Iob 17 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Thruailleadh m’anail; ghearradh as mo làithean; tha na h‑uaighean air mo shon-sa.

² Nach eil luchd-fanaid maille rium? Agus nam brosnachadh nach eil mo shùil a’ buanachadh?

³ Cuir sìos a‑nis, thoir dhomh urras maille riut: cò esan a ghlacas mo làmh?

⁴ Oir dh’fhalaich thu an cridhe o thuigse; uime sin chan àrdaich thu iad.

⁵ Esan a nì miodal ra chàirdean, fàilnichidh sùilean a chloinne.

⁶ Agus rinn e mi am ghnàth-fhacal don t‑sluagh; agus tha mi mar bhall-fochaid romhpa.

⁷ Agus dhorchaich mo shùil le bròn, agus tha mo bhuill uile mar sgàil.

⁸ Bidh uamhas air na h‑ionracain airson seo; agus dùisgidh an neo-chiontach an aghaidh a’ chealgair.

⁹ Agus cumaidh an duine cothromach a shlighe; agus gheibh esan a tha glan na làmhan tuilleadh neirt.

¹⁰ Ach air ur son-se uile, tillibh agus thigibh a‑nis; agus chan fhaigh mi duine glic nur measg.

¹¹ Chaidh mo làithean thairis, bhriseadh mo smuaintean air falbh, seilbh mo chridhe.

¹² An oidhche tionndaidhidh iad gu là: tha solas goirid a‑thaobh dorchadais.

¹³ Ma dh’fheitheas mi, is i an uaigh mo thaigh: anns an dorchadas rinn mi mo leabaidh.

¹⁴ Ri truaillidheachd thubhairt mi, Is tu m’athair; ris a’ chnuimh, Is tu mo mhàthair, agus mo phiuthar.

¹⁵ Agus càit a‑nis a bheil mo dhòchas? Seadh, mo dhòchas-sa, cò a chì e?

¹⁶ Gu crannan an t‑sluic thèid iad sìos: an sin bidh ar fois cuideachd anns an duslach.