Bëratë 12 - Dhjata e Re 1827

Krie e dimbëdhjetëtë

¹ Mb’atë kohë ahiere nisi mbreti Irodh të shtij duartë e të bën të keq mbë ca njerëz nga të qishësë.

² E vrau Iakovonë, të vëllan’ e Ioannit, me thikë.

³ E si pa që u pëlqen këjo Çifutet, vuri nijet të zij edhe Petronë (e ishnë dit’ Lipsovet).

⁴ Atë edhe e zuri e e vuri ndë hapsanë, e e dha ta ru(a)ijnë atë katër tufa trimavet nga katër, sepse pas Pashket duaj ta nxir atë ndë llao.

⁵ Petrua dha ruhej ndë hapsanë; ma të falturitë te Perndia bënej gjithënjë për atë nga Qisha.

⁶ E kur duaj Irodhi ta nxir atë, atë natë flij Petrua ndë mes di trimavet, lidhurë me di zinçirë, edhe trimatë përpara derësë ruaijnë hapsanënë.

⁷ E ja, u gjënd atje Ëngjëlli Zotit e një dritë llampsi ndë shtëpi. E si i ra Petrosë ndë brinjë, e ngrijti atë, e i tha: Ngreu me të shpejta. E i ranë zinçirëtë nga duart’ e tij.

⁸ E i tha atij Ëngjëlli: Ngjeshu, e mbath këpucët’ e tua. E bëri kështu. E i thot’ atij: Vish rrobënë tënde, e eja pas meje.

⁹ E dolli, e vij pas si, e nuk’ e dij se ish e vërtetë ajo që bënej me anë t’Ëngjëllit, po i dukej sikur shih ëndërë.

¹⁰ E si shkuanë të parin’ e të ditinë karaull të trimavet, erdhë ndë portë të hekurtë e që hin ndë qutet, e ajo u hap mb’ata vetiut. E si duallë e ecnë mbë një udhë, e atë çast iku Ëngjëlli prej si.

¹¹ E Petrua si erdhi ndë vetëhe të tij, tha: Ndashti e njoha me të vërtetë se paska dërguarë Zoti ëngjëllin’ e tij, e më shpëtoi mua nga duart’ e Irodhit, e nga gjithë shpresëja e llaoit së Çifutet.

¹² E si e njohu punënë, vate ndë shtëpi të Mariësë s’ëmësë Ioannit, që thuhej Marko, tek qenë mbëjedhurë shumë e falishnë.

¹³ E si i ra portësë avllisë Petrua, erdhi të digjon një kopile që quhej Rodhë.

¹⁴ E si njohu zën’ e Petrosë, nga gëzimi nuk’ hapi portënë, po vrapëtoi brënda e u rrëfeu se është Petrua ndë portë.

¹⁵ Edhe ata i thon’ asaj: Ti u marrove. E ajo shtrëngonej të dëfton se kështu është. E ata thoshnë, se ëngjëll’ i tij është.

¹⁶ Ma Petrua po rrij e çokanis portënë. E si e hapnë, e pan’ atë, e u çuditnë.

¹⁷ E si u bëri ature nishan me dorë të pushoijnë, u rrëfeu ature qish e nxori Zoti atë nga hapsana, e u tha: Rrëfeni këto Iakovoit edhe vëllazëret. E si dolli ateje, vate ndë tjatër vënd.

¹⁸ E si u kdhi, u bë shumë nakatosi ndë trima: Vallë ç’u bë Petrua!

¹⁹ E Irodhi si e kërkoi atë e nuk’ e gjeti, ksetaksi trimatë që e ruaijnë, e porsiti t’i shpijnë t’i vrisnë, e pastaje zbriti nga Iudhea ndë Qesarië, e rrij atje.

²⁰ E Irodhi ish zëmëruarë mbë Tiriot, edhe mbë Sidhoniot, ma këta vanë tek ai gjithë bashkë, e me ndihmë të Vllastosë, kamarierit së mbretit, kërkoijnë paq, sepse vëndi i ture ushqenej nga vëndi i mbretit.

²¹ E mbë një ditë të dhiorisurë veshi Irodhi rrobën’ e Mbretërisë e hipi mbë fron, e i dhidhaks ata.

²² E llaoi thosh: Zë Perndiet, e jo njeriut.

²³ E atë çast e goditi atë Ëngjëll’ i Zotit, sepse nukë dha lëvdimnë te Perndia. E si u hëngr’ nga krimbatë, dha Shpirtinë.

²⁴ E fjala e Perndisë rritej e shtonej.

²⁵ E Varnava edhe Savllua u kthienë nga Ierusalimi, si sosnë punën’ e ture, e muarrë me vetëhe edhe Ioannë që quhej edhe Marko.