Eòin 5 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Na dhèidh seo bha fèill nan Iùdhach ann; agus chaidh Iosa suas gu Ierusalem.

² A‑nis tha ann an Ierusalem, làimh ri geata nan caorach, lochan ris an abrar anns a’ chainnt Eabhraidhich, Betesda, aig a bheil còig taighean-fasgaidh.

³ Annta sin bha nan laighe mòr-bhuidheann de dhaoine easlan, dall, bacach, seargte, a’ feitheamh ri carachadh an uisge.

⁴ Oir chaidh aingeal sìos an àm àraidh anns an lochan, agus chuir e an t‑uisge troimhe chèile: uime sin an ciad neach a rachadh sìos ann, an dèidh cur troimhe chèile an uisge, rinneadh slàn e de aon tinneas a bhiodh air.

⁵ Agus bha duine àraidh an sin, a bha ochd-bliadhna-deug ar fhichead ann an easlaint.

⁶ Nuair a chunnaic Iosa esan na laighe, agus fhios aige gu robh e a‑nis ùine fhada mar sin, thubhairt e ris, Am miann leat a bhith air do dhèanamh slàn?

⁷ Fhreagair an duine easlan e, A Thighearna, chan eil duine agam, nuair a chuirear an t‑uisge troimhe chèile, a chuireas anns an lochan mi: ach am feadh tha mise a’ teachd, tha neach eile a’ dol sìos romham.

⁸ Thubhairt Iosa ris, Eirich, tog do leabaidh, agus imich.

⁹ Agus air ball rinneadh an duine slàn, agus thog e a leabaidh, agus dh’imich e: agus bha an t‑sàbaid ann air an là sin.

¹⁰ Uime sin thubhairt na h‑Iùdhaich ris an tì a shlànaicheadh, Is i an t‑sàbaid a tha ann; chan eil e dligheach dhut do leabaidh a ghiùlan.

¹¹ Fhreagair e iad, An tì a rinn slàn mi, thubhairt esan rium, Tog do leabaidh agus imich.

¹² An sin dh’fheòraich iad dheth, Cò an duine a thubhairt riut, Tog do leabaidh agus imich?

¹³ Agus cha robh fhios aig an tì a shlànaicheadh cò e: oir chaidh Iosa as a shealladh, air do mhòr-shluagh a bhith anns an àite.

¹⁴ Na dhèidh seo fhuair Iosa e anns an teampall, agus thubhairt e ris, Feuch, rinneadh slàn thu: na peacaich nas mò, air eagal gun tachair nas miosa dhut.

¹⁵ Dh’imich an duine, agus dh’innis e do na h‑Iùdhaich gum b’e Iosa a rinn slàn e.

¹⁶ Agus air a shon seo rinn na h‑Iùdhaich geur-leanmhainn air Iosa, agus dh’iarr iad a mharbhadh, do bhrìgh gun do rinn e na nithean seo air an t‑sàbaid.

¹⁷ Ach fhreagair Iosa iad, Tha m’Athair ag obrachadh gus a‑nis, agus tha mise ag obrachadh.

¹⁸ Uime sin bu mhò a dh’iarr na h‑Iùdhaich a mharbhadh, a chionn nach e a‑mhàin gun do bhris e an t‑sàbaid, ach gun dubhairt e mar an ceudna gum b’e Dia a Athair-san, ga dhèanamh fhèin co‑ionann ri Dia.

¹⁹ Air an adhbhar sin fhreagair Iosa, agus thubhairt e riu, Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh nach eil am Mac comasach air nì sam bith a dhèanamh uaithe fhèin, ach an nì a chì e an t‑Athair a’ dèanamh: oir ge bè nithean a nì esan, na nithean sin fhèin nì am Mac mar an ceudna.

²⁰ Oir is ionmhainn leis an Athair am Mac, agus tha e a’ foillseachadh dha nan uile nithean a tha e fhèin a’ dèanamh: agus foillsichidh e dha obraichean as mò na iad seo, air chor is gum bi iongantas oirbhse.

²¹ Oir mar tha an t‑Athair a’ dùsgadh, agus a’ beothachadh nam marbh, is amhail sin a tha am Mac a’ beothachadh an dream as àill leis.

²² Oir chan eil an t‑Athair a’ toirt breith air duine sam bith; ach thug e gach uile bhreitheanas don Mhac:

²³ A‑chum gun tugadh na h‑uile dhaoine urram don Mhac, amhail a tha iad a’ toirt urraim don Athair. An tì nach eil a’ toirt urraim don Mhac, chan eil e a’ toirt urraim don Athair a chuir uaithe e.

²⁴ Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, an tì a dh’èisdeas rim fhacal-sa, agus a tha a’ creidsinn anns an tì a chuir uaithe mi, tha a’ bheatha mhaireannach aige, agus cha tig e a‑chum dìtidh, ach chaidh e thairis o bhàs gu beatha.

²⁵ Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh gu bheil an uair a’ teachd, agus gu bheil i a‑nis ann, anns an cluinn na mairbh guth Mac Dhè: agus an dream a chluinneas, bidh iad beò.

²⁶ Oir mar a tha aig an Athair beatha ann fhèin, is amhail sin a thug e don Mhac beatha a bhith aige ann fhèin;

²⁷ Agus thug e mar an ceudna dha ùghdarras a‑chum breith a thabhairt, do bhrìgh gur e Mac an Duine.

²⁸ Na gabhaibh iongantas dheth seo; oir tha an uair a’ teachd, anns an cluinn iadsan uile a tha anns na h‑uaighean a ghuth-san:

²⁹ Agus thèid iad a‑mach; iadsan a rinn math, a‑chum aiseirigh na beatha; agus iadsan a rinn olc, a‑chum aiseirigh an damnaidh.

³⁰ Chan eil mise comasach air nì sam bith a dhèanamh uam fhèin: mar a chluinneas mi bheir mi breith: agus tha mo bhreitheanas ceart; do bhrìgh nach eil mi ag iarraidh mo thoile fhèin, ach toil an Athar a chuir uaithe mi.

³¹ Ma bheir mise fianais mum thimcheall fhèin, chan eil m’fhianais fìor.

³² Tha neach eile a’ toirt fianais mum thimcheall, agus tha fhios agam gur fìor an fhianais a tha e a’ dèanamh mum thimcheall.

³³ Chuir sibhse a‑chum Eòin, agus thug e fianais don fhìrinn.

³⁴ Ach chan eil mise a’ gabhail fianais o dhuine: ach tha mi ag ràdh nan nithean seo, a‑chum gum bi sibhse air ur tèarnadh.

³⁵ B’esan an lòchran lasrach agus dealrach: agus bha sibhse toileach car tamaill gàirdeachas a dhèanamh na sholas.

³⁶ Ach tha agamsa fianais as mò na fianais Eòin: oir na h‑obraichean a thug an t‑Athair dhòmhsa a‑chum gun crìochnaichinn iad, tha na h‑obraichean sin fhèin a tha mise a’ dèanamh a’ toirt fianais mum thimcheall, gun do chuir an t‑Athair uaithe mi.

³⁷ Agus an t‑Athair fhèin a chuir uaithe mi, thug e fianais mum thimcheall. Cha chuala sibh riamh a ghuth, cha mhò a chunnaic sibh a choslas.

³⁸ Agus chan eil a fhacal-san agaibh a’ gabhail còmhnaidh annaibh: oir an tì sin a chuir esan uaithe, chan eil sibh ga chreidsinn.

³⁹ Rannsaichibh na sgriobtairean, oir tha sibh a’ saoilsinn gu bheil a’ bheatha mhaireannach agaibh annta; agus is iad sin a tha a’ toirt fianais mum thimcheall-sa.

⁴⁰ Gidheadh chan àill leibh teachd am ionnsaigh-sa, a‑chum gum faigheadh sibh beatha.

⁴¹ Chan eil mise a’ gabhail urraim o dhaoine.

⁴² Ach is aithne dhomh sibhse, nach eil gràdh Dhè agaibh annaibh.

⁴³ Thàinig mise ann an ainm m’Athar, agus chan eil sibh a’ gabhail rium: ma thig neach eile na ainm fhèin, gabhaidh sibh ris-san.

⁴⁴ Cionnas a dh’fhaodas sibh creidsinn, a tha a’ gabhail urraim o chèile, agus nach eil ag iarraidh an urraim a thig o Dhia a‑mhàin?

⁴⁵ Na saoilibh gun dèan mise ur casaid ris an Athair: tha aon a tha a’ dèanamh casaid oirbh, Maois, anns a bheil sibh a’ cur ur dòchais.

⁴⁶ Oir nan creideadh sibh Maois, chreideadh sibh mise: oir sgrìobh esan mum thimcheall.

⁴⁷ Ach mura creid sibh a sgrìobhadh-san, cionnas a chreideas sibh mo bhriathran-sa?