Romanë 9 - Dhjata e Re 1827

Krie e nëntëtë

¹ Thom të vërtetënë mbë Krishtinë, e nukë flas rrem (sepse m’ep martiri mua fiqiri im me anë të Shënjtit Shpirt).

² Që unë kam helm të madh e shtrëngim të paçqiturë ndë zëmërë time.

³ Se unë dojë të jeshë ndarë (larg) nga Krishti për vëllazër të mi, që janë nga gjaku im prej anësë kurmit.

⁴ Që ata janë Israilit, e ature është Iothesia, edhe nderi, edhe dhjatatë, edhe takset’ e nomit, edhe të falatë, edhe të taksuratë.

⁵ T’ature janë baballarëtë, që nga ata ësht’ edhe Krishti nga an’ e kurmit, që është mbë gjithë punëra Perndi e bekuarë ndë gjithë jetëra. Kështu qoftë!

⁶ E nukë mund të bjerë mbë dhe fjal’ e Perndisë, sepse jo gjith’ ata që janë nga filia e Israilit, këta janë Israilit.

⁷ As sepse janë far’ e Avraamit, janë gjithë djelmt’ e Avraamit. Po thotë: Mbë Isaaknë do të jetë fara ote.

⁸ Domethënë, jo djelmt’ e kurmit, këta janë djelmt’ e Perndisë, po djelmt’ e të taksurit do të nëmëronenë se janë farë.

⁹ Sepse fjal’ e së taksurësë ësht’ e tila: Do të vij mbë këtë kohë, e Sarra do të ketë djalë.

¹⁰ E jo vetëmë këjo, po edhe Reveka si pat zënë mbë një stromë (di djelm) prej Isaakut babait sonë.

¹¹ Sepse pa edhe lerë ata, e pa bërë dhe as të mirë, as të lig, që të mbetetë pa luajturë skopoi i Perndisë, që është me të zgjedhurë, jo nga punëtë, po nga ai që thërret.

¹² Ju tha asaj, që m’i madhi do të shërbejë më të vogëlinë.

¹³ Sikundr’ është shkruarë: Iakovnë e desha, e Isafnë e urreva.

¹⁴ Ç’të thomi adha? Mos ësht’ adhiqi ndaje Perndisë? Jo, kurrë.

¹⁵ Sespe ai thotë mbë Moisinë: Do të eleimonis atë që për atë kam lejmoni, e do të bëj lejmoni mb’atë që për atë do të kem lejmoni.

¹⁶ Nuk’ ësht’ adha (këjo) as e atij që e do, as e atij që ecën, po e Perndisë që bën lejmoni.

¹⁷ Sepse thotë karta mbë Faraonë, që për këtë punë të ngrijta ti, që të bëj të duketë fuqia ime mbë tij, e të çfaqetë ëmëri im ndë gjithë dhe.

¹⁸ Ajo ka adha lejmoninë mbë cilëdo, e bën të gurëconetë cilinëdo.

¹⁹ Ma do të më thuaç mua: E pse gjithënjë po qërton? Sepse kush mund të rrijë kondrë thelimësë saj?

²⁰ Ma, o njeri, cili je ti që rri e flet një për një me Perndinë? Mos do të thotë bardhaku bardhakçiut: Përse më bëre kështu?

²¹ A s’është nd’urdhër të bardhakçiut bajta, që nga ajo lucë të bëjë një enë të nderçurë, e një enë të ndierë?

²² E ndë deshi Perndia të dëfton urgjin’ e saj, e të bën që të njihej fuqia e saj, i duroi me shumë durim enët’ e urgjisë që qenë bërë për të humburë?

²³ E të bëjë të njihetë haxineja e nderit së saj mbë enë të lejmonisë, që i ka bërë gati për nder?

²⁴ Nevet më tepër që na ka thirrë, jo nga çifutë vetëmë, po edhe nga filit’ e tjera.

²⁵ Sikundrë thot’ ajo edhe ndë profitnë Osienë: Do të quaj llao timnë, atë që s’është llao im; e të dashurë, atë që s’ësht’ e dashurë.

²⁶ E do të gjajë, nd’atë vënd tek u është thën’ ature: Juvet s’jini llaoi im, - atje do të quhenë djelmt’ e Perndisë gjallë.

²⁷ E Isaia pa thërret për Israilnë: Ndë qoftë numeri i bijet së Israilit si rëra e detit, do të shpëtojënë ata që mbetenë.

²⁸ Sepse do të përmbëjedhë (Perndia) e do të shkurtojë llogorinë me të drejtë, sepse një fjalë të shkurtuarë do të bëjë Zoti mbi dhe.

²⁹ E sikundrë tha Isaia më përpara: Të mos paskish lënë Zoti i asqerëvet farë mbë nevet, do të jeshëm bërë si Sodhoma, e do të keshëm gjajturë si Gomorra.

³⁰ Ç’kemi më dha për të thënë? Që filit’ e tjera që s’patnë vaturë pas së drejtësë, e pushtruanë të drejtënë thom që vjen nga besa.

³¹ Po Israili që kërkon nomn’ e së drejtësë, nuk’ arriu ndë nom të së drejtësë.

³² E përse? Se nuk’ e kërkon nga besa, po sikur nga punët’ e nomit; sepse u përpoqnë ndë gur të skandalisë.

³³ Sikundr’ është shkruarë: Na që vë ndë Sion gur të mbodhisurit’ e gur të skandalisurit, e cilido që të besojë mb’atë, do të mos turpëronetë.