Gnìomharan 10 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Agus bha duine àraidh ann an Cesarèa, dom b’ainm Cornelius, ceannard-ceud den chuideachd ris an abrar a’ chuideachd Eadailteach,

² Duine cràbhach, agus air an robh eagal Dhè maille ra thaigh uile, a bha a’ toirt mòran dèirce don t‑sluagh, agus a’ dèanamh ùrnaigh ri Dia a‑ghnàth.

³ Chunnaic e ann an sealladh gu soilleir, mu thimcheall na naoidheamh uaire den là, aingeal Dhè a’ teachd a‑steach da ionnsaigh, agus ag ràdh, A Chorneliuis.

⁴ Agus air dhàsan amharc gu geur air, ghabh e eagal, agus thubhairt e, Ciod e, a Thighearna? Agus thubhairt e ris, Chaidh d’ùrnaighean agus do dhèircean suas mar chuimhneachan ann am fianais Dhè.

⁵ Agus a‑nis cuir daoine gu Iopa, agus cuir fios air Sìmon, don co‑ainm Peadar:

⁶ Tha e air aoidheachd maille ri Sìmon àraidh, fear-deasachaidh leathair, aig a bheil a thaigh làimh ris an fhairge: innsidh esan dhut ciod as còir dhut a dhèanamh.

⁷ Agus nuair a dh’fhalbh an t‑aingeal a labhair ri Cornelius, ghairm e da ionnsaigh dithis de mhuinntir a thaighe, agus saighdear cràbhach den dream a bha a‑ghnàth a’ feitheamh air;

⁸ Agus nuair a chuir e an t‑iomlan an cèill dhaibh, chuir e iad gu Iopa.

⁹ Agus air an là màireach, nuair a bha iadsan air an turas, agus a’ teachd am fagas don bhaile, chaidh Peadar suas air mullach an taighe a dhèanamh ùrnaigh, mu thimcheall na siathamh uaire.

¹⁰ Agus dh’fhàs e ro‑acrach, agus bu mhiann leis biadh ithe: ach am feadh a bha iadsan ag ullachadh, thuit e ann an neul.

¹¹ Agus chunnaic e nèamh fosgailte, agus soitheach àraidh a’ teachd a‑nuas da ionnsaigh, mar bhraith-lìn mhòir, ceangailte air a ceithir oisnean, agus air a leigeadh sìos air an talamh;

¹² Anns an robh gach uile ghnè bheathaichean ceithir-chasach na talmhainn, agus bheathaichean allta, agus bhiasdan snàigeach, agus eunlaith an adhair.

¹³ Agus thàinig guth da ionnsaigh, Eirich, a Pheadair; marbh agus ith.

¹⁴ Ach thubhairt Peadar, Chan eadh, a Thighearna; oir cha d’ith mi riamh aon nì coitcheann no neòghlan.

¹⁵ Agus thubhairt an guth ris a‑rìs an dara uair, Na nithean sin a ghlan Dia, na gairm thusa coitcheann.

¹⁶ Agus rinneadh seo trì uairean: agus thogadh an soitheach a‑rìs suas gu nèamh.

¹⁷ A‑nis nuair a bha Peadar fo amharas ann fhèin ciod a bu chiall don t‑sealladh a chunnaic e, feuch, bha na daoine a chuireadh o Chornelius, an dèidh dhaibh taigh Shìmoin iarraidh, nan seasamh aig an doras,

¹⁸ Agus air gairm dhaibh, dh’fheòraich iad an robh Sìmon, don co‑ainm Peadar, air aoidheachd an sin.

¹⁹ Am feadh a bha Peadar a’ smaoineachadh air an t‑sealladh, thubhairt an Spiorad ris, Feuch, tha triùir dhaoine gad iarraidh.

²⁰ Uime sin èirich, agus gabh sìos, agus imich maille riu, gun amharas air bith a bhith ort: oir is mise a chuir uam iad.

²¹ Agus chaidh Peadar sìos a‑chum nan daoine (a chuireadh da ionnsaigh o Chornelius), agus thubhairt e, Feuch, is mise an tì a tha sibh ag iarraidh: ciod e an t‑adhbhar mun tàinig sibh?

²² Agus thubhairt iadsan, Fhuair Cornelius an ceannard-ceud, duine cothromach air a bheil eagal Dhè, agus fo dheagh ainm aig cinneach nan Iùdhach uile, rabhabh o Dhia le aingeal naomh, fios a chur ortsa da thaigh, agus briathran a chluinntinn uat.

²³ An sin ghairm e a‑steach iad, agus thug e aoidheachd dhaibh. Agus air an là màireach dh’imich Peadar maille riu, agus chaidh dream àraidh de na bràithrean o Iopa maille ris.

²⁴ Agus air an là màireach chaidh iad a‑steach do Chesarèa: agus bha Cornelius a’ feitheamh riu, agus air gairm a luchd-dàimh agus a chàirdean dìleas an ceann a chèile.

²⁵ Agus nuair a bha Peadar a’ dol a‑steach, choinnich Cornelius e, agus thuit e sìos aig a chasan, agus rinn e adhradh dha.

²⁶ Ach thog Peadar suas e, ag ràdh, Seas suas; is duine mise mar an ceudna.

²⁷ Agus a’ còmhradh ris, chaidh e a‑steach, agus fhuair e mòran cruinn.

²⁸ Agus thubhairt e riu, Tha fhios agaibh gu bheil e mì‑dhligheach do dhuine a tha na Iùdhach coluadar a chumail ri neach a tha de chinneach eile, no teachd am fagas dha; ach nochd Dia dhòmhsa gun duine air bith a ghairm coitcheann no neòghlan.

²⁹ Uime sin thàinig mi nuair a chuireadh fios orm, gun aon nì a ràdh na aghaidh: air an adhbhar sin tha mi a’ feòraich carson a chuir sibh fios orm?

³⁰ Agus thubhairt Cornelius, On cheathramh là gus an uair seo bha mi a’ dèanamh trasgaidh; agus air an naoidheamh uair bha mi a’ dèanamh ùrnaigh nam thaigh, agus, feuch, sheas duine am làthair ann an aodach dealrach.

³¹ Agus thubhairt e, A Chorneliuis, fhuair d’ùrnaigh èisdeachd, agus tha do dhèircean air an cuimhneachadh am fianais Dhè.

³² Uime sin cuir gu Iopa, agus cuir fios air Sìmon, don co‑ainm Peadar; tha e air aoidheachd ann an taigh Shìmoin, fear-deasachaidh leathair, làimh ris a’ mhuir; neach, nuair a thig e, a labhras riut.

³³ Uime sin chuir mi air ball fios ort; agus is math a rinn thu teachd. Air an adhbhar sin tha sinne uile an seo an làthair ann am fianais Dhè, a dh’èisdeachd nan uile nithean a tha air an àithneadh dhutsa le Dia.

³⁴ An sin dh’fhosgail Peadar a bheul, agus thubhairt e, Gu fìrinneach tha mi ag aithneachadh nach eil Dia ag amharc air pearsa seach a chèile:

³⁵ Ach anns gach uile chinneach tha an neach air a bheil a eagal-san, agus a tha ag obrachadh fìreantachd, taitneach dha.

³⁶ Am facal a chuir Dia gu cloinn Israeil a’ searmonachadh sìthe tre Iosa Crìosd (neach as e Tighearna nan uile),

³⁷ Am facal sin is aithne dhuibh, a sgaoileadh air feadh tìr Iudèa uile, agus a thòisich o Ghalile, an dèidh a’ bhaistidh a shearmonaich Eòin:

³⁸ Cionnas a dh’ung Dia Iosa o Nàsaret leis an Spiorad Naomh, agus le cumhachd; neach a chaidh mun cuairt a’ dèanamh maith, agus a’ slànachadh nan uile a bha air an sàrachadh leis an diabhal: oir bha Dia maille ris.

³⁹ Agus tha sinne nar fianaisean air na h‑uile nithean a rinn e, araon ann an tìr nan Iùdhach, agus ann an Ierusalem; neach a mharbh iad, ga chrochadh air crann:

⁴⁰ Esan thog Dia suas air an treas là, agus nochd e e gu follaiseach;

⁴¹ Chan ann don t‑sluagh uile, ach do fhianaisean, a thaghadh le Dia ro‑làimh, eadhon dhuinne, a dh’ith agus a dh’òl maille ris an dèidh dha èirigh o na mairbh.

⁴² Agus dh’àithn e dhuinne searmonachadh don t‑sluagh, agus fianais a dhèanamh gur esan a dh’òrdaicheadh le Dia na bhritheamh air beò agus air marbh.

⁴³ Dhàsan tha na fàidhean uile a’ toirt fianais, gum faigh gach neach a chreideas ann maitheanas nam peacaidhean tre a ainm-san.

⁴⁴ Am feadh a bha Peadar fhathast a’ labhairt nam briathran sin, thùirling an Spiorad Naomh orrasan uile a chuala am facal.

⁴⁵ Agus ghabh na creidmhich den timcheall-ghearradh, a mheud dhiubh is a thàinig maille ri Peadar, iongantas mòr, do bhrìgh gun do dhòirteadh air na Cinnich mar an ceudna tìodhlac an Spioraid Naoimh.

⁴⁶ Oir chuala iad iad a’ labhairt le teangaidhean, agus ag àrd-mholadh Dhè. An sin fhreagair Peadar,

⁴⁷ Am faod neach sam bith uisge a thoirmeasg, a‑chum nach rachadh iad seo a bhaisteadh, a fhuair an Spiorad Naomh, cho math rinne?

⁴⁸ Agus dh’òrdaich e iad a bhith air am baisteadh ann an ainm an Tighearna. An sin ghuidh iad air fantainn maille riu làithean àraidh.