1 Corintianach 14 - Am Bìoball Gàidhlig 1992

¹ Leanaibh gràdh, agus biodh mòr-mhiann tìodhlacan spioradail oirbh, ach gum bu mhò ur togradh gun dèanadh sibh fàidheadaireachd.

² Oir an tì a labhras ann an teangaidh choimhich, chan ann ri daoine a labhras e, ach ri Dia: oir chan eil neach sam bith ga thuigsinn; ged tha e anns an spiorad a’ labhairt rùintean diamhair.

³ Ach an tì a tha a’ dèanamh fàidheadaireachd, tha e a’ labhairt ri daoine a‑chum teagaisg, agus a‑chum earail, agus a‑chum comhfhurtachd.

⁴ An tì a tha a’ labhairt ann an teangaidh choimhich, tha e ga theagasg fhèin: ach an tì a nì fàidheadaireachd, tha e a’ teagasg na h‑eaglais.

⁵ Bu mhath leam gun labhradh sibh uile le teangaidhean, ach b’fheàrr leam sibh a dhèanamh fàidheadaireachd, oir is mò an tì a nì fàidheadaireachd na an tì a labhras le teangaidhean, mura eadar-theangaich e, a‑chum gum faigheadh an eaglais fòghlam.

⁶ A‑nis, a bhràithrean, ma thig mi dur n‑ionnsaigh a’ labhairt le teangaidhean, ciod an tairbhe a nì mi dhuibh, mura labhair mi ribh ann am foillseachadh, no an eòlas, no am fàidheadaireachd, no an teagasg?

⁷ Air an dòigh cheudna, na nithean gun bheatha a nì fuaim, mas pìob no clàrsach, mura dèan iad eadar-dhealachadh nam fuaimean, cionnas a thuigear an nì a sheinnear air a’ phìob no air a’ chlàrsaich?

⁸ Oir ma bheir a’ ghall-tromp fuaim neo-chinnteach uaipe, cò a dh’ullaicheas e fhèin a‑chum a’ chatha?

⁹ Is amhail sin sibhse, mura labhair sibh leis an teangaidh briathran so‑thuigsinn, cionnas a dh’aithnichear an nì a labhrar? Oir is ann ris an adhar a labhras sibh.

¹⁰ Tha, faodaidh e a bhith, na h‑uiread seo de ghuthan anns an t‑saoghal, agus chan eil a h‑aon dhiubh gun seadh.

¹¹ Uime sin, mura tuig mi brìgh a’ ghutha, bidh mi don tì a labhras, borb; agus bidh an tì a labhras borb dhòmhsa.

¹² Mar sin mar an ceudna sibhse do bhrìgh gu bheil dèidh agaibh air tìodhlacan spioradail, iarraibh sibh fhèin a thoirt barrachd a‑chum fòghlam na h‑eaglais.

¹³ Uime sin, an tì a labhras ann an teangaidh choimhich, guidheadh e gun dèanadh e eadar-theangachadh.

¹⁴ Oir ma nì mise ùrnaigh ann an teangaidh choimhich, tha mo spiorad a’ dèanamh ùrnaigh, ach tha mo thuigse neo-thairbheach.

¹⁵ Ciod mas eadh? Nì mi ùrnaigh leis an spiorad, agus nì mi ùrnaigh leis an tuigse mar an ceudna: seinnidh mi leis an spiorad, agus seinnidh mi leis an tuigse mar an ceudna.

¹⁶ No nuair a bheannaicheas tu leis an spiorad, cionnas a their an tì, a tha ann an àite an duine gun fhòghlam, Amen rid bhreith-buidheachais, o nach aithne dha an nì a tha thu ag ràdh?

¹⁷ Oir gu deimhinn tha thusa a’ toirt buidheaichais gu math, gidheadh chan eil an neach eile air a theagasg.

¹⁸ Tha mi a’ toirt buidheachais dom Dhia gu bheil mi a’ labhairt le teangaidhean tuilleadh na sibh uile:

¹⁹ Ach b’fheàrr leam còig facail a labhairt anns an eaglais lem thuigse, a‑chum gun teagaisginn daoine eile mar an ceudna, na deich mìle facal ann an teangaidhean coimheach.

²⁰ A bhràithrean, na bithibh-se nur leanaban ann an tuigse: gidheadh, ann am mìorun bithibh nur leanaban, ach ann an tuigse bithibh nur daoine foirfe.

²¹ Tha e sgrìobhte anns an lagh, Labhraidh mi ris a’ phoball seo ann an teangaidhean eile, agus le bilean eile: gidheadh an dèidh sin uile chan èisd iad rium, tha an Tighearna ag ràdh.

²² Uime sin tha teangaidhean coimheach nan comharradh, chan ann don dream a tha a’ creidsinn, ach dhaibhsan a tha mì‑chreidmheach: ach tha fàidheadaireachd chan ann air an son-san nach eil a’ creidsinn, ach air an son-san a tha a’ creidsinn.

²³ Uime sin ma chruinnicheas an eaglais uile anns an aon àit, agus ma labhras iad uile le teangaidhean coimheach, agus gun tig dream a tha gun fhòghlam a‑steach, no daoine mì‑chreidmheach, nach abair iad gu bheil sibh air a’ chuthach?

²⁴ Ach ma nì iad uile fàidheadaireachd, agus gun tig duine gun chreideamh a‑steach, no neach a tha gun fhòghlam, cronaichear e leis na h‑uile, agus bheirear breith air leis na h‑uile:

²⁵ Agus mar sin tha nithean falaichte a chridhe air am foillseachadh; agus mar sin, air dha tuiteam air a aghaidh, nì e adhradh do Dhia, ag aithris gu bheil Dia gu fìrinneach annaibhse.

²⁶ Ciod e sin, matà, a bhràithrean? Nuair a tha sibh a’ teachd an ceann a chèile, tha salm, tha teagasg, tha teanga, tha foillseachadh, tha eadar-theangachadh, aig gach aon agaibh. Dèanar na h‑uile nithean a‑chum fòghlaim.

²⁷ Ma labhras aon neach ann an teangaidh choimhich, labhradh dithis, no air a’ chuid as mò triùir, agus sin an dèidh a chèile; agus dèanadh a h‑aon eadar-theangachadh.

²⁸ Ach mura bi eadar-theangair ann, fanadh e na thosd anns an eaglais; no labhradh e ris fhèin, agus ri Dia.

²⁹ Labhradh dithis no triùir de na fàidhean, agus thugadh a’ chuid eile breith.

³⁰ Ach ma dh’fhoillsichear nì do neach eile a tha na shuidhe, biodh an ciad dhuine na thosd.

³¹ Oir faodaidh sibh uile fàidheadaireachd a dhèanamh, gach aon an dèidh a chèile, a‑chum gum faigh na h‑uile fòghlam, agus na h‑uile comhfhurtachd.

³² Agus tha spioradan nam fàidhean umhail do na fàidhean.

³³ Oir chan e Dia ùghdar na mì‑riaghailt, ach na sìthe, mar ann an eaglaisean nan naomh uile.

³⁴ Biodh ur mnathan nan tosd anns na h‑eaglaisean; oir chan eil e ceadaichte dhaibh labhairt; ach is còir dhaibh a bhith umhail, mar tha an lagh mar an ceudna ag ràdh.

³⁵ Agus mas miann leo nì sam bith fhòghlam, feòraicheadh iad dem fir fhèin aig an taigh e: oir is mì‑chiatach do mhnathan labhairt anns an eaglais.

³⁶ An ann uaibhse a thàinig facal Dhè a‑mach? No an ann dur n‑ionnsaigh-se a‑mhàin a thàinig e?

³⁷ Ma shaoileas duine sam bith gur fàidh, no gur duine spioradail e fhèin, aidicheadh e na nithean a tha mise a’ sgrìobhadh dur n‑ionnsaigh, gur iad àitheantan an Tighearna.

³⁸ Ach ma tha neach sam bith aineolach, biodh e aineolach.

³⁹ Uime sin, a bhràithrean, biodh ro‑thogradh agaibh air fàidheadaireachd a dhèanamh, agus na bacaibh labhairt le teangaidhean.

⁴⁰ Dèanar na h‑uile nithean gu deagh-mhaiseach, agus a rèir òrdaigh.