Лука 19 - Јаҥы Кереес

Иисус Закхей-эште

¹ Иисус Иерихонго кирип, оныҥ ичиле базып бараткан.

² Бу калада Закхей деп кижи јуртаган. Ол каланчылардыҥ јааны, бай кижи болгон.

³ Иисусты кем болгонын кӧрӧргӧ кӱӱнзеп, је кыскачак сынду болуп, улус ажыра кӧрӱп болбой турган.

⁴ Айдарда, озолой јӱгӱрип барала, јаныла ӧтсӧ, Оны кӧрӧргӧ, смоква агашка чыгып алды.

⁵ Иисус ол јерге једип келеле, саҥ ӧрӧ кӧрӱп, айтты: – Закхей, капшай тӱш! Меге бӱгӱн сениҥ айлыҥда болор керек.

⁶ Ол меҥдей тӱжӱп, Оны айлында сӱӱнчилӱ уткыды.

⁷ Ончозы мыны кӧрӧлӧ, Ол кинчектӱ кижиниҥ айлына кирди деп, арбаныжып турдылар.

⁸ Закхей дезе туруп, Кайраканга айтты: – Кайракан! Јӧӧжӧмниҥ кабортозын тӱреҥилерге берейин, кемди кӱјӱреген болзом, тӧрт катап кӧп јандырып берейин.

⁹ Иисус айтты: – Бӱгӱн бу айылга аргадаш келди: бу да кижи Авраам уулы.

¹⁰ Кижи Уулы дезе, јылыйганды таап, аргадаарга келген.

Мина акча керегинде укаа сӧс

¹¹ Мыны уккан улуска Ол укаа сӧс айтты. Ол Иерусалимге јуук болгон, оныҥ учун Кудайдыҥ Каандыгы удабас једип келер деп, олор санангандар.

¹² Иисус: – Каандык алып, кайра јанарга, укту-тӧстӱ бир кижи ыраак ороонго атанып јаткан – деди. –

¹³ Он кулын алдырып алып, олорго он мина акча берип, айткан: «Мен јанганчам, акчаны эбиртигер».

¹⁴ Ол јердиҥ улузы оны кӧрбӧс болгон, кийнинеҥ ары элчилер ийип, мынайда айттыргандар: «Ол бистиҥ кааныбыс болзын деп кӱӱнзебей јадыс».

¹⁵ Је ол каанныҥ ширеезин алала, јанып келген. Кем кандый кирелте алганын сурап угарга, мӧҥӱн берген кулдарын бойына кычырзын деп јакарган.

¹⁶ Бирӱзи келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ он мина экелди» – деген.

¹⁷ Ого айткан: «Јакшы, керсӱ кул! Аска бӱдӱмјилӱ болдыҥ, он каламды башкар».

¹⁸ Экинчи кул келип, «Бийим, сениҥ мина акчаҥ беш мина экелди» – деген.

¹⁹ «Сен де беш каламды башкар» – деп, ого айткан.

²⁰ Ӱчинчизи келип, айткан: «Бийим, сениҥ минаҥ бу, оны арчуулга тӱӱп, чеберлеп јӱрдим.

²¹ Кату кижи деп, сенеҥ коркыдым: салбаган немени алатан эдиҥ, ӱрендебеген немени кезетен эдиҥ».

²² Ого айткан: «Бойыҥныҥ ок сӧзиҥле сени јаргылаарым, јаман кул! Мени салбаган немени алатан, ӱрендебеген немени кезетен кату кижи деп, сен билген эмейиҥ.

²³ Айдарда, мени келип, кирелтелӱ алзын деп, мӧҥӱнимди не керек эбиртпедиҥ?»

²⁴ Оноҥ кожо јӱрген улуска јакарган: «Оныҥ миназын алыгар, он миналуга беригер!»

²⁵ «Бийибис, ондо тегин де он мина бар» – дешкендер.

²⁶ Олорго айткан: «Је мен слерге айдып турум: бардыҥ барына берилер, јоктыҥ не бары да айрылар.

²⁷ Мени каан болбозын деп јӱрген ӧштӱлеримди дезе, бери экелип, мениҥ алдымда ӧлтӱригер».

Иерусалимге киргени

²⁸ Мыны айдала, Иисус Иерусалимди ӧрӧ чыгып, оноҥ ары барды.

²⁹ Елеон кырдыҥ эдегинде турган Виффагия ла Вифанияга јууктап келерде, ӱренчиктердиҥ экӱзин ийип,

³⁰ айтты: – Одоштой јуртка барыгар. Ого кирип, бир де кижи минбеген, буулап койгон эштектиҥ кулунын кӧрӱп ийеригер. Оны чечеле, бери экелигер.

³¹ Кандый бир кижи слердеҥ: «Не керек чечип јадыгар?» – деп сураза, «Ол Кайраканга керек» – дегер.

³² Ийгендери барып, Оныҥ айтканыла таап алдылар.

³³ Кулун эштекти чечкилеп јадарда, «Эштекти не керек чечип јадыгар?» – деп, ээлери сурады.

³⁴ Ӱренчиктер: «Ол Кайраканга керек» – дедилер.

³⁵ Кулун эштекти экелеле, кийимдерин оныҥ белине арта салып, Иисусты ого миндирдилер.

³⁶ Јортып барадарда, улус кийимдерин јолго јайып турдылар.

³⁷ Ол Елеон кырды тӧмӧн алган јолго јууктап келерде, ал-камык ӱренчиктер тыҥ ӱнденип, сӱӱнижип, кӧргӧн ончо кайкалдары учун Кудайды алкай бердилер:

³⁸ – Кайраканныҥ адынаҥ келип јаткан Каан алкышту! Теҥериде амыр болзын, кӧк-теҥериде турганга мак!

³⁹ Улустыҥ ортозынаҥ кезик фарисейлер айттылар: – Ӱредӱчи, ӱренчиктериҥди токтот.

⁴⁰ Је Ол каруу јандырды: – Айдып турум слерге: олор унчукпай барза, таштар кыйгырыжып чыгар.

⁴¹ Калага јууктап келеле, оны кӧрӧлӧ ыйлап,

⁴² айтты: – Э-э, амыр-энчӱ сеге нени экелерин ого јӱк бу кӱнде билген болзоҥ кайдат! Је оны бӱгӱн сениҥ кӧзиҥ кӧрӱп болбос.

⁴³ Сениҥ кӱндериҥ једип, ӧштӱлериҥ сени эбире казыктар кадаар, курчап алар, ончо јанынаҥ кыстап келер.

⁴⁴ Кудай сеге келип јӱрген ӧйди таныбаганыҥ учун сени јемирип, балдарыҥды сенде кырып салгылаар, сенде таш ӱстине таш та артырбас.

Байзыҥды арутаганы

⁴⁵ Иисус байзыҥга киреле, садыжып ла садып алып турган улусты сӱрӱп,

⁴⁶ олорго айдып турды: – Бичилген сӧс бар: «Мениҥ айлым улус мӱргийтен айыл болор». Слер дезе оны тонокчылардыҥ уйазы эдип алдыгар!

⁴⁷ Ол кӱнӱҥ сайын байзыҥда ӱредер болды. Улу абыстар, бичикчилер ле калыктыҥ башчылары Оны ӧлтӱрер эбин бедиреп јӱрдилер.

⁴⁸ Је мыны канайда эдерин билбей тургандар, нениҥ учун дезе улус ончозы Оны угуп, Оноҥ айрылбас болгон.