Eclesiastes 7 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Is fheàrr deagh ainm na ola-ungaidh luachmhor, agus là bàis na là breith neach.

² Is fheàrr dol do thaigh a’ bhròin na dol do thaigh na cuirme; oir is e sin crìoch nan uile dhaoine, agus gabhaidh am beò ga chridhe e.

³ Is fheàrr doilgheas na gàire; oir le dubhachas na gnùise nìthear an cridhe nas fheàrr.

⁴ Tha cridhe nan daoine glice ann an taigh a’ bhròin, ach cridhe nan amadan ann an taigh an t‑subhachais.

⁵ Is fheàrr èisdeachd ri achmhasan duine glic na gun èisdeadh duine ri òran amadan.

⁶ Oir mar fhuaim droighnich fo phoit, mar sin tha gàire an amadain: is dìomhanas seo mar an ceudna.

⁷ Gu cinnteach cuiridh fòirneart duine glic air bhoile, agus millidh tìodhlac an cridhe.

⁸ Is fheàrr deireadh nì na a thoiseach: is fheàrr esan a tha foighidinneach na spiorad na esan a tha àrdanach na spiorad.

⁹ Na deifrich ann ad spiorad gu fearg a ghabhail; oir còmhnaichidh fearg ann an uchd amadan.

¹⁰ Na abair, Ciod a b’adhbhar gu robh na ciad làithean na b’fheàrr na iad seo? Oir chan ann o ghliocas a dh’fheòraicheas tu mun nì seo.

¹¹ Is math gliocas maille ri oighreachd: agus le sin tha tairbhe acasan a chì a’ ghrian.

¹² Oir is dìdean gliocas, agus is dìdean airgead: ach is e òirdheirceas an eòlais gun toir gliocas beatha dhaibhsan aig am bi e.

¹³ Smaoinich air obair Dhè: oir cò as urrainn an nì sin a dhèanamh dìreach a rinn esan cam?

¹⁴ Ann an là an t‑soirbheachaidh bi subhach, ach ann an là an doirbheis smaoinich: rinn Dia mar an ceudna seo fa chomhair siud, a‑chum nach faigheadh duine a‑mach aon nì na dhèidh.

¹⁵ Chunnaic mi na h‑uile nithean ann an làithean mo dhìomhanais; tha fìrean ann a bhàsaicheas na fhìreantachd, agus tha duine aingidh ann a shìneas a làithean na aingidheachd.

¹⁶ Na bi anabarrach fìreanta, agus na gabh ort a bhith ro‑ghlic: carson a sgriosadh tu thu fhèin?

¹⁷ Na bi ro‑aingidh, agus na bi amaideach: carson a dh’eugadh tu rod àm?

¹⁸ Is math dhut greim a ghabhail dheth seo, agus o seo mar an ceudna na tabhair air a h‑ais do làmh; oir an tì air am bi eagal Dhè, thig e asda sin uile.

¹⁹ Neartaichidh gliocas duine glic nas mò na deichnear dhaoine cumhachdach a tha anns a’ chathair.

²⁰ Oir chan eil duine ceart air an talamh, a nì math, agus nach peacaich.

²¹ Mar an ceudna na tabhair aire do na h‑uile bhriathran a labhrar, air eagal gun cluinn thu d’òglach gad mhallachadh.

²² Oir tha fhios aig do chridhe gur minig a mhallaich thu fhèin daoine eile mar an ceudna.

²³ Seo uile dhearbh mi le gliocas: thubhairt mi, Bidh mi glic; ach b’fhada sin uam.

²⁴ An nì sin a tha fada as, agus ro‑dhomhain, cò a dh’fhaodas a fhaotainn a mach?

²⁵ Leag mi mo chridhe air faotainn eòlais air, agus air rannsachadh, agus air sireadh gliocais, agus adhbhair nithean, agus air fios a bhith agam air aingidheachd amaideachd, agus air amaideachd na mì‑chèille.

²⁶ Agus fhuair mi nas seirbhe na am bàs a’ bhean aig a bheil a cridhe na ribeachan agus na lìontan, agus a làmhan nan ceanglaichean: ge bè neach a thaitneas ri Dia, thèid e as uaipe; ach glacar am peacach leatha.

²⁷ Feuch, an nì seo fhuair mi, arsa an Searmonaiche, a’ meas gach aoin an dèidh a chèile, a dh’fhaotainn an adhbhair a mach:

²⁸ Nì a tha m’anam ag iarraidh fhathast, ach nach d’fhuair mi: aon fhear am measg mhìle fhuair mi, ach bean nam measg sin uile cha d’fhuair mi.

²⁹ Feuch, an nì seo a‑mhàin fhuair mi, gun do rinn Dia an duine ionraic; ach dh’iarr iad fhèin iomadh innleachd a‑mach.