Daniel 6 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ B’i toil Dhariuis ceud agus fichead uachdaran a chur os cionn na rìoghachd, muinntir a bhiodh os cionn na rìoghachd uile;

² Agus os an cionn seo trì àrd-uachdarain (dem b’e Daniel a’ chiad aon), a‑chum gun tugadh na h‑uachdarain an cunntais dhaibh, agus nach biodh calldach air bith aig an rìgh.

³ An sin bha Daniel seo air àrdachadh os cionn nan uachdaran, agus nam prionnsachan, a chionn gu robh spiorad òirdheirc ann; agus bha e an aire an rìgh a chur os cionn na rìoghachd uile.

⁴ An sin dh’iarr na h‑uachdarain agus na prionnsachan cùis fhaotainn an aghaidh Dhanieil a‑thaobh na rìoghachd, ach cha b’urrainn iad cùis air bith fhaotainn, no coire: do bhrìgh gu robh e dìleas, cha mhò a fhuaireadh mearachd no coire sam bith ann.

⁵ An sin thubhairt a’ mhuinntir seo, Chan fhaigh sinn cùis air bith an aghaidh an Danieil seo, mura faigh sinn i na aghaidh a‑thaobh reachd a Dhè.

⁶ An sin chruinnich na h‑uachdarain agus na prionnsachan seo ri chèile a‑chum an rìgh, agus thubhairt iad ris mar seo, A rìgh Dhariuis, mair beò gu bràth.

⁷ Ghabh uile uachdarain na rìoghachd, an luchd-riaghlaidh, agus na prionnsachan, na comhairlichean agus na cinn-fheadhna, comhairle le chèile gu reachd rìoghail a dhaingneachadh, agus òrdagh làidir a dhèanamh, ge bè a dh’iarras athchuinge air bith air aon dia no duine rè deich-làithean-fichead, ach ortsa, O rìgh, gun tilgear e ann an garaidh nan leòmhann.

⁸ A‑nis, O rìgh, daingnich an t‑òrdagh agus seulaich an sgrìobhadh, a‑chum nach caochlaidhear e, a rèir reachd nam Mèdach agus nam Persach, nach fhaodar atharrachadh.

⁹ Uime sin sheulaich rìgh Darius an sgrìobhadh agus an t‑òrdagh.

¹⁰ A‑nis nuair a thuig Daniel gun deachaidh an sgrìobhadh a sheulachadh, chaidh e a‑chum a thaighe agus air da uinneagan a bhith fosgailte na sheòmar ri Ierusalem, thuit e sìos air a ghlùinean trì uairean anns an là, agus rinn e ùrnaigh, agus thug e buidheachas an làthair a Dhè, mar a rinn e anns an aimsir roimhe.

¹¹ An sin chruinnich na daoine seo, agus fhuair iad Daniel ri ùrnaigh, agus a’ dèanamh athchuinge ann an làthair a Dhè.

¹² An sin thàinig iad am fagas, agus labhair iad ann am fianais an rìgh mu thimcheall òrdagh an rìgh, Nach do sheulaich thusa reachd, gach duine sam bith a nì athchuinge ri aon dia no duine, an taobh a‑staigh de dheich-làithean-fichead, ach riutsa, O rìgh, gun tilgear ann an garaidh nan leòmhann e? Fhreagair an rìgh, agus thubhairt e, Tha an nì fìor a rèir reachd nam Mèdach agus nam Persach, nach atharraichear.

¹³ An sin fhreagair iadsan, agus thubhairt iad ann an làthair an rìgh, Daniel sin a tha de chloinn bruid Iùdah, chan eil suim aige dhìotsa, O rìgh, no den reachd a sheulaich thu, ach tha e ri athchuinge trì uairean anns an là.

¹⁴ An sin bha an rìgh, nuair a chuala e na briathran, ro‑dhiombach dheth fhèin, agus shuidhich e a chridhe air Daniel ga shaoradh: agus shaothraich e gu dol fodha na grèine a‑chum a thèarnadh.

¹⁵ An sin chruinnich na daoine seo a‑chum an rìgh, agus thubhairt iad ris an rìgh, Biodh fhios agad, O rìgh, gur e lagh nam Mèdach agus nam Persach nach faodar òrdagh no reachd air bith a dhaingnich an rìgh a chaochladh.

¹⁶ An sin dh’àithn an rìgh, agus thug iad leo Daniel, agus thilg iad e do gharaidh nan leòmhann: agus labhair an rìgh ri Daniel, ag ràdh, Do Dhia, dom bheil thu a’ dèanamh seirbhis a‑ghnàth, nì esan do thèarnadh.

¹⁷ Agus thugadh clach, agus leagadh air beul na garaidh i; agus sheulaich an rìgh le a sheula fhèin i, agus le seula a thighearnan; a‑chum nach biodh a’ chomhairle air a h‑atharrachadh mu thimcheall Dhanieil.

¹⁸ An sin chaidh an rìgh da lùchairt, agus chaith e an oidhche ri trasg: cha mhò a thugadh innealan-ciùil na làthair; agus dh’imich a chadal uaithe.

¹⁹ An sin dh’èirich an rìgh gu ro‑mhoch anns a’ mhadainn, agus chaidh e gu luath gu garaidh nan leòmhann.

²⁰ Agus nuair a thàinig e a‑chum na garaidh, ghlaodh e le guth muladach ri Daniel; seadh, labhair an rìgh, ag ràdh ri Daniel, O Dhanieil, òglach an Dè bheò, a bheil do Dhia, dom bheil thu a’ dèanamh seirbhis an còmhnaidh, comasach air do thèarnadh o na leòmhainn?

²¹ An sin thubhairt Daniel, O rìgh mair beò gu bràth.

²² Chuir mo Dhia-sa a‑nuas aingeal, agus dhruid e beòil nan leòmhann, air chor is nach do rinn iad mo dhochann: do bhrìgh na fhianais gun d’fhuaireadh neochiontas annam; agus fòs ad fhianais-sa, O rìgh, cha do rinn mi cron sam bith.

²³ An sin bha an rìgh ro‑aoibhneach air a shon, agus dh’àithn e gun tugadh iad Daniel a‑nìos as a’ gharaidh, agus cha d’fhuaireadh gnè air bith de dhochainn air, a chionn gun do chreid e na Dhia.

²⁴ Agus dh’àithn an rìgh, agus thug iad leo na daoine sin a rinn casaid air Daniel, agus thilg iad iad do gharaidh nan leòmhann, iad fhèin, an clann, agus am mnathan; agus thug na leòmhainn buaidh orra, agus bhris iad an cnàmhan uile nam bloighdean, mun do ràinig iad ìochdar na garaidh.

²⁵ An sin sgrìobh Darius a‑chum nan uile shluagh, chinneach agus chànainean a tha a chòmhnaidh air an talamh uile, Gu robh sìth air a meudachadh dhuibh.

²⁶ Tha mise a’ toirt òrdaigh, anns gach uile thighearnas dem rìoghachd, gum bi crith agus eagal air daoine ro Dhia Dhanieil: oir is esan an Dia beò agus bunaiteach gu bràth, agus a rìoghachd-san cha sgriosar a‑chaoidh, agus a uachdaranachd tha gus a’ chrìoch.

²⁷ Saoraidh esan, agus tèarnaidh e, agus obraichidh e comharraidhean agus mìorbhailean air nèamh agus air talamh, neach a shaor Daniel o chumhachd nan leòmhann.

²⁸ Mar seo shoirbhich Daniel seo ann an linn Dhariuis, agus ann an linn Chìruis am Persach.