1 Ioannit 1 - Dhjata e Re 1827

Krie e parë

¹ Ajo që qe herën’ e parë, ajo që digjuam, ajo që pam me si tona, ajo që vështruam, e që e zunë duartë tona, kuvëndoj për fjalë të jetësë.

² (E jeta u çfaq, edhe e pam, e martirisjëmë, e rrëfejëmë mbë juvet jetën’ e pasosurë, ajo që qe mbanë Babait, e u duk mbë nevet).

³ Atë që pam e digjuam, u rrëfejmë juvet, që të kini edhe juvet shoqëri me nevet. E shoqëria jonë të jetë me babanë edhe me të bir’ e tij Iisu Hristonë.

⁴ E këto punëra ua shkruajmë juvet (që të gëzoni) e gëzimi juaj të jetë i plotë.

⁵ Këjo ësht’ adha të taksuritë që digjuam prej si, e rrëfejmë juvet, se Perndia është dritë, e errëcirë mbë të s’është ndonjë.

⁶ Ndë thaçim se kemi shoqëri me të, e ecëjmë nd’errëcirë, gënjejëmë, e nukë bëjëmë të vërtetënë.

⁷ E ndë ecimë ndë dritë, kemi shoqëri njeri me jatërinë me të, e gjaku i Iisu Hristoit, birit së tij, qëron nevet nga çdofarë fajit.

⁸ Ndë thafçim se nukë kemi faj, gënjejëmë vetëvetëhenë, e e vërteta nuk’ është mbë nevet.

⁹ Ndë molloiçim fajetë tona, ai ësht’ i besësë e i drejtë, që të na ndëjejë nevet fajetë, e të na qërojë nevet nga çdofarë adhiqi.

¹⁰ Ndë thafçim se nukë kemi faj, e bëjëmë atë të rrem, e fjala e tij nuk’ është mbë nevet.