Iob 20 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ An sin fhreagair Sophar an Naamatach, agus thubhairt e,

² Uime sin tha mo smuaintean a’ toirt orm freagairt, agus air a shon seo nì mi deifir.

³ Achmhasan mo mhaslaidh cluinneam, agus tha spiorad mo thuigse a’ toirt orm freagairt.

⁴ Nach aithne dhut seo o chian, o shuidhicheadh an duine air thalamh,

⁵ Gur geàrr caithreim nan aingidh, agus nach eil gàirdeachas a’ chealgair ach car tiota?

⁶ Ged èirich a àirde suas gus na nèamhan, agus ged ruig a cheann na neòil;

⁷ Mar a aolach fhèin gu bràth thèid as dha: their iadsan a chunnaic e, Càit a bheil e?

⁸ Mar aisling grad-shiùbhlaidh e, agus chan fhaighear e; agus teichidh e mar shealladh na h‑oidhche:

⁹ An t‑sùil a chunnaic e, chan fhaic i e tuilleadh; agus nas mò chan amhairc a àite fhèin air.

¹⁰ Iarraidh a mhic na bochdan a thoileachadh, agus aisigidh a làmhan am maoin.

¹¹ Tha a chnàmhan làn de pheacadh a òige, agus maille ris anns an duslach laighidh e.

¹² Ged robh an t‑olc milis na bheul, ged fhalaich e e fo a theangaidh;

¹³ Ged chaomhain e e, agus nach trèig e e, ach gun glèidh e e an taobh a‑staigh a bheòil;

¹⁴ Tionndaidhear a bhiadh na mhionach, gu domblas nan nathraichean an taobh a‑staigh dheth.

¹⁵ Shluig e sìos beartas, agus sgeithidh e a‑nìos e: tilgidh Dia a‑mach as a bhroinn e.

¹⁶ Sùgaidh e nimh nan nathraichean: marbhaidh teanga na nathrach milltich e.

¹⁷ Chan fhaic e na h‑aibhnichean nan roinnean, na sruthain meala agus ime.

¹⁸ Aisigidh e an nì airson an do shaothraich e, agus cha sluig e sìos e: a rèir a shaoibhreis bidh a aiseag, agus cha dèan e gàirdeachas ann:

¹⁹ A chionn gun do rinn e fòirneart, gun do thrèig e na bochdan, le ainneart gun tug e air falbh taigh nach do thog e.

²⁰ Oir cha mhothaich e suaimhneas na chom, cha tèarainn e a’ bheag de na mhiannaich e.

²¹ Chan fhàgar a’ bheag de a bhiadh; uime sin cha bhi sùil aig duine air bith ra mhaoin.

²² Ann an iomlaine a’ phailteis bidh e ann an teanntachd: thig gach adhbhar dragha air.

²³ Nuair a bhios e gus a bhrù a lìonadh, tilgidh Dia fraoch a fheirge air, agus frasaidh e air e nuair a bhios e ag ithe.

²⁴ Teichidh e ro na h‑arman iarainn; buailidh am bogha umha troimhe e.

²⁵ Tàirngear, agus thig a‑mach as a’ chorp, thig an claidheamh loinnreach a‑mach as a dhomblas: thig uamhasan air.

²⁶ Bidh gach uile dhorchadas falaichte na ionadan diamhair: loisgidh teine gun sèideadh e: èiridh gu h‑olc dhàsan a dh’fhàgar na phàillean.

²⁷ Foillsichidh na nèamhan a aingidheachd; agus èiridh an talamh na aghaidh.

²⁸ Triallaidh fàs a thaighe: sruthaidh a nithean as ann an là a fheirge.

²⁹ Is e seo cuibhreann an duine aingidh o Dhia, agus an oighreachd a dh’òrdaicheadh dha le Dia.