Marko 16 - Dhjata e Re 1827

Krie e gjashtëmbëdhjetëtë

¹ E si shkoi e Shëtuna, Magdhalini Maria, edhe Maria, mëm’ e Iakovoit edhe Sallomi, blenë miro, të vijnë, e ta lieijnë atë.

² E ditën’ e parë të javësë shumë mëngjes vijënë mbë varr, kur leu Dielli.

³ E thoshnë njëra-jatërësë: Kush do të na rrukullisjë navet gurë nga der’ e varrit?

⁴ E kur vështroijnë shohënë që guri qe shtëmëngurë, sepse qe shum’ i madh.

⁵ E si hinë brënda ndë varr, shohënë një djalosh, që rrijte mb’anë të djathëtë, veshurë me rroba të bardha, e u çuditnë.

⁶ E ai u thot’ ature: Mos u çuditni. Iisunë Nazarinonë, të mbërthierinë ndë Kruq kërkoni, u ngjall, s’është këtu. Ja vëndi tek’ e kishnë kallturë.

⁷ Po hajdeni e thoi mathitivet së tij edhe Petrosë, se arriu përpara juvet, e u pret ndë Galileë. Atje do ta shihni atë, sikundr’ u tha juvet.

⁸ E si duall ato nga varri me të shpejtë, iknë; po i mori ato frikë edhe çudi, e nukë thanë njeriut gjë, sepse trëmbejnë.

⁹ E si u ngjall ndë mëngjes të parënë ditë të javësë, u duk herën’ e parë Magdhalini Mariasë, që i kish krierë të shtatë djajtë.

¹⁰ E ajo vate e u dha haber ature që ishnë bashkë me të, që qenë të helmuarë, e qaijnë.

¹¹ Edhe ata si digjuanë se ai rron, e u duk tek’ ajo, nukë dhanë besë.

¹² Pastaj u dëftua me tjatër surat mbë di nga ata që ecëijnë, e vijnë ndë arë.

¹³ Edhe ata si vanë u rrëfienë së tjerëvet, e as ature nuk’ u dhanë besë.

¹⁴ E pasandaj u duk mb’ata të njëmbëdhjetë, atje tek rrijnë, e i qërtoi sepse nukë besuanë mb’ata që e panë atë të ngjallturë, edhe për zëmërën’ e ture të pakthierë.

¹⁵ E u tha ature: Haideni ndë gjithë botë, e qiriksni Ungjillë ndë gjithë dinia.

¹⁶ Ai që të besojë e të pagëzonetë, do të sosetë, e ai që të mos besojë, do të kollasetë.

¹⁷ E këto janë thavmëtë që do të venë pas ature që besojënë: ndë ëmër tim do të zbojënë të paudhëtë, gjuhë të ra do të flasënë.

¹⁸ Gjërpinjtë do t’i zënë me dorë; edhe ndonjë të helmuarë ndë pifçinë, do të mos i dëmëtojë; mbi të sëmurë do të vënë duartë, e do të shëronenë.

¹⁹ E pas këture kuvëndevet, që u tha ature Zoti, hipi ndër Qiell, e ndënji mb’anë të djathëtë të Perndisë.

²⁰ E ata si duallë qiriksnë mbë çdo vënd, si i ndih e punon bashkë me ata Zoti, e u veveos fjalënë me thavmëra që bënejnë.