Hosèa 4 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Eisdibh-se facal an Tighearna, O chlann Israeil; oir tha còmhstri aig an Tighearna ri luchd-àiteachaidh na tìre; a chionn nach eil fìrinn, no tròcair, no eòlas Dhè anns an fhearann.

² Le mionnan, agus breugan, agus marbhadh, agus goid, agus dèanamh adhaltranais, bhris iad a‑mach; agus tha fuil a’ ruigheachd gu fuil.

³ Uime sin nì am fearann caoidh, agus seargaidh gach aon a tha a chòmhnaidh ann, maille ri beathaichean na machrach, agus ri eunlaith an adhair; seadh, bheirear èisg na fairge fòs air falbh.

⁴ Gidheadh chan eil duine sam bith a’ tagradh, agus chan eil duine sam bith a’ cronachadh: oir tha mo shluagh mar dhream a nì strì ris an t‑sagart.

⁵ Uime sin tuitidh tu anns an là, agus tuitidh am fàidh fòs leat anns an oidhche; agus sgriosaidh mise do mhàthair.

⁶ Tha mo shluagh-sa air an sgrios le dìth eòlais. A chionn gun do chuir thu cùl ri eòlas, cuiridh mise fòs cùl riutsa, air chor is nach bi thu agam ad shagart: a chionn gun do dhearmaid thu lagh do Dhè, dearmadaidh mise fòs do chlann-sa.

⁷ Amhlaidh mar chaidh iad ann am meud, mar sin chiontaich iad am aghaidh-sa: caochlaidh mise an glòir gu nàire.

⁸ Tha iad ag ithe suas peacadh mo shluaigh-sa, agus a’ socrachadh an cridhe air an euceart.

⁹ Agus amhail a bhios an sluagh, mar sin bidh an sagart; agus smachdaichidh mise iad airson an slighean, agus dìolaidh mi orra an dèanadas.

¹⁰ Agus ithidh iad, ach cha bhi iad sàsaichte; nì iad strìopachas, agus chan fhàs iad lìonmhor: oir leig iad dhiubh a bhith a’ toirt aire don Tighearna.

¹¹ Bheir strìopachas, agus fìon, agus fìon nuadh, air falbh an cridhe.

¹² Tha mo shluagh-sa ag iarraidh comhairle air an croinn, agus tha an lorg a’ dèanamh foillseachaidh dhaibh: oir thug spiorad an strìopachais orra dol air seachran, agus chaidh iad le strìopachas air falbh on Dia.

¹³ Air mullaichean nan sliabh tha iad ag ìobradh, agus air na slèibhtean tha iad a’ losgadh tùise; fo chruinn daraich, agus crithich, agus cuilinn, a chionn gu bheil an sgàil taitneach: air an adhbhar sin tha ur nigheanan ri strìopachas, agus ur mnathan ri adhaltranas.

¹⁴ Nach smachdaich mise ur nigheanan, a chionn gu bheil iad ri strìopachas? Agus ur mnathan a chionn gu bheil iad ri adhaltranas? A chionn gu bheil iad gan cur fhèin air leth le strìopaichean, agus ag ìobradh le luchd neòghlaine: uime sin, an sluagh aig nach eil tuigse, tuitidh iad.

¹⁵ Ged dhèan thusa strìopachas, O Israeil, gidheadh na ciontaicheadh Iùdah; agus na tigibh-se gu Gilgal, cha mhò a thèid sibh suas gu Bet-abhen; cha mhò a mhionnaicheas sibh, Mar as beò an Tighearna.

¹⁶ Oir tha Israel a’ claonadh air ais, mar agh cùl-sleamhnach: a‑nis biadhaidh an Tighearna iad mar uan ann an àite farsaing.

¹⁷ Tha Ephraim air a dhlùth-cheangal ri iodhalan, leig leis:

¹⁸ Tha an deoch searbh: rinn a h‑uachdarain strìopachas gun chlos: ghràdhaich iad nì nàireach:

¹⁹ Cheangail a’ ghaoth suas i na sgiathan: agus bidh nàire orra a‑thaobh an ìobairtean.