2 Samuel 22 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Agus labhair Daibhidh ris an Tighearna briathran na laoidh seo, anns an là air an do shaor an Tighearna e à làimh a naimhdean uile, agus à làimh Shauil:

² Agus thubhairt e, Is e an Tighearna mo charraig, agus mo dhaingneach, agus mo shlànaighear.

³ Is e Dia mo charraig; earbaidh mi as: mo sgiath agus adharc mo shlàinte, mo thùr àrd agus mo dhìdean: m’fhear-saoraidh, o ainneart saoraidh tusa mi.

⁴ Gairmidh mi air an Tighearna, as airidh air cliù; agus om naimhdean saorar mi.

⁵ Oir chuartaich tonnan a’ bhàis mi: chuir tuiltean dhroch dhaoine eagal orm.

⁶ Dh’iadh cùird ifrinn mum thimcheall: ghabh lìontan a’ bhàis romham.

⁷ Ann am airc ghairm mi air an Tighearna, agus rim Dhia ghlaodh mi, agus chuala e o a theampall mo ghuth, agus ràinig mo ghlaodh a chluasan.

⁸ Agus chrathadh agus chriothnaich an talamh: ghluaiseadh bunaitean nan nèamh agus chrathadh iad, a chionn gu robh fearg air.

⁹ Chaidh deatach suas o a shròin, agus loisg teine as a bheul: lasadh èibhlean leis.

¹⁰ Agus lùb e a nèamhan, agus thàinig e a‑nuas; agus dorchadas fo a chasan.

¹¹ Agus mharcaich e air cerub, agus chaidh e air iteig: agus dh’itealaich e air sgiathan na gaoithe.

¹² Agus rinn e dorchadas na phàilleanan ma thimcheall, co‑chruinneachadh nan uisgeachan, neòil thiugha nan speur.

¹³ Leis an dealradh a bha fa chomhair lasadh èibhlean teine.

¹⁴ Rinn an Tighearna tàirneanach o na nèamhan, agus leig an Tì as àirde a ghuth a‑mach.

¹⁵ Agus chuir e a‑mach saighdean, agus sgap e iad; dealanach, agus chlaoidh e iad.

¹⁶ Agus leigeadh ris aigeann na fairge, nochdadh bunaitean an domhain, le achmhasan an Tighearna, le sèideadh anail a shròine.

¹⁷ Chuir e a‑nuas on àird, ghlac e mi; tharraing e mi à mòran uisgeachan.

¹⁸ Shaor e mi om nàmhaid làidir, uapasan a dh’fhuathaich mi; oir bu treasa iad na mise.

¹⁹ Ghabh iad romham ann an là m’àmhghair: ach b’e an Tighearna mo chùl-taice.

²⁰ Agus thug e a‑mach mi gu ionad farsaing: shaor e mi, a chionn gun do ghabh e tlachd annam.

²¹ Thug an Tighearna luigheachd dhomh a rèir m’ionracais: a rèir glaine mo làmh dhìol e dhomh.

²² Oir ghlèidh mi slighean an Tighearna, agus om Dhia cha do chlaon mi gu h‑aingidh.

²³ Oir bha a bhreitheanais uile ann am fhianais: agus a reachdan cha do chuir mi uam.

²⁴ Agus bha mi ionraic na fhianais, agus ghlèidh mi mi fhèin om aingidheachd.

²⁵ Uime sin dhìol an Tighearna dhomh a rèir m’ionracais, a rèir mo ghlaine ann an sealladh a shùl.

²⁶ Don duine thròcaireach nochdaidh tu thu fhèin tròcaireach, agus don duine ionraic nochdaidh tu thu fhèin ionraic.

²⁷ Don duine ghlan nochdaidh tu thu fhèin glan, agus don duine reasgach nochdaidh tu thu fhèin reasgach.

²⁸ Agus an sluagh a tha fo àmhghar saoraidh tu: ach tha do shùilean an aghaidh nan uaibhreach; bheir thu a‑nuas iad.

²⁹ Oir lasaidh tusa mo lòchran, a Thighearna: agus soillsichidh an Tighearna mo dhorchadas.

³⁰ Oir leatsa ruith mi tro bhuidhinn: lem Dhia leum mi thar balla.

³¹ A‑thaobh Dhè, tha a shlighe iomlan; tha facal an Tighearna air a dhearbhadh: is sgiath e dhaibhsan uile a chuireas an dòchas ann.

³² Oir cò as Dia ann ach an Tighearna? Agus cò as carraig ann ach ar Dia-ne?

³³ Is e Dia mo neart agus mo chumhachd; agus tha e a’ dèanamh mo shlighe iomlan.

³⁴ Tha e a’ dèanamh mo chas mar chasan èilde: agus air m’àitean àrda socraichidh e mi.

³⁵ Tha e ag ionnsachadh mo làmh gu cath, air chor is gum brisear bogha umha lem ghàirdeanan.

³⁶ Agus thug thu dhomh sgiath do shlàinte: agus rinn do choibhneas mòr mi.

³⁷ Rinn thu mo cheum farsaing fodham, air chor is nach do shleamhnaich mo chasan.

³⁸ Lean mi mo naimhdean, agus rug mi orra; agus cha do thill mi air m’ais gus an do chuir mi as dhaibh.

³⁹ Agus lot mi iad, agus chan èirich iad; agus thuit iad fom chasan.

⁴⁰ Oir chrioslaich thu mi le neart a‑chum catha: leag thu iadsan a dh’èirich suas am aghaidh sìos fodham.

⁴¹ Agus mo naimhdean thug thu dhomh air mhuineal; iadsan a dh’fhuathaich mi, agus gheàrr mi as iad.

⁴² Sheall iad, agus cha robh fear-saoraidh ann; eadhon a dh’ionnsaigh an Tighearna, ach cha do fhreagair e iad.

⁴³ An sin mhìn-phronn mi iad mar dhuslach na talmhainn; mar chlàbar na sràide bhrùth mi iad, leudaich mi a‑mach iad.

⁴⁴ Agus shaor thu mi o chòmhstri mo shluaigh; ghlèidh thu mi gu bhith ann am cheann air na cinnich: nì sluagh nach b’aithne dhomh seirbhis dhomh.

⁴⁵ Strìochdaidh coigrich sìos dhomh: cho luath is a chluinneas iad, gèillidh iad dhomh.

⁴⁶ Seargaidh coigrich as, agus bidh eagal orra a‑mach as an daingnichean.

⁴⁷ Is beò an Tighearna, agus guma beannaichte mo charraig-sa; agus air àrdachadh gu robh Dia, carraig mo shlàinte.

⁴⁸ Is e Dia a nì dìoghaltas air mo shon-sa, agus a chuireas sìos an sluagh fodham,

⁴⁹ Agus a bheir a‑mach mi om naimhdean: agus os an cionn-san a dh’èirich suas ann am aghaidh thog thu suas mi; o fhear an ainneirt shaor thu mi.

⁵⁰ Uime sin cliùthaichidh mi thu, a Thighearna, am measg nan cinneach, agus dod ainm seinnidh mi.

⁵¹ Bheir esan saorsa mhòr da rìgh, agus nochdaidh e tròcair da aon ungte fhèin, do Dhaibhidh, agus da shliochd gu bràth.