¹⁹ A their, Dèanadh e deifir, luathaicheadh e a obair, a‑chum gum faic sinn; agus dlùthaicheadh comhairle Tì naomh Israeil, agus thigeadh i gu crìch, a‑chum gum bi fhios againn.

²⁰ Is truagh dhaibhsan a their math ri olc, agus olc ri math; a tha a’ cur dorchadais an àite solais, agus solais an àite dorchadais; a tha a’ cur an t‑seirbh an àit a’ mhilis, agus a’ mhilis an àit an t‑seirbh.

²¹ Is truagh dhaibhsan a tha glic nam barail fhèin, agus nam beachd fhèin tuigseach.

²² Is truagh dhaibhsan a tha làidir a dh’òl fìona, agus nan daoine neartmhor a mheasgadh dibhe làidir:

²³ A tha a’ saoradh a’ chiontaich airson duaise; agus a’ toirt ionracais an fhìrein air falbh uaithe.

²⁴ Uime sin mar a dh’imlicheas teanga an teine suas an asbhuain, agus a chnàmhas an lasair am moll, mar sin bidh am freumh-san mar fhiodh grod, agus thèid am blàth suas mar dhuslach; a chionn gun do dhiùlt iad le tàir lagh Tighearna nan sluagh, agus gun do chuir iad cùl ri facal Tì naomh Israeil.

²⁵ Air an adhbhar sin tha corraich an Tighearna air lasadh an aghaidh a shluaigh; agus shìn e a‑mach a làmh nan aghaidh, agus bhuail e iad; agus chriothnaich na slèibhtean, agus bha an colainnean mar aolach air meadhon nan sràidean. Airson seo uile, chan eil a chorraich air tilleadh air falbh; ach tha a làmh fhathast sìnte a‑mach.

²⁶ Agus togaidh e suas bratach do na cinnich am fad as, agus nì e fead air an son o iomall na talmhainn; agus, feuch, le deifir thig iad gu luath.

²⁷ Cha bhi aon neach fann, agus cha bhi aon neach tuisleach nam measg; cha tig clò, cha tig cadal air aon dhiubh; chan fhuasglar crios an leasraidh, agus cha bhrisear barr-iall am bròg.

²⁸ Aig a bheil an saighdean geuraichte, agus am boghachan uile air ghleus; bidh iongannan an each air am meas mar ailbhinn, agus an rothan mar chuairt-ghaoith.

²⁹ Bidh am beucaich mar leòmhann boireann; beucaidh iad mar leòmhainn òga; agus nì iad nuallan, agus glacaidh iad a’ chreach, agus togaidh iad leo i, agus cha bhi neach ann a theasairgeas.

³⁰ Agus anns an là sin beucaidh iad nan aghaidh, mar bheucaich na fairge; agus seallaidh iad air an talamh, agus, feuch, dorchadas agus teanntachd; agus bidh an solas air a dhorchachadh anns na speuran.