Eclesiastes 3 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Aig gach nì tha tràth, agus àm aig gach rùn fo nèamh:

² Am gu breith, agus àm gu bàs fhaotainn; àm gu suidheachadh, agus àm gus an nì a shuidhicheadh a spìonadh suas;

³ Am gu marbhadh, agus àm gu leigheas; àm gu briseadh sìos, agus àm gu togail suas;

⁴ Am gu gul, agus àm gu gàire; àm gu caoidh, agus àm gu dannsa;

⁵ Am gu clachan a thilgeadh air falbh, agus àm gu clachan a chruinneachadh; àm gu gabhail an glacan, agus àm gu fantainn o ghabhail an glacan;

⁶ Am gu cosnadh, agus àm gu call; àm gu gleidheadh, agus àm gu tilgeadh air falbh;

⁷ Am gu reubadh, agus àm gu fuaigheal; àm gu bhith tosdach, agus àm gu labhairt;

⁸ Am gu gràdhachadh, agus àm gu fuathachadh; àm gu cogadh, agus àm gu sìth;

⁹ Ciod an tairbhe a tha aigesan a dh’obraicheas, anns an nì sin anns an saothraich e?

¹⁰ Chunnaic mi an t‑saothair a thug Dia do chloinn nan daoine, a‑chum an cleachdadh fhèin rithe.

¹¹ Rinn e gach nì maiseach na àm fhèin: chuir e mar an ceudna an saoghal nan cridhe, air chor is nach urrainn aon duine an obair fhaotainn a‑mach a tha Dia a’ dèanamh, o thoiseach gu deireadh.

¹² Tha fhios agam nach eil math air bith annta, ach gum biodh duine subhach, agus gun dèanadh e math rè a bheatha.

¹³ Agus mar an ceudna gun itheadh agus gun òladh gach duine, agus gum mealadh e math a shaothrach uile, is e sin tìodhlac Dhè.

¹⁴ Tha fhios agam gach nì a nì Dia, gum bi e ann gu bràth; cha ghabh aon nì cur ris, no aon nì toirt uaithe: agus nì Dia seo, a‑chum gum biodh eagal air daoine roimhe.

¹⁵ An nì a bha, tha e ann a‑nis; agus an nì a bhitheas, bha e ann cheana; agus iarraidh Dia an nì a chaidh seachad.

¹⁶ Agus os bàrr, chunnaic mi fon ghrèin àit a’ bhreitheanais, gu robh euceart an sin; agus àite na fìreantachd, gu robh aingidheachd an sin.

¹⁷ Thubhairt mi am chridhe, Bheir Dia breith air an fhìrean agus air an aingidh: oir tha àm an sin a‑chum gach uile rùin, agus a‑chum gach uile obrach.

¹⁸ Thubhairt mi ann am chridhe a‑thaobh staid clann nan daoine, gun glanadh Dia iad, agus gum faiceadh iad gur ainmhidhean iad fhèin.

¹⁹ Oir an nì sin a thachras do chloinn nan daoine, tachraidh e do na h‑ainmhidhean; tachraidh dìreach an aon nì dhaibh: mar a dh’eugas aon dhiubh, is ann mar sin a dh’eugas an t‑aon eile; seadh, is i an aon anail a tha aca uile; agus chan eil barrachd aig duine air ainmhidh, oir is dìomhanas iad uile.

²⁰ Thèid iad uile do aon àite; tha iad uile on duslach, agus tillidh iad uile don duslach.

²¹ Cò don aithne spiorad clann nan daoine a thèid suas, agus spiorad an ainmhidh a thèid sìos a‑chum na talmhainn?

²² Uime sin tha mi ag aithneachadh nach eil nì as fheàrr na gun dèanadh duine gàirdeachas na obraichean, a chionn gur e sin a chuibhreann: oir cò a bheir e a dh’fhaicinn an nì a bhios na dhèidh?