Iob 33 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Uime sin, a Iob, cluinn, guidheam ort, mo bhriathran, agus èisd rim bhriathran uile.

² Feuch, a‑nis dh’fhosgail mi mo bheul; labhair mo theanga ann am bheul.

³ O ionracas mo chridhe thig mo bhriathran; agus labhraidh mo bhilean eòlas gu soilleir.

⁴ Rinn spiorad Dhè mi, agus thug anail an Uile-chumhachdaich beatha dhomh.

⁵ Mas urrainn thu, freagair mi, cuir do bhriathran an òrdagh am làthair, seas suas.

⁶ Feuch, tha mise, mar a tha thu fhèin, o Dhia; as a’ chrèidh dhealbhadh mise mar an ceudna.

⁷ Feuch, cha chuir m’uamhas-sa eagal ort, agus cha bhi mo làmh trom ort.

⁸ Gu cinnteach labhair thu am èisdeachd, agus chuala mi guth do bhriathrar, ag ràdh,

⁹ Glan tha mi, gun easaontas; neo-chiontach tha mi, agus chan eil euceart annam.

¹⁰ Feuch, tha e a’ faghail chùisean am aghaidh; tha e gam mheas mar a nàmhaid;

¹¹ The e a’ cur mo chas anns a’ cheap; tha e a’ geur-amharc air mo cheuman gu lèir.

¹² Feuch, an seo chan eil thu ceart; freagraidh mi thu gur mò Dia na duine.

¹³ Carson a chuireas tu na aghaidh? Oir ann an aon air bith de a nithean cha toir e cunntas.

¹⁴ Oir aon uair labhraidh Dia, agus an dara uair chan amhairc e thairis air.

¹⁵ Ann an aisling, ann an sealladh na h‑oidhche, nuair a thuiteas cadal trom air daoine, nuair a bhios iad nan suain air an leabaidh;

¹⁶ An sin fosglaidh e cluasan dhaoine, agus seulaichidh e an teagasg,

¹⁷ A‑chum gun tarraing e duine o a dhèanadas, agus gum falaich e uabhar o dhuine;

¹⁸ Gun cùm e a anam on t‑sloc, agus a bheatha o sgrios leis a’ chlaidheamh.

¹⁹ Oir smachdaichear e le pèin air a leabaidh, agus lìonmhorachd a chnàmh le pèin làidir:

²⁰ Air chor is gun gabh a bheatha gràin de aran, agus a anam de bhiadh deagh-bhlasda.

²¹ Caithear a fheòil air chor is nach faicear i; agus a chnàmhan nach facas, seasaidh a‑mach.

²² Agus tàirngidh a anam am fagas don uaigh, agus a bheatha do na milltearan.

²³ Ma bhios teachdaire aige, eadar-theangair, aon am measg mhìle, a nochdadh a ionracais do dhuine;

²⁴ An sin gabhaidh e truas dheth, agus their e, Saor e o dhol sìos don t‑sloc; fhuair mi èirig.

²⁵ Bidh a fheòil nas ùire na feòil leinibh; thig e air ais gu làithean a òige:

²⁶ Nì e ùrnaigh ri Dia, agus gabhaidh e gu coibhneil ris; agus chì e a ghnùis le gàirdeachas; oir ìocaidh e do dhuine a ionracas.

²⁷ Amhaircidh e air daoine, agus ma their aon duine, Pheacaich mi, agus chlaon mi an nì a bha ceart, agus cha robh e a‑chum tairbhe dhomh;

²⁸ Saoraidh e a anam o dhol sìos don t‑sloc, agus chì a bheatha solas.

²⁹ Feuch, na nithean sin uile obraichidh Dia gu minig a‑thaobh duine.

³⁰ A thoirt a anama air ais on t‑sloc gu bhith air a shoillseachadh le solas nam beò.

³¹ Thoir fa‑near, a Iob, èisd rium; bi ad thosd, agus labhraidh mi.

³² Ma tha a’ bheag agad ri ràdh, freagair mi: labhair, oir bu mhiann leam do shaoradh.

³³ Mura eil, èisd thusa riumsa: bi ad thosd, agus teagaisgidh mise dhut gliocas.