Ioanni 13 - Dhjata e Re 1827

Krie e trembëdhjetëtë

¹ E përpara së krëmptesë të pashkësë, si e dij Iisui që erdhi koha e tij të shkon nga këjo dinia te babai, sepse i deshi të tijtë që qenë ndë botë, e i deshi ngjera mbë të pastajmenë.

² E kur u bë darkë (djalli pat vënë më përpara ndë zëmërë të Iudhësë së Simonit Iskariotit, që ta paradhos atë).

³ Sepse e dij Iisui që ja dha gjithë punëtë babai mbë duar të tij, e që kish ardhurë nga Perndia e te Perndia vij.

⁴ Ngrihetë nga darka e si nxori rrobat’ e tij, mori një futa e ngjeshi vetëhenë.

⁵ Pastaje vuri ujë ndë një magje, e zu të lan këmbët’ e mathitivet së tij, e t’i fshin me futa që ish ngjeshurë.

⁶ Vjen adha te Simon Petrua, e i thot’ atij ai: Zot, ti më lan mua këmbëtë?

⁷ Ju përgjegj e i thot’ atij Iisui: Atë që bëj unë, ti ndashti nuk’ e kupëton, po pasandaj do ta kupëtoç.

⁸ I thot’ atij Petrua: Do të mos laç këmbët’ e mia ndë jetë pas jetet. Ju përgjegj atij Iisui: Ndë mos të lafça, nukë ke pjesë me mua.

⁹ I thot’ atij Simon Petrua: Zot, jo vetëmë këmbëtë, po edhe duartë edhe kokënë.

¹⁰ I thot’ atij Iisui: I lari nukë ka hria të lahetë përveçme këmbëvet, po është gjithë i qëruarë. Edhe juvet të qëruarë jini, po jo gjithë.

¹¹ Sepse e dij atë që e prodhos atë, e andaj tha, që: nukë jini gjithë të qëruarë.

¹² E si u lau dha këmbët’ ature e veshi rrobat’ e tij, ndënji pa ndë mësallë, e u thot’ ature: Kupëtoni këtë që u bëra unë juvet?

¹³ Ju më thërritni mua: Dhaskal e Zot, e mirë thoi, sepse jam.

¹⁴ Nd’është adha që unë u lava këmbëtë tuaj, Zoti edhe Dhaskali, duhetë që të lani edhe juvet këmbët’ e njeri-jatërit.

¹⁵ Se u dhaçë unë juvet ksomblë që sikundrë bëra unë ndër juvet, të bëni edhe juvet.

¹⁶ Vërtet, vërtet u thom juvet, nuk’ është kopil m’i madh se zoti tij, as i dërguarë m’i madh se ai që e dërgoi atë.

¹⁷ Ndë kupëtuatë ju këto, do të jini të lumurë, ndë qoftë që të bëni ato.

¹⁸ Nukë thom për gjithë juvet, un’ i di ata që zgjodha, po duhetë që të dalë e vërtetë karta: Një që ha bukënë me mua ngrijti thundrën’ e këmbësë tij kondrë meje.

¹⁹ Që ndashti u thom juvet, pa gjarë, dhe që kur të gjajënë të besoni që unë jam.

²⁰ Vërtet, vërtet u thom juvet, që ai që dheks atë që do të dërgoj unë, mua dheks. E ai që dheks mua, dheks atë që dërgoi mua.

²¹ E si tha këto Iisui, u nakatos brëndazi, e martirisi, e tha: Vërtet, vërtet u thom juvet, se një nga jush do të më paradhosjë mua.

²² E mathititë vështroijnë njeri-jatërinë, e nukë dijnë për cilinë thosh.

²³ E një nga mathititë që qe i dashurë nga Iisui, qe kumbisurë ndë gji të tij.

²⁴ E i bëri noimë Simon Petrua, që ta piet cili ësht’ ai, që thotë për të.

²⁵ E si ra ai mbi gjoks të Iisuit, i thot’ atij: Zot, cili është?

²⁶ Ju përgjegj Iisui, e i tha: Ai është, që si të ngjiej unë një copë bukë, do të ja ap. E si e ngjeu bukënë, ja ep Iudhësë birit së Simonit Iskariotit.

²⁷ E pas asaj kapçatësë ahere hiri nde ai satanai, e Iisui i thot’ atij: Atë që ke për të bënë, bëne shpejt.

²⁸ Po ndonjë nga ata që qenë ndë mësallë s’kupëtoi për se i tha atij.

²⁹ E ca u silloisnë, që sepse kish Iudha kuletënë, i tha Iisui atij: Blena nga ato që na duhenë ndë të krëmptenë, a t’apë gjë të varfëret.

³⁰ Ma ai poqë mori kapçatënë, atë çast iku, e qe dhe natë.

³¹ E poqë dolli dha ai, thotë Iisui: Ndashti u nderua i biri njeriut, edhe Perndia u nderua mbë të.

³² Nd’u nderua Perndia mbë të, edhe Perndia do ta nderojë atë mbë vetëhe të saj, e atë çast do ta nderojë atë.

³³ Djelm, edhe pakëzë kohë jam me juvet. Do të më kërkoni, e (si)kundrë thaçë çifutet, që tek të vete unë, juvet s’mundni të vini, edhe juvet u thom ndashti.

³⁴ Një porsi të re u ap ndashti juvet, që të doi njeri-jatërinë sikundr’ u desha unë juvet, ashtu edhe juvet të doi njeri-jatërinë.

³⁵ Ndë këtë do t’u njohënë gjithë, që jini mathitit’ e mi, ndë paçi dashuri njeri me jatërinë.

³⁶ I thot’ atij Simon Petrua: Zot, ku vete? Ju përgjegj atij Iisui: Tek vete unë, nukë mund të më viç pas ndashti, po pastaje do të më viç pas.

³⁷ I thot’ atij Petrua: Zot, pse nukë mund të vij pas teje ndashti? Shpirtinë tim do ta vë për tij.

³⁸ Ju përgjegj atij Iisui: Shpirtinë tënd do ta vëç për mua? Vërtet, vërtet të thom tij, do të mos këndojë kokoshi, ngjera sa të m’arniseç tri herë.