Ieremiah 4 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Ma thilleas tu a‑rìs, O Israeil, deir an Tighearna, am ionnsaigh-sa tillidh tu; agus ma chuireas tu air falbh do ghràinealachdan om làthair-sa, an sin cha gluaisear thu:

² Ach mionnaichidh tu, Mar as beò an Tighearna, ann am fìrinn, ann am breitheanas, agus ann an ionracas: agus beannaichidh na cinnich iad fhèin annsan, agus annsan nì iad uaill.

³ Uime sin, mar seo deir an Tighearna ri fir Iùdah, agus ri Ierusalem, Brisibh suas ur fearann-treabhaidh, agus na cuiribh am measg droighinn.

⁴ Bithibh air ur timcheall-ghearradh don Tighearna, agus thugaibh air falbh ro‑chraicinn ur cridheachan, O fheara Iùdah, agus a luchd-àiteachaidh Ierusaleim, mun tèid mo chorraich-sa a‑mach mar theine, agus mun las i, air chor is nach faodar a mùchadh, airson aingidheachd ur gnìomharan.

⁵ Cuiribh-se an cèill ann an Iùdah, agus ann an Ierusalem dèanaibh follais, agus abraibh, Sèidibh an trompaid anns an tìr; èighibh gu h‑àrd agus abraibh, Cruinnichibh ri chèile, agus rachamaid a‑steach do na cathraichean daingnichte.

⁶ Cuiribh suaicheantas suas ann an Sion, rachaibh air ur n‑ais, na seasaibh; oir tha mise a’ tabhairt uilc on àird a tuath, eadhon lèirsgrios mòr.

⁷ Thàinig an leòmhann a‑nìos o a dhoire, agus tha milltear nan cinneach air a thuras: dh’imich e a‑mach as àite a‑chum d’fhearann a dhèanamh na fhàsach; bidh do bhailtean air an sgrios, air chor is nach bi aon gan àiteachadh.

⁸ Air an adhbhar sin crioslaichibh sibh fhèin le sac-èideadh, dèanaibh caoidh agus gul; oir chan eil fraoch-feirge an Tighearna air a tilleadh air falbh uainn.

⁹ Agus tàrlaidh anns an là sin, deir an Tighearna, gum bàsaich cridhe an rìgh, agus cridhe nan àrd-uaislean; agus bidh amhluadh air na sagartan, agus uamhas air na fàidhean.

¹⁰ An sin thubhairt mise, Och! a Thighearna Iehòbhah, gu cinnteach mheall thu gu tur an sluagh seo agus Ierusalem, ag ràdh, Bidh sìth agaibh, nuair a tha an claidheamh a’ ruigheachd gu ruig an t‑anam.

¹¹ Anns an àm sin theirear ris an t‑sluagh seo agus ri Ierusalem, Gaoth loisgeach ann an ionadan sgaoilte an fhàsaich, leth ri nighinn mo shluaigh-sa; chan ann gu fasgnadh no gu glanadh;

¹² Thig treun-ghaoth o na h‑àitean sin am ionnsaigh-sa: a‑nis fòs labhraidh mi fhèin breitheanas nan aghaidh.

¹³ Feuch, mar neòil thig e a‑nìos; mar chuairt-ghaoith bidh a charbadan; is luaithe na iolairean a chuid each; mo thruaighe sinne, oir tha sinn creachte!

¹⁴ Glan do chridhe o aingidheachd, O Ierusaleim, a‑chum gun tèarnar thu. Cia fhad a ghabhas do smuaintean aingidh còmhnaidh an taobh a‑staigh dhìot?

¹⁵ Oir tha guth ag èigheach o Dhan, agus a’ cur àmhghair an cèill o shliabh Ephraim.

¹⁶ Glaodhaibh-se ris na cinnich, Feuch! Cuiribh an cèill an aghaidh Ierusaleim gu bheil luchd-freiceadain a’ teachd o dhùthaich fad as, agus gun tog iad suas an guth an aghaidh bailtean Iùdah.

¹⁷ Mar luchd-coimhead faiche tha iad na h‑aghaidh mun cuairt dhi, a chionn gun do rinn i ar‑a‑mach ann am aghaidh-sa, deir an Tighearna.

¹⁸ Choisinn do shlighe agus do dhèanadas na nithean seo dhut; is i seo d’aingidheachd; a chionn gu bheil i searbh, oir tha i a’ ruigheachd gud chridhe.

¹⁹ Mo chom, mo chom! Tha mi air mo chràdh ann am ballachan mo chridhe; an taobh a‑staigh dhìom tha mo chridhe ri fuaim; chan urrainn mi fantainn am thosd; a chionn gun cuala tu, O m’anam, guth na trompaid, gaoir a’ chatha.

²⁰ Tha lèirsgrios air lorg lèirsgrios air a ghairm: gu cinnteach tha an tìr gu h‑iomlan creachte: gu h‑obann chreachadh mo phàilleanan, mo sgàileachan ann an tiota.

²¹ Cia fhad a chì mi a’ bhratach, a chluinneas mi fuaim na trompaid?

²² Gu cinnteach tha mo shluagh-sa amaideach, ormsa cha do ghabh iad eòlas; is clann aig nach eil tuigse iad, agus tha iad air dhìobhail cèille: tha iad seòlta a dhèanamh uilc, ach math a dhèanamh chan aithne dhaibh.

²³ Chunnaic mi an talamh, agus, feuch, bha e gun dealbh agus falamh; na nèamhan fòs, agus bha iad gun solas.

²⁴ Chunnaic mi na slèibhtean, agus, feuch, chriothnaich iad; agus bha na cnuic uile air an luasgadh gu mòr.

²⁵ Dh’amhairc mi, agus, feuch, cha robh aon duine ann; agus uile eòin na h‑ealtainn, theich iad.

²⁶ Dh’amhairc mi, agus, feuch, bha a’ mhachair thorrach na fàsach, agus a h‑uile bhailtean air an tilgeadh sìos, ro làthair an Tighearna, ro dhian-theas a fheirge.

²⁷ Oir mar seo deir Iehòbhah, Bidh am fearann gu h‑iomlan air a fhàsachadh, ach cha dèan mi làn-chrìoch.

²⁸ Airson seo nì an talamh bròn, agus dorchaichear na nèamhan shuas; a chionn gun do labhair mise, agus cha ghabh mi aithreachas; chuir mi romham, agus cha tèid mi air m’ais uaithe.

²⁹ Ro iolach nam marcach agus nam fear-bogha, tha gach cathair a’ teicheadh; chaidh iad a‑steach do thiugh-choilltean, agus shreap iad suas air na creagan: tha na h‑uile bhailtean air an trèigsinn, agus chan eil aon duine gan àiteachadh.

³⁰ Agus thusa, nuair a chreachar thu, ciod a nì thu? Ged èid thu thu fhèin le corcar, ged sgeadaich thu thu fhèin le seudan òir, ged ung thu do rosgan le dathan, gu dìomhain nì thu thu fhèin sgiamhach; nìthear tàir ort led leannain, air d’anam tha iad an tòir.

³¹ Gu cinnteach chuala mi glaodh amhail mnà ri saothair, teanntachd amhail mnà ri breith a ciad leinibh, glaodh nighean Shioin; a’ caoidh, a’ sgaoileadh a bas, agus ag ràdh, Mo thruaighe mise a‑nis, oir tha m’anam air a chlaoidh le luchd-mortaidh!