Iakovit 5 - Dhjata e Re 1827

Krie e pesëtë

¹ Ejani adha ndashti juvet të pasuritë të qai, ngrini zënë tuke thirrturë fort për të këqia që do të vijënë mbë juvet.

² Gjëri juaj u kalp, edhe rrobatë tuaj ua hangri kopica.

³ Ari juaj edhe ergjëndi u skurjash, e skuri e ture do të jetë martiri kondrë juvet, e do të hajë kurmëratë tuaj posi zjar. Mbëjuadhtë gjë shumë për dit të pastajme.

⁴ Ja paga e ergatet që kuarrë aratë tuaj, që është vjedhurë prej jush, thërret. E të thirrturit’ e korrëzet arrijtinë ndë veshë të Zotit Savaothit.

⁵ Kini rruarë tuke ngrënë e tuke pirë mbi dhe, e ndë gostira kini ushqierë zëmëratë tuaj, si për ditë të therturit.

⁶ Kini dëmëtuarë e vrarë të drejtinë, e ai nuk’ u ndënji kondrë juvet.

⁷ Bëni durim adha, o vëllazër, ngjera mbë t’ardhurë të Zotit, vështroni si lloi bujku pret pemmën’ e nderçurë të dheut, tuke priturë me durim mbë të, ngjera sa të marrë shi e mëngjesit e mbrëmanesë.

⁸ Duroni edhe juvet, e stereosni zëmëratë tuaj, sepse t’ardhurit’ e Zotit u afërua.

⁹ Mos mçoni njeri-jatërinë, o vëllazër, që të mos dëmëtoni. Ja që gjukatësi rri përpara portësë.

¹⁰ Merri, o vëllazër, ksomblë të së hequrit keq e të durimit, Profitëtë, ata që folë mbë ëmër të Zotit.

¹¹ Ja, që të lumurë quajmë ata që duruanë, kini digjuarë të priturit’ e Iovit, e kini parë të sosurin’ e Zotit, se është shum’ i ndëjesësë Zoti, e bën ndëjesë.

¹² Mbë gjithë, o vëllazërit’ e mi, mos përgjëroni as për Qiell, as për dhe, as jetërë be mos bëni, po le të jetë fjala juaj: Kështu është, kështu është; nuk është kështu, nuk është kështu, që të mos biri ndë dëm.

¹³ Ka të keq ndonjë nga jush, le të lutetë; ka gëzim, le të psalljë.

¹⁴ Është ndonjë i sëmurë ndër ju, le të thërresë Priftërit’ e qishësë, e le të falenë mbi të, tuke lierë atë me vaj mbë ëmër të Zotit.

¹⁵ E të falët’ e besësë do të shpëtojë të sëmurinë, e do ta ngrërë atë Zoti. E nd’u gjëntë edhe me faje, do të ndëjenenë atij.

¹⁶ Ksemollojisni njeri-jatërit fajetë, e lutuni njeri për jatërinë, që të shëroni. Shumë fuqi ka të luturit’ e së drejtit kur punonetë.

¹⁷ Ilia qe njeri si dhe na i pësuarë, e u fal me të ngrohëtë që të mos bij shi mbë dhe, e nukë ra shi tri vjet e gjashtë muaj.

¹⁸ E përsëri u fal, e Qielli dha shi, e dheu dha pemmën’ e saj.

¹⁹ Vëllazër, ndë dalt ndonjë nga jush prej udhës’ e drejtë, e ta kthejë atë njeri (nga gënjeshtra).

²⁰ Le të dijë se ai që kthen fajëtorë nga gënjeshtra e udhësë tij, do të shpëtojë Shpirt nga vdekëja, e do të mbulojë turmën’ e fajevet.