Marcus 8 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL VIII. Bia ag Críost dá ṫaḃairt do ċeiṫre ṁíle duine. Raḋarc a ṫaḃairt do ḋall. An ṗáis a ḃí ag Críost le fulang.

¹ Ins na laeṫiḃ sin airís, nuair a ḃí sluaġ ṁór ann agus gan aon níḋ acu le n-iṫe, do ġlaoiḋ sé ċuige a ḋeisgiobuil agus duḃairt sé leó:

² Tá truaġ agam do’n tsluaġ, mar, féaċ, táid siad am’ ḟoċair le trí lá, agus ní’l aon rud le n-iṫe acu;

³ Agus má ċuirim aḃaile iad ’n-a dtrosgaḋ tuitfid siad ar an slíġ, óir do ṫáinig cuid acu aḃfad.

⁴ Agus d’ḟreagair a ḋeisgiobuil é: Conus is féidir d’aoinne a ndóiṫin aráin a ṫaḃairt dóiḃ anso sa n-uaigneas?

⁵ Agus d’ḟiafraiġ sé ḋíoḃ: An ’mó bulóg aráin agaiḃ? Agus duḃradar-san: Seaċt mbulóga.

⁶ Agus d’órduiġ sé do’n tsluaġ suiḋe síos ar an dtalaṁ; agus ṫóg sé na seaċt mbulóga, agus ġaiḃ sé buiḋeaċas, agus ḃris sé an t-arán, agus ṫug sé d’á ḋeisgiobulaiḃ é le cur os cóṁair na ndaoine, agus ċuireadar.

⁷ Agus ḃí iasga beaga acu, agus ḃeannuiġ sé iad, agus d’órduiġ sé iad do ċur os cóṁair na ndaoine.

⁸ Agus d’iṫeadar, agus ḃí a ndóiṫin mór acu. Agus ṫógadar an bia briste do fágaḋ, seaċt gciseáin de.

⁹ Agus tímpal ċeiṫre ṁíle duine iseaḋ ḃí tar éis an ḃíḋ a ċaiṫeaṁ; agus ċuir sé ċun siuḃail iad.

¹⁰ Agus ċuaiḋ sé láiṫreaċ ar bórd na luinge i n-aonḟeaċt le n-a ḋeisgiobuil agus ṫáinig sé i dtriúċaiḃ Dalmanúta.

¹¹ Agus d’imṫiġ na Fairisíniġ amaċ agus ċromadar ar aiġneas leis, ’ġá iarraiḋ air cóṁarṫa ó neaṁ a ṫaḃairt dóiḃ, ag baint trialaċ as.

¹² Agus ḋein sé osna ’n-a spioraid, agus duḃairt sé: Cad ab áil leis an slioċt san ag lorg cóṁarṫa? Go deiṁin a deirim liḃ, ní taḃarfar cóṁarṫa do’n tslioċt san.

¹³ Agus ċuir sé uaiḋ iad, agus ċuaiḋ sé ar bórd na luinge airís agus d’imṫiġ sé ṫar uisge.

¹⁴ Agus ḋearṁadadar arán a ṫaḃairt leó, agus ní raiḃ sa luing acu aċ aon ḃulóg aṁain.

¹⁵ Agus ṫug sé foláraṁ dóiḃ agus duḃairt: Féaċaiḋ, agus seaċnaiḋ giost na ḃFairisíneaċ agus giost Héróid.

¹⁶ Agus ḃíodar ag pléiḋ eatarṫa féin, ’ġá ráḋ: Ní’l arán againn.

¹⁷ Agus ḃí a ḟios san ag Íosa agus duḃairt sé leó: Cad é an pléiḋ seo agaiḃ toisg gan arán a ḃeiṫ agaiḃ? Ná h-aiṫniġeann siḃ agus ná tuigeann siḃ fós? An ḃfuil ḃúr gcroiḋe dall fós? An ḃfuil súile agaiḃ agus ná feiceann siḃ?

¹⁸ An ḃfuil cluasa oraiḃ agus ná h-airiġeann siḃ? Nó an aṁlaiḋ náċ cuiṁin liḃ?

¹⁹ Nuair a ḃriseas na ċúig ḃulóga do’n ċúig ṁíle duine, an ’mó ciseán a ṫógaḃair de’n ḃia briste? Duḃradar-san: Ḋá ċiseán déag.

²⁰ Agus na seaċt mbulóga do’n ċeiṫre ṁíle, an ’mó ciseán a ṫógaḃair? Agus duḃradar: Seaċt gciseáin.

²¹ Agus duḃairt sé leó: Conus ná tuigeann siḃ fós?

²² Agus ṫánadar go Betsaida; agus ṫugadar ċuige dall, agus d’iarradar air láṁ a ċur air.

²³ Agus do rug sé ar láiṁ ar an ndall, agus do rug sé as an mbaile beag é, agus ċuir sé seile ar a ṡúiliḃ, agus ċuir sé a ḋá láiṁ air, agus d’ḟiafraiġ sé ḋe an ḃfeacaiḋ sé aon níḋ.

²⁴ Agus d’ḟéaċ an duine suas agus duḃairt sé: Ċím daoine mar ḃeaḋ crainn agus iad ag siuḃal.

²⁵ Ansan do ċuir sé a láṁ airís ar a ṡúiliḃ, agus ċrom an duine ar ḟéaċaint suas, agus mar sin ṫáinig raḋarc dó i dtreó go ḃfeacaiḋ sé gaċ níḋ go soiléir.

²⁶ Agus ċuir sé an duine ċun a ṫiġe féin agus duḃairt sé leis: Imṫiġ ċun do ṫiġe, agus má ṫéiġeann tú isteaċ sa tsráid ná h-innis d’aoinne.

²⁷ Agus ċuaiḋ Íosa agus a ḋeisgiobuil sa ḃaile sin Caesaraéa Ṗilippí, agus ar an slíġ ḋó do ċeistiġ sé a ḋeisgiobuil agus duḃairt sé: Dar leis na daoine cé h-é mise?

²⁸ Agus d’ḟreagradar é agus duḃradar: Eóin Baiste; agus dar le tuille, Elias; agus dar le tuille, aon de sna fáiḋiḃ.

²⁹ Ansan duḃairt sé leó: Aċ dar liḃ-se cé h-é me? Agus d’ḟreagair Peadar agus duḃairt: Is tusa Críost.

³⁰ Agus ṫug sé foláraṁ dóiḃ gan a ḋ’innsint d’aoinne ’n-a ṫaoḃ.

³¹ Agus ċrom sé ar a ṫeagasg dóiḃ nár ḃfoláir do Ṁac an Duine mórán d’ḟulang, agus na seanóirí ’ġá ṡéanaḋ, agus uaċtaráin na sagart, agus na Sgríḃneóirí; agus go gcurfaí ċun báis é, agus tar éis trí lá go n-eíreóċaḋ sé ó’n mbás.

³² Agus do laḃair sé an ċaint go soiléir. Agus do rug Peadar air agus do ċrom sé ar ċur ’n-a ċoinniḃ.

³³ Aċ d’iompuiġ seisean agus d’ḟéaċ sé ar a ḋeisgiobulaiḃ, agus do laḃair sé go bagarṫaċ le Peadar, agus duḃairt sé: Imṫiġ lastiar díom, a Ṡátain, óir ní h-iad na neiṫe a ḃaineann le Dia is mian leat, aċ na neiṫe a ḃaineann le daoine.

³⁴ Agus ġlaoiḋ sé ċuige na daoine agus a ḋeisgiobuil i n-aonḟeaċt, agus duḃairt sé leó: Má’s mian le h-aoinne mise do leanṁaint, séanaḋ sé é féin, agus glacaḋ sé ċuige a ċros, agus leanaḋ sé mé.

³⁵ Óir, an t-é gur mian leis a anam do ṡaoraḋ, caillfiḋ sé a anam; agus an t-é a ċaillfiḋ a anam ar mo ṡon-sa agus ar son an tsoisgéil, saorfaiḋ sé a anam.

³⁶ Mar, cad é an tairḃe do ḋuine an saoġal go léir a ḃuaċtaint má ċailleann sé a anam féin?

³⁷ Nó cad í an ṁalairt a ḋéanfaiḋ duine ar a anam?

³⁸ Óir an t-é go mbeiḋ náire air mar ġeall orm-sa agus ar mo ḃréiṫre i láṫair an tsleaċta so atá aḋaltranaċ peacaṁail, beiḋ náire ar Ṁac an Duine uime sin nuair a ṫiocfaiḋ sé i nglóire a Aṫar i ḃfoċair na n-aingeal naoṁṫa.

³⁹ Agus duḃairt sé leó: Go deiṁin a deirim liḃ, tá cuid d’á ḃfuil ’n-a seasaṁ anso agus ní ḃlaisfid siad an bás go ḃfeicfid siad ríġeaċt Dé ag teaċt i gcóṁaċt.