2 Corintianach 12 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Gu deimhinn chan eil e iomchaidh dhòmhsa uaill a dhèanamh: ach thig mi a‑chum seallaidhean agus taisbeanaidhean an Tighearna.

² B’aithne dhomh duine ann an Crìosd ceithir-bliadhna-deug roimhe seo (mas ann anns a’ cholainn, chan fhios dhomh; no as a’ cholainn, chan fhios dhomh; aig Dia tha fhios); a leithid sin de dhuine thogadh a‑chum an treas nèimh.

³ Agus b’aithne dhomh a leithid sin de dhuine (mas anns a’ cholainn, no as a’ cholainn, chan fhios dhomh: aig Dia tha fhios);

⁴ Gun do thogadh suas e gu Pàrras, agus gun cuala e briathran do‑labhairt, nach faod duine a labhairt.

⁵ Mu a leithid sin de dhuine nì mi uaill: ach asam fhèin cha dèan mi uaill, mura dèan mi am anfhainneachdan.

⁶ Oir ged b’àill leam uaill a dhèanamh, cha bhi mi am amadan; oir labhraidh mi an fhìrinn: gidheadh tha mi a’ cumail orm fhèin, air eagal gum bi meas aig duine orm thar mar tha e gam fhaicinn, no a’ cluinntinn umam.

⁷ Agus air eagal gum bithinn air m’àrdachadh thar tomhas, tre ro‑mheud nan taisbeanaidhean, thugadh dhomh sgolb anns an fheòil, teachdaire Shàtain a‑chum gum buaileadh e mi, air eagal gum bithinn air m’àrdachadh thar tomhas.

⁸ Air a shon seo ghuidh mi an Tighearna trì uairean, gun imicheadh seo uam.

⁹ Agus thubhairt e rium, Is leòr mo ghràs-sa dhut: oir tha mo chumhachd air a dhèanamh foirfe ann an anfhainneachd. Uime sinn is ro‑thoilichte a nì mi uaill am anfhainneachdan, a‑chum gun gabh cumhachd Chrìosd còmhnaidh orm.

¹⁰ Uime sin tha mi a’ gabhail tlachd ann an anfhainneachdan, ann am masladh, ann an uireasbhaidhean, ann an geur-leanmhainnean, ann an teanntachdan airson Chrìosd: oir nuair a tha mi lag, an sin tha mi làidir.

¹¹ Rinneadh am amadan mi le uaill a dhèanamh; cho-èignich sibhse mi: oir bu chòir dhomh a bhith air mo mholadh leibhse: oir cha robh mi a’ bheag sam bith goirid air na h‑abstoil as àirde, ged nach eil annam ach neoni.

¹² Gu deimhinn dh’obraicheadh comharraidhean abstoil nur measg-se anns gach uile fhoighidinn, ann an comharraidhean agus ann an iongantais, agus ann an cumhachdan.

¹³ Oir ciod an nì anns an robh sibh na bu lugha na eaglaisean eile, mura e nach do leig mi fhèin mo throm oirbh? Thugaibh maitheanas dhomh anns an eucoir seo.

¹⁴ Feuch, tha mi ullamh a‑nis an treas uair gu teachd dur n‑ionnsaigh; agus cha chuir mi mo throm oirbh; oir chan e ur cuid a tha mi ag iarraidh, ach sibh fhèin: oir chan eil e mar fhiachan air a’ chloinn ionmhas a chruinneachadh fa chomhair nam pàrantan, ach air na pàrantan fa chomhair na cloinne.

¹⁵ Agus is ro‑thogarrach a nì mise caitheamh, agus a chaithear mi airson ur n‑anama-se, ged mar is ro‑phailte tha gràdh agam dhuibh, is lugha ur gràdh-se dhomh.

¹⁶ Ach biodh e mar sin, nach do chuir mi trom oirbh: gidheadh, air dhomh a bhith innleachdach, ghlac mi le seòltachd sibh.

¹⁷ An do rinn mise tre aon neach dhiubhsan a chuir mi dur n‑ionnsaigh buannachd dhibh?

¹⁸ Ghuidh mi air Tìtus dol dur n‑ionnsaigh, agus chuir mi bràthair maille ris: an do rinn Tìtus buannachd dhibh? Nach do ghluais sinn anns an aon spiorad? Agus anns na h‑aon cheuman?

¹⁹ A‑rìs, a bheil sibh a’ saoilsinn gu bheil sinne a’ gabhail ar leisgeil ribh? Tha sinn a’ labhairt am fianais Dhè ann an Crìosd: ach tha an t‑iomlan, a chàirdean, a‑chum ur fòghlaim-se.

²⁰ Oir is eagal leam, air dhomh teachd, nach faigh mi sibh mar as miann leam, agus gum faighear mise dhuibhse mar nach bu mhiann leibh: air eagal gum bi connsachadh, farmad, fearg, còmhstri, cùl-chàineadh, cogarsaich, àrdan, ceannairce nur measg:

²¹ Air eagal, nuair a thig mi a‑rìs, gun ìslich mo Dhia mi nur measg, agus gun dèan mi caoidh airson mòran den dream a pheacaich cheana, agus nach do ghabh aithreachas den neòghlaine, agus strìopachas, agus mhacnas, a rinn iad.