Iob 30 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Ach a‑nis tha iadsan as òige na mise a’ dèanamh fanaid orm, muinntir nach b’fhiù leam an athraichean a chur maille ri coin mo threuda.

² Seadh, ciod an tairbhe a bhiodh dhòmhsa ann an neart an làmh, aig an deachaidh as dan seann aois?

³ Le dìth agus le gorta bha iad uaigneach, a’ teicheadh don fhàsach, a bha anns an àm a chaidh seachad na fhàsalachd agus na lèirsgrios:

⁴ A’ gearradh sìos maloimh làimh ris na preasan, agus freumhan-aiteil mar bhiadh.

⁵ O mheasg dhaoine dh’fhògradh a‑mach iad: dh’èigh iad nan aghaidh, mar an aghaidh gadaiche.

⁶ Bha iad a chòmhnaidh ann an sgaradh nan gleann, ann an uamhan na talmhainn agus nan creag.

⁷ Am measg nam preas rinn iad gearan: fon fheanntagaich chruinnicheadh iad ri chèile:

⁸ Clann nan amadan, seadh, clann dhaoine gun chliù: bha iad na bu tàireile na an talamh.

⁹ Agus a‑nis is mise as òran dhaibh, agus tha mi am leth-fhacal aca.

¹⁰ Tha iad a’ gabhail gràin dhìom, tha iad a’ teicheadh fad as uam, agus cha chaomhain iad smugaid a thilgeadh am aodann.

¹¹ A chionn gun d’fhuasgail e mo chòrd, agus gun do shàraich e mi, leig iadsan mar an ceudna an t‑srian sgaoilte romham.

¹² Air mo dheaslàimh dh’èirich an òigridh; thug iad air mo chasan sleamhnachadh uam, agus thog iad suas am aghaidh slighean an sgrios.

¹³ Mhill iad mo cheuman, chuir iad m’aimhleas air aghaidh, gun fhear-cuideachaidh aca.

¹⁴ Mar bhriseadh a‑steach leathann thàinig iad, mar ann an lèirsgrios thaom iad a‑steach.

¹⁵ Thionndaidh uamhasan am aghaidh: ruaig iad m’anam mar a’ ghaoth; agus mar neul chaidh mo thèarainteachd seachad.

¹⁶ Agus a‑nis tha m’anam air a dhòrtadh a‑mach orm; ghlac làithean àmhghair mi.

¹⁷ Anns an oidhche tha mo chnàmhan air an tolladh annam: agus cha bhi m’fhèithean aig fois.

¹⁸ Le meud a neirt mhùth e m’aodach: mar bhile mo chòta chuartaich e mi.

¹⁹ Thilg e mi anns an làthaich, agus tha mi air fàs cosmhail ri duslach agus ri luaithe.

²⁰ Dh’èigh mi riut, agus cha d’èisd thu rium; sheas mi suas, agus cha tug thu fa‑near mi.

²¹ Tha thu air fàs an‑iochdmhor rium; le neart do làimhe tha thu gad chur fhèin am aghaidh.

²² Tha thu gam thogail ris a’ ghaoith: tha thu a’ toirt orm marcachd oirre, agus a’ leaghadh as mo bhrìgh:

²³ Oir tha fhios agam gun toir thu mi gu bàs, agus a‑chum an taighe a dh’òrdaicheadh do gach uile bheò.

²⁴ Gidheadh cha sìn e a‑mach a làmh a‑chum na h‑uaighe, ged ghlaodh iad na sgrios.

²⁵ Nach do ghuil mise air a shon-san a bha ann an àmhghar? Nach robh m’anam duilich airson an duine bhochd?

²⁶ Nuair a bha sùil agam ri math, an sin thàinig olc; agus nuair a bha dùil agam ri solas, thàinig dorchadas.

²⁷ Bha m’innidh air ghoil, agus cha robh fois aca: chuir làithean àmhghair romham.

²⁸ Ri bròn dh’imich mi as eugmhais na grèine: dh’èirich mi, anns a’ cho-chruinneachadh dh’èigh mi.

²⁹ Is bràthair mi do na dràgonan, agus is companach mi do na comhachagan.

³⁰ Dhubhadh mo chraiceann orm, agus loisgeadh mo chnàmhan le teas.

³¹ Agus tha mo chlàrsach air tionndadh gu bròn, agus m’organ gu guth na muinntir a ghuileas.