1 Corintianach 4 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Biodh a shamhail seo de mheas aig duine oirnne, mar mhinistearan Chrìosd, agus mar stiùbhardan rùintean-diamhair Dhè.

² Os bàrr iarrar ann an stiùbhardan gum faighear neach dìleas.

³ Ach agamsa is ro‑bheag an nì gun tugte breith orm leibhse, no le breitheanas duine: seadh, chan eil mi a’ toirt breith orm fhèin.

⁴ Oir chan fhios dhomh nì sam bith am aghaidh fhèin; gidheadh chan eil mi le seo air m’fhìreanachadh: ach is e an Tighearna an tì a bheir breith orm.

⁵ Uime sin na tugaibh breith air nì sam bith ron àm, gus an tig an Tighearna, neach araon a bheir gu soilleireachd nithean falaichte an dorchadais, agus a dh’fhoillsicheas comhairlean nan cridheachan: agus an sin gheibh gach neach cliù o Dhia.

⁶ Agus, a bhràithrean, ghabh mi na nithean seo am ionnsaigh fhèin, agus a dh’ionnsaigh Apollois ann an samhladh, air ur son-se; a‑chum gum fòghlamadh sibh uainne gun bharail a bhith agaibh air daoine os cionn na bheil sgrìobhte, a‑chum nach biodh a h‑aon agaibh air a shèideadh suas airson aon duine an aghaidh duine eile.

⁷ Oir cò a tha a’ dèanamh eadar-dhealachaidh ortsa o neach eile? Agus ciod a tha agad nach d’fhuair thu? A‑nis ma fhuair thu e, carson a tha thu a’ dèanamh uaill mar nach faigheadh tu e?

⁸ A‑nis tha sibh sàthach, a‑nis rinneadh saoibhir sibh, rìoghaich sibh as ar n‑eugmhais-ne. Agus bu mhiann leam gum bu rìghrean sibh, a‑chum gum bitheamaid-ne nar rìghrean maille ribh.

⁹ Oir is i mo bharail gun do chuir Dia sinne, na h‑abstoil, a‑mach mu dheireadh, mar dhream a tha air an òrdachadh a‑chum bàis. Oir rinneadh sinn nar ball-amhairc don t‑saoghal, agus do ainglean, agus do dhaoine.

¹⁰ Is amadain sinne airson Chrìosd, ach tha sibhse glic ann an Crìosd: tha sinne lag, ach tha sibhse làidir: tha sibhse ann an urram, ach sinne ann an eas-urram.

¹¹ Gus an uair seo fhèin, tha sinn araon acrach, agus ìotmhor, agus lomnochd, agus air ar bualadh le dùirn, agus gun aon àite-còmhnaidh seasmhach againn:

¹² Agus ri saothair, ag obrachadh le ar làmhan fhèin: air fulang ana-cainnt dhuinn, tha sinn a’ beannachadh: nuair a gheur-leanar sinn tha sinn ga fhulang:

¹³ Air faghail toibheim dhuinn, tha sinn a’ guidhe: rinneadh sinn mar shalchar an t‑saoghail, mar anabas nan uile nithean gus an là‑an‑diugh.

¹⁴ Chan eil mi a’ sgrìobhadh nan nithean seo a chur nàire oirbh, ach mar mo chloinn ghràdhaich tha mi gur comhairleachadh.

¹⁵ Oir ged bhiodh deich mìle luchd-teagaisg agaibh ann an Crìosd, gidheadh chan eil agaibh mòran athraichean: oir ann an Iosa Crìosd, ghin mise sibh tron t‑soisgeul.

¹⁶ Uime sin guidheam oirbh, bithibh nur luchd-leanmhainn ormsa.

¹⁷ A‑chum na crìche seo chuir mi Timòteus dur n‑ionnsaigh, neach a tha na mhac gràdhach dhomh, agus dìleas anns an Tighearna, neach a chuireas an cuimhne dhuibh mo shlighean-sa a tha ann an Crìosd, a rèir mar a tha mi a’ teagasg anns gach àit anns gach eaglais.

¹⁸ A‑nis tha cuid air an sèideadh suas, mar nach tiginn dur n‑ionnsaigh.

¹⁹ Gidheadh thig mi dur n‑ionnsaigh gu h‑aithghearr, mas toil leis an Tighearna, agus bidh fhios agam, chan ann air cainnt na muinntir a tha air an sèideadh suas, ach air an cumhachd.

²⁰ Oir chan ann am facal a tha rìoghachd Dhè, ach ann an cumhachd.

²¹ Ciod as àill leibh? An tig mi dur n‑ionnsaigh le slait, no ann an gràdh, agus ann an spiorad na macantachd?