Eòin 10 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh, An tì nach tèid a‑steach tron doras do chrò nan caorach, ach a thèid suas air sheòl eile, is gadaiche agus fear-reubainn e.

² Ach an tì a thèid a‑steach air an doras, is esan buachaille nan caorach.

³ Dhàsan fosglaidh an dorsair; agus èisdidh na caoraich ra ghuth: agus gairmidh e a chaoraich fhèin air an ainm, agus treòraichidh e a‑mach iad.

⁴ Agus nuair a chuireas e a‑mach a chaoraich fhèin, imichidh e romhpa, agus leanaidh na caoraich e: oir is aithne dhaibh a ghuth.

⁵ Agus cha lean iad coigreach, ach teichidh iad uaithe, do bhrìgh nach aithne dhaibh guth choigreach.

⁶ An cosamhlachd seo labhair Iosa riu: ach cha do thuig iadsan ciod iad na nithean a labhair e riu.

⁷ An sin thubhairt Iosa riu a‑rìs, Gu deimhinn deimhinn tha mi ag ràdh ribh gur mise doras nan caorach.

⁸ Iadsan uile a thàinig romhamsa, is gadaichean agus luchd-reubainn iad: ach cha d’èisd na caoraich riu.

⁹ Is mise an doras: ma thèid neach air bith a‑steach tromhamsa, tèarnar e, agus thèid e a‑steach agus a‑mach, agus gheibh e ionaltradh.

¹⁰ Cha tig an gadaiche ach a ghoid, agus a mharbhadh, agus a mhilleadh: thàinig mise a‑chum gum biodh beatha aca, agus gum biodh i aca nas pailte.

¹¹ Is mise am buachaille math: leigidh am buachaille math a anam sìos airson nan caorach.

¹² Ach am fear-tuarasdail, agus an tì nach e am buachaille, agus nach leis fhèin na caoraich, chì e am madadh-allaidh a’ teachd, agus fàgaidh e na caoraich, agus teichidh e: agus glacaidh am madadh-allaidh iad, agus sgapaidh e na caoraich.

¹³ Ach teichidh am fear-tuarasdail, a chionn gur fear-tuarasdail e, agus nach eil suim aige de na caoraich.

¹⁴ Is mise am buachaille math, agus is aithne dhomh mo chaoraich fhèin, agus aithnichear lem chaoraich fhèin mi.

¹⁵ Mar as aithne don Athair mise, mar sin is aithne dhòmhsa an t‑Athair: agus tha mi leigeadh m’anama sìos airson nan caorach.

¹⁶ Agus tha caoraich eile agam, nach eil den chrò seo: is èiginn dhomh iad sin mar an ceudna a thoirt a‑steach, agus èisdidh iad rim ghuth; agus bidh aon treud ann, agus aon bhuachaille.

¹⁷ Air an adhbhar seo is ionmhainn leis an Athair mise, airson gun leig mi sìos m’anam, a‑chum gun glac mi e a‑rìs.

¹⁸ Chan eil neach air bith ga thoirt uam, ach tha mi ga leigeadh sìos uam fhèin: tha cumhachd agam a leigeadh sìos, agus tha cumhachd agam a ghlacadh a‑rìs. An àithne seo fhuair mi om Athair.

¹⁹ Air an adhbhar sin, dh’èirich eas-aonachd a‑rìs am measg nan Iùdhach airson nam briathran seo.

²⁰ Agus thubhairt mòran dhiubh, Tha deamhan aige, agus tha e air bhoil; carson a tha sibh ag èisdeachd ris?

²¹ Thubhairt cuid eile, Chan iad seo briathran duine anns a bheil deamhan; a bheil deamhan comasach air sùilean nan dall fhosgladh?

²² Agus bha fèill-chuimhne an ath-choisrigidh ann an Ierusalem, agus b’e an geamhradh a bha ann.

²³ Agus bha Iosa a’ sràideamachd anns an teampall ann an sgàth-thaigh Sholaimh.

²⁴ An sin chruinnich na h‑Iùdhaich ma thimcheall, agus thubhairt iad ris, Cia fhad a chumas tu ar n‑anaman ann an amharas? Mas tu Crìosd, innis dhuinn gu follaiseach.

²⁵ Fhreagair Iosa iad, Dh’innis mi dhuibh, agus cha do chreid sibh: na h‑obraichean a tha mi a’ dèanamh ann an ainm m’Athar, tha iad sin a’ toirt fianais mum thimcheall.

²⁶ Ach chan eil sibhse a’ creidsinn; oir chan ann dem chaoraich sibh, mar a thubhairt mi ribh.

²⁷ Tha mo chaoraich-sa ag èisdeachd rim ghuth, agus is aithne dhomh iad, agus leanaidh iad mi:

²⁸ Agus bheir mi a’ bheatha mhaireannach dhaibh; agus cha sgriosar iad am feasd, cha mhò a spìonas neach air bith as mo làimh iad.

²⁹ M’Athair a thug dhòmhsa iad, is mò e na na h‑uile; agus chan urrainn neach air bith an spìonadh à làimh m’Athar.

³⁰ Mise agus an t‑Athair, is aon sinn.

³¹ Uime sin thog na h‑Iùdhaich clachan a‑rìs a‑chum a chlachadh.

³² Fhreagair Iosa iad, Nochd mi dhuibh mòran obraichean matha om Athair; cia de na h‑obraichean sin airson a bheil sibh gam chlachadh?

³³ Fhreagair na h‑Iùdhaich e, ag ràdh, Airson obraichean matha chan eil sinn gad chlachadh; ach airson toibheim, agus airson, air a bhith dhutsa ad dhuine, gu bheil thu a’ dèanamh Dè dhìot fhèin.

³⁴ Fhreagair Iosa iad, Nach eil e sgrìobhte nur lagh-sa, Thubhairt mi, Is diathan sibh?

³⁵ Ma thubhairt e diathan riùsan, a dh’ionnsaigh an tàinig facal Dhè, agus nach faodar an sgriobtar a bhriseadh;

³⁶ An abair sibh ris-san, a naomhaich an t‑Athair, agus a chuir e a‑chum an t‑saoghail, Tha thu a’ labhairt toibheim; airson gun dubhairt mi, Is mi Mac Dhè?

³⁷ Mura dèan mi obraichean m’Athar, na creidibh mi.

³⁸ Ach ma nì, ged nach creid sibh mise, creidibh na h‑obraichean, a‑chum gum bi fhios agaibh, agus gun creid sibh gu bheil an t‑Athair annamsa, agus mise annsan.

³⁹ Uime sin dh’iarr iad a‑rìs a ghlacadh: ach chaidh e as an làimh.

⁴⁰ Agus chaidh e a‑rìs gus an taobh thall de Iòrdan, don ionad anns an robh Eòin air tùs ri baisteadh; agus rinn e còmhnaidh an sin.

⁴¹ Agus thàinig mòran da ionnsaigh, agus thubhairt iad, Cha do rinn Eòin aon mhìorbhail: ach bha na h‑uile nithean a thubhairt Eòin mun duine seo fìor.

⁴² Agus chreid mòran anns an àite sin ann.