Ieremiah 22 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Mar seo thubhairt an Tighearna, Falbh sìos gu taigh rìgh Iùdah, agus an sin labhraidh tu am facal seo,

² Agus their thu, Cluinn facal an Tighearna, O rìgh Iùdah, a tha ad shuidhe air rìgh-chathair Dhaibhidh, thu fhèin, agus d’òglaich; agus do shluagh a tha a’ dol a‑steach air na dorsan seo;

³ Mar seo deir an Tighearna, Cuiribh an gnìomh breitheanas agus ceartas, agus saoraibh an duine sàraichte o làimh an fhir-shàrachaidh: agus na dèanaibh foill: na dèanaibh ainneart air a’ choigreach, air an dìlleachdan, air a’ bhantraich, cha mhò a dhòirteas sibh fuil neo-chiontach anns an àite seo.

⁴ Oir ma nì sibh gun amharas a rèir an fhacail seo, an sin thig a‑steach air geatachan an taighe seo rìghrean a shuidheas ann an àite Dhaibhidh, air a rìgh-chathair, a’ marcachd air carbadan agus air eich, gach aon, a òglaich, agus a shluagh.

⁵ Ach mura toir sibh èisdeachd do na briathran seo, orm fhèin thug mise mionnan, deir an Tighearna, Gu cinnteach nìthear ionad fàs den taigh seo.

⁶ Oir mar seo thubhairt an Tighearna a‑thaobh taigh rìgh Iùdah, Tha thu mar Ghilead dhòmhsa, O mhullaich Lebanoin; ach nì mi gu cinnteach fàsach dhìot, bailtean nach bi àitichte.

⁷ Agus òrdaichidh mi ann ad aghaidh luchd-millidh, gach aon le a airm; agus gearraidh iad sìos rogha do sheudar, agus tilgidh iad anns an teine iad.

⁸ Agus gabhaidh mòran chinneach seachad air a’ chathair seo, agus their iad, gach aon ra choimhearsnach, Carson a rinn an Tighearna mar seo ris a’ chathair mhòir seo?

⁹ An sin freagraidh iad, A chionn gun do thrèig iad coicheangal an Tighearna an Dia, agus gun tug iad adhradh do dhiathan coimheach, agus gun do rinn iad seirbhis dhaibh.

¹⁰ Na guilibh airson a’ mhairbh, cha mhò a nì sibh caoidh air a shon: guilibh gu goirt air a shon-san a dh’imich air falbh: oir cha till e nas mò, agus chan fhaic e tuilleadh tìr a dhùthchais.

¹¹ Oir mar seo deir Iehòbhah mu thimcheall Shaluim mhic Iosiah, rìgh Iùdah, a rìghich an àite Iosiah a athair, a chaidh a‑mach as an àite seo, Cha till e thuige nas mò:

¹² Ach anns an àite gus an tug iad air falbh e ann am braighdeanas, gheibh e bàs; agus an tìr seo chan fhaic e nas mò.

¹³ Is an‑aoibhinn dhàsan a thogas a thaigh le eucoir, agus àrd-sheòmraichean le ana-cothrom; a ghabhas saothair a choimhearsnaich an asgaidh, agus airson obrach nach toir dha dìoladh.

¹⁴ A tha ag ràdh, Togaidh mi dhomh fhèin taigh mòr, agus seòmraichean farsaing; a’ gearradh a‑mach dha fhèin mar an ceudna uinneagan, ga chòmhdachadh fòs le seudar, agus ga dhath le corcar.

¹⁵ An rìgh thu a chionn gu bheil thu gad dhùnadh fhèin ann an seudar? Nach d’ith agus nach d’òl d’athair, agus nach do rinn e cothrom agus ceartas? An sin shoirbhich leis.

¹⁶ Dhìon e cùis a’ bhochd agus an fheumaich; an sin dh’èirich gu math dha. Nach b’e seo eòlas a ghabhail ormsa? deir an Tighearna.

¹⁷ Ach chan eil do shùilean-sa agus do chridhe ach air d’ana-miannan fhèin, agus air fuil nan neochiontach, a‑chum a dòrtadh, agus air sàrachadh agus fòirneart, a‑chum a dhèanamh.

¹⁸ Air an adhbhar sin, mar seo deir an Tighearna mu thimcheall Iehoiacim mhic Iosiah rìgh Iùdah, Cha dèan iad caoidh air a shon, ag ràdh, Och mo bhràthair! no, Och mo phiuthar! Cha dèan iad caoidh air a shon, ag ràdh, Och a thighearna! no, Och a ghlòir-san!

¹⁹ Le adhlacadh asail adhlaicear e, air a tharraing air falbh, agus air a thilgeadh an taobh a‑muigh de gheatachan Ierusaleim.

²⁰ Imich suas gu Lebanon agus èigh; agus air Basan tog an àird do ghuth, agus glaodh o na crìochan mun cuairt, oir chlaoidheadh iadsan uile a thug gràdh dhut.

²¹ Labhair mi riut ann an àm do shoirbheachaidh, thubhairt thu, Chan èisd mi; b’e seo do chleachdadh od òige.

²² A chionn nach d’èisd thu rim ghuth-sa, ithidh osann suas an t‑iomlan ded aodhairean, agus imichidh do luchd-gaoil air falbh ann am braighdeanas: gu cinnteach an sin bidh nàire ort, agus còmhdaichear thu le amhluadh airson d’uile dhroch dhèanadais.

²³ O thusa a tha ag àiteachadh Lebanoin, a tha a’ dèanamh do nid ann an seudaran, cia gràsmhor a bhios tu nuair a nì piantan greim ort, goimh amhail mnà ri saothair!

²⁴ Mar as beò mise, deir an Tighearna, ged b’e Coniah mac Iehoiacim rìgh Iùdah, am fàinne air mo làimh dheis, gidheadh as a sin dhèanainn do spìonadh;

²⁵ Agus bheir mi thu do làimh na muinntir a tha ag iarraidh d’anama, agus do làimh na muinntir ro a bheil eagal ort, eadhon do làimh Nebuchadresair rìgh Bhàbiloin, agus do làimh nan Caldèanach.

²⁶ Agus tilgidh mi a‑mach thu fhèin, agus do mhàthair a rug thu, gu dùthaich choimhich, far nach robh sibh air ur breith, agus an sin gheibh sibh bàs.

²⁷ Agus gus an talamh dom bu mhiannach leo tilleadh, gu sin cha till iad.

²⁸ An dealbh suarach briste an duine seo Coniah? No an soitheach e anns nach eil aig aon neach tlachd? Cuime a bheil iad air an tilgeadh a‑mach, e fhèin agus a shliochd, agus air an iomain gu tìr anns nach eil iad eòlach?

²⁹ O thalamh, a thalamh, a thalamh! Cluinn facal an Tighearna.

³⁰ Mar seo deir an Tighearna, Sgrìobhaibh-se am fear seo gun chlann, duine nach soirbhich na làithean; oir cha soirbhich duine de a shliochd a shuidheas air cathair Dhaibhidh, agus a riaghlas na dhèidh seo ann an Iùdah.