Ioanni 14 - Dhjata e Re 1827

Krie e katërmbëdhjetëtë

¹ Le të mos u trubullonetë zëmëra juaj, besoni mbë Perndinë, edhe mbë mua besoni.

² Ndë shtëpi të babait sim, shumë nomè janë, e ndë mos, do t’u keshë thënë juvet: Vete të bëj gati vënd për juvet.

³ E kur të vete, e t’u bëj gati juvet vënd, vij përsëri e do t’u marr juvet me vetëhe, që tek të jem unë, të jini edhe juvet.

⁴ Edhe tek vete unë e diji, edhe udhënë e diji.

⁵ I thot’ atij Thomai: Zot, nukë dimë ku vete, e qish mundjëmë të dimë udhënë?

⁶ I thot’ atij Iisui: Unë jam udha, edhe e vërteta, edhe jeta. Ndonjë s’vete te babai, përveçme me anë time.

⁷ Të njohëtë mua, do të njohëtë edhe babanë tim, edhe që ndashti e njihni atë edhe e kini parë atë.

⁸ I thot’ atij Filippoi: Zot, dëftona navet babanë, e na është sado.

⁹ I thot’ atij Iisui: Kaqë kohë jam me juvet bashkë, e nukë më njohe, o Filippo? Ai që pa mua, pa babanë. E qish thua: dëftona navet babanë?

¹⁰ Nukë beson që unë jam te babai, e babai është tek u? Fjalëtë që u thom juvet, nuk’ i thom nga vetiu, po babai që është tek u, ai i bën punëtë.

¹¹ Besomëni mua që unë jam te babai, e babai mbë mua është; e ndë mos, silloisni këto punëtë e besomëni mua.

¹² Vërtet, vërtet u thom juvet, kush beson mbë mua, punëtë që bëj unë, edhe ai do t’i bëjë; edhe më të mëdha nga këto do të bëjë, sepse unë vete te babai im.

¹³ E çdo që të kërkoni mbë ëmër tim, do t’ua bëj u këtë, që të nderonetë babai mbë të birë.

¹⁴ E ndë kërkofçi ndonjë punë mbë ëmër tim, do t’ua bëj unë.

¹⁵ Ndë më doi mua, ruani porsit’ e mia.

¹⁶ E unë do t’i lutem babait, e do t’u apë tjetër Paraklito juvet, që të jetë bashkë me juvet ndë jetë të pasosurë.

¹⁷ Shpirtin’ e së vërtetësë, që atë bota s’mund ta marrë, sepse nuk’ e sheh atë, as e njeh atë; ma ju e njihni atë, sepse me juvet gjëndetë e mbë ju do t’u jetë.

¹⁸ Do të mos u lë juvet të varfërë; kthenem mbë ju.

¹⁹ Edhe për një çikë, e bota më nukë më sheh, ma juvet më shihni; sepse unë rroj, e do të rroni edhe juvet.

²⁰ Mb’atë ditë do të njihni juvet, që unë jam mbë babanë, e babai është mbë mua, e unë mbë juvet.

²¹ Ai që mban porsit’ e mia e i ruan ato, ai është që më do mua. E ai që më do mua, do të duhetë nga babai im, edhe unë do ta dua atë e atij do t’i dëftoj vetëhenë time.

²² I thot’ atij Iudha (jo Iskarioti): Zot, për çfarë punë që do të dëftoç vetëhenë tënde ndë nevet e jo ndë botë?

²³ Ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Kush më do mua, do të ruajë fjalënë time, e babai im do ta dojë atë, e do të vijëmë nde ai e do të bëjëmë të ndënjuritë mbanë tij.

²⁴ Kush nukë më do mua, nukë ruan fjalët’ e mia. E fjala që digjoni nuk’ është imea, po e babait që më ka dërguarë.

²⁵ Këto u thaçë juvet kur gjëndeshë me ju.

²⁶ Ma Paraklitoi, Shënjti Shpirt, që do të dërgojë babai mbë ëmër tim, ai do t’u dhidhaksjë juvet gjithë, e do t’u kujtojë juvet gjith’ ato që u thaçë juvet.

²⁷ Paqnë u lë juvet, paqnë time u ap unë juvet, jo sikundrë e ep bota ua ap juvet. Le të mos dridhetë zëmëra juaj, as të mos trëmbetë.

²⁸ Digjuatë që u thaçë unë juvet: Vete, e vij ndë ju. Ndë më dojëtë, do të gëzonishtë, sepse u thaçë: Vete te babai, sepse babai im është m’i madh se unë.

²⁹ E ndashti u thaçë juvet pa bërë, e kur të bënenë t’i besoni.

³⁰ Nukë do të kuvëndoj më shumë me juvet, sepse vjen arhondi i kësaj diniasë e s’ka të bëjë me mua fare.

³¹ Po që të njohënë bota që unë dua babanë, e sikundrë më porsiti mua babai, kështu bëj. Ngrihi të ikëjëmë këteje.