Ioanni 16 - Dhjata e Re 1827

Krie e gjashtëmbëdhjetëtë

¹ Këto u thaçë juvet që të mos skandhaliseni.

² Do t’u nxjerënë juvet nga Sinagojetë, po edhe do të vijë kohë, që kush t’u vrasë juvet, të besojë që bën nder Perndisë.

³ E këto do t’ua bëjënë juvet, sepse nukë njohnë babanë, as mua.

⁴ Po këto ua thaçë juvet, që kur të vijë koha të kujtoni ato që u paçë thënë juvet; ma këto nuk’ ua thaçë juvet që përpara, sepse gjëndeshë me juvet.

⁵ Ma ndashti vete tek ai që më dërgoi, e ndonjë nga jush nukë më piet mua: Ku vete?

⁶ Po sepse u thaçë juvet këto punëra, u mbuloi zëmërënë tuaj helmi.

⁷ Ma un’ u thom juvet të vërtetënë, sepse ësht’ e vëjierë mbë ju që të vete unë, se ndë mos vafça unë Paraklitoi do të mos vijë mbë ju, e ndë vafça unë, do ta dërgoj atë mbë juvet.

⁸ E poqë të vijë ai, do të qërtojë botënë për faj, e për të drejtë, e për gjuq.

⁹ Sa për faj, sepse nukë besojënë mbë mua.

¹⁰ E për të drejtë, sepse unë vete te babai im, e nukë më shihni më.

¹¹ E për gjuq pa, sepse arhondi i kësaj diniasë u dëmëtua.

¹² Edhe shumë të tjera kam për të thënë juvet, po nukë mundni t’i mbai ndashti.

¹³ Ma kur të vijë ai, Shpirti i së vërtetësë, do t’u dëftojë juvet gjithë të vërtetënë, sepse do të mos thotë nga vetiu, po do të thotë gjith’ ato që do të digjojë, e do t’u dëftojë juvet gjith’ ato që do të vijënë.

¹⁴ Ai do të nderojë mua, sepse nga imea do të marrë, e do t’u dëftojë juvet.

¹⁵ Gjithë sa ka babai të miatë janë, pra andaj thaçë që do të marrë nga të miatë, e do t’u dëftojë juvet.

¹⁶ Për një çikëzë, e nukë më shihni, e për një çikëzë, e do të më shihni, sepse unë vete te babai.

¹⁷ Thanë dha ca nga mathitit’ e tij njeri me jatërinë: Ç’është këjo që na thotë nevet: për një çikëzë e nukë më shihni, e pa për një çikëzë, e do të më shihni, e që unë vete te babai?

¹⁸ Thoshnë dha: Ç’është këjo që thotë: një çikëzë? Nukë kupëtojëmë se ç’thotë.

¹⁹ E njohu dha Iisui që duajnë ta pietn’ atë, e u thot’ ature: Për këtë kërkoni njeri me jatërinë, sepse u thaçë juvet: Për një çikëzë e nukë më shihni, e pa për një çikëzë, e do të më shihni?

²⁰ Vërtet, vërtet u thom juvet, që ju do të qai e do të mirolloisni, bota do të gëzonetë e juvet do të helmoneni, po helmi juaj do të kthenenë ndë gëzim.

²¹ Gruaja kur pjell ka helm, sepse erdhi koh’ e saj; po kur të pjellë djalënë, nuk’ e kujtonetë më shtrëngimnë nga gëzimi, sepse u le njeri ndë botë.

²² Edhe ju adha ndashti kini helm, ma do t’u shoh përsëri, e do t’u gëzonetë zëmëra juaj, e gëzimnë tuaj do të mos e marrë njeri nga jush.

²³ E mb’atë ditë do të mos më pietni mua për ndonjë punë. Vërtet, vërtet u thom juvet, që çdofarë punë që t’i kërkoni babait mbë ëmër tim, do t’ua apë juvet.

²⁴ Ngjera ndashti nukë kërkuatë ndonjë punë nd’ëmër tim. Kërkoni, e do të mirri, që të jetë gëzimi juaj plot.

²⁵ Këto u thaçë juvet me parimira, po vjen kohë që të mos u thom më juvet me parimira, po faqeza do t’u thom juvet për babanë.

²⁶ mb’atë ditë do të kërkoni mb’ëmër tim, e nuk’ u thom juvet se unë do t’i lutem babait për juvet.

²⁷ Sepse ai babai vetë u do juvet, sepse juvet deshtë mua, e besuatë që unë nga Perndia dolla.

²⁸ Dolla nga babai e arçë ndë botë; e lë përsëri botënë e vete te babai.

²⁹ I thon’ atij mathitit’ e tij: Ja ndashti faqeza na kuvëndon e ndonjë parimi nukë na thua.

³⁰ Ndashti e njohm që i di të gjitha, e nukë qe hria të të piesë njeri. Për këtë besojëmë që nga Perndia dolle.

³¹ U përgjegj ature Iisui: Ndashti besoni?

³² Ja, vjen kohë, edhe ndashti erdhi, që të përhapi gjithëkush ndë vënd të tij, e mua të më liri vetëmë, e nukë jam vetëmë, sepse babai është me mua.

³³ Këto u thaçë juvet, që të kini paq mbë mua. Ndë botë shtrëngim do të kini, po kíi tharos, unë e munda botënë.