Iob 23 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Ach fhreagair Iob, agus thubhairt e,

² An‑diugh fhèin is searbh mo ghearan: is truime mo bhuille na m’osna.

³ Och, gun fhios agam càit am faighinn esan, agus gun tiginn a dh’ionnsaigh a àite!

⁴ Chuirinn mo chùis an òrdagh na làthair, agus lìonainn mo bheul le argamaidean.

⁵ Bhiodh fhios agam air na briathran leis am freagradh e mi, agus thuiginn ciod a theireadh e rium.

⁶ Le a mhòr-chumhachd an tagradh e am aghaidh? Chan eadh; ach chuireadh e neart annam.

⁷ An sin thagradh am fìrean ris, agus bhithinn air mo shaoradh gu bràth om bhritheamh.

⁸ Feuch, thèid mi air m’aghaidh, ach chan eil esan ann; agus air m’ais, ach cha mhothaich mi e:

⁹ Air an làimh chlì, far a bheil e ag obrachadh, ach chan fhaic mi e; falaichidh e e fhèin air an làimh dheis, agus cha lèir dhomh e.

¹⁰ Ach is aithne dha an t‑slighe agam: nuair a dhearbhas e mi, mar òr thig mi a‑mach.

¹¹ Air a cheuman chùm mo chas; ghlèidh mi a shlighe agus cha do chlaon mi.

¹² O àithne a bhilean cha deachaidh mi air m’ais; nas mò na mo dhlighe bìdh mheas mi briathran a bheòil.

¹³ Ach tha e anns an aon bheachd, agus cò a dh’iompaicheas e? Agus an nì as miann le a anam, sin nì e.

¹⁴ Oir coileanaidh e an nì a dh’òrdaicheadh dhòmhsa: agus tha mòran den leithidean sin aige.

¹⁵ Uime sin tha fiamh orm na fhianais; nuair a bheir mi fa‑near, tha eagal orm roimhe:

¹⁶ Oir thaisich Dia mo chridhe, agus chuir an t‑Uile-chumhachdach fiamh orm;

¹⁷ A chionn nach do ghearradh as mi ron dorchadas, agus om ghnùis nach d’fhalaich e an dorchadas.