Marcus 7 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL VII. Na Fairisíniġ dá n-imḋeargaḋ ag Críost. Inġean na mná ó Ċanaan dá leiġeas aige, agus an fear a ḃí boḋar balḃ.

¹ Agus ṫáinig Fairisíniġ agus raint des na Sgríḃneóiríḃ ó Ierúsalem, agus ḃailiġeadar ċuige.

² Agus nuair a ċonacadar cuid d’á ḋeisgiobuil ag iṫe aráin agus a láṁa coitċian, ’sé sin gan niġe, ċasadar leó é.

³ Óir ní iṫid na Fairisíniġ ná na Iúdaiġ bia gan a láṁa do niġe go minic, ag coimeád nóis na sinsear.

⁴ Agus ar ṫeaċt ó’n margaḋ ḋóiḃ ní iṫid bia gan iad féin do niġe, agus tá a lán eile sean-nós atá orṫa a ċoimeád, ar a ḃfuil na cupáin do niġe, agus na crúscaí, agus na h-árṫaí práis, agus na leapaċa.

⁵ Agus d’ḟiafraiġ na Fairisíniġ agus na Sgríḃneóirí ḋé: Cad ’n-a ṫaoḃ ná siuḃlaid do ḋeisgiobuil-se do réir nóis na sinsear, agus go n-iṫid siad bia gan a láṁa do niġe?

⁶ Aċ d’ḟreagair seisean iad agus duḃairt: Is maiṫ an targaireaċt a ḋein Isáias oraiḃ-se, a luċt an ḟill, mar a ḃfuil sgríoḃṫa: Molaid na daoine seo mé le n-a mbéal, aċ is fada uaim atá a gcroiḋe;

⁷ Aḋraḋ folaṁ a ṫugaid siad dom, ag múineaḋ teagasg agus aiṫeanta daoine.

⁸ Óir tréigeann siḃ órdú Dé, agus coimeádann siḃ nós daoine; deineann siḃ na crúscaí agus na cupáin do niġe, agus mórán neiṫe eile de’n tsórd san.

⁹ Agus duḃairt sé leó: Is maiṫ a ċuireann siḃ órdú Dé ar neaṁníḋ ċun nós ḃúr sinsear do ċoimeád.

¹⁰ Óir duḃairt Maois: Taḃair dot’ aṫair agus dod’ṁáṫair onóir; agus: An t-é ṫaḃarfaiḋ droċ-ċaint d’á aṫair nó d’á ṁáṫair curtar ċun báis é.

¹¹ Aċ dar liḃ-se: Má deir duine le n-a aṫair nó le n-a ṁáṫair: Gaċ corban, (’sé sin, gaċ taḃarṫas) d’á dtugaim-se uaim, bíoḋ a ṫairḃe agat-sa;

¹² Agus ní leigeann siḃ dó aon níḋ eile a ḋéanaṁ d’á aṫair ná d’á ṁáṫair.

¹³ Ag cun bréiṫir Dé ar neaṁníḋ leis na sean-nósaiḃ a ċleaċtaḃair féin. Agus tá a lán neiṫe de’n tsórd san agaiḃ ’á ḋéanaṁ.

¹⁴ Agus do ġlaoiḋ sé na daoine ċuige airís, agus duḃairt sé leó.

¹⁵ Ní’l aon rud atá lasmuiġ de’n duine, agus a ṫéiġeann isteaċ ann, d’ḟéadfaḋ é ṡailiú, aċ na neiṫe a tagann amaċ as an nduine siniad a ṡailíġeann an duine.

¹⁶ Má tá cluasa ċun éisteaċta ag duine, éisteaḋ sé.

¹⁷ Agus nuair a ċuaiḋ sé isteaċ i dtiġ ó’n sluaġ d’ḟiafraiġ a ḋeisgiobuil de bríġ na soluíde.

¹⁸ Agus duḃairt sé leó: Agus an ḃfuil siḃ-se leis gan breiṫeaṁantas mar sin? Ná tuigeann siḃ, pé rud a ṫéiġeann isteaċ sa duine ó’n dtaoḃ amuiġ náċ féidir do an duine ṡailiú,

¹⁹ Mar ní ṫéiġeann sé isteaċ ’n-a ċroiḋe, aċ i n-a ḃolg a ṫéiġeann sé agus téiġeann sé amaċ sa ḃfiailteaċ, ag glanaḋ gaċ bíḋ amaċ.

²⁰ Agus duḃairt sé gur b’iad na neiṫe a ṫagann amaċ as an nduine a ṡailiġeann an duine,

²¹ Óir is ó’n dtaoḃ istiġ, amaċ a’ croiḋe an duine, a ṫagann droċ-smuínte, agus aḋaltranas, agus gníoṁarṫa drúise, agus dúnṁarḃaḋ,

²² Guid, saint, éagcóir, feall, mí-ġeanmnaiġeaċt, droċ-ṡúil, diaṁasla, uaḃar, mí-ċiall.

²³ Ó’n dtaoḃ istiġ iseaḋ ṫagaid na h-olca san go léir, agus isiad a ṡailiġeann an duine.

²⁴ Agus d’eiriġ sé as san, agus ċuaiḋ sé go críoċaiḃ Tuíre agus Sídóin, agus ċuaiḋ sé isteaċ i dtiġ, agus ba ṁian leis gan a ḟios a ḃeiṫ ag aoinne, agus níor ḟéad sé é féin do ċeilt.

²⁵ Óir do ṫáinig ċuige agus do ċaiṫ í fein agá ċosaiḃ, ċóṁ luaṫ agus d’airiġ sí tráċt air, bean go raiḃ spioraid truailliġṫe ’n-a h-inġin.

²⁶ Agus bean Ġréagaċ ab eaḋ í, Síroṗoenaċ do reir ċinéil, agus ḃí sí ag guiḋe ċuige go ndéanfaḋ sé an deaṁan do ḋíbirt as a h-inġin.

²⁷ Agus duḃairt sé léi: Fan go mbeiḋ a sáiṫ ag an gclainn; óir ní maiṫ an rud bia na clainne ṫógaint agus é ṫaḃairt do sna gaḋaraiḃ.

²⁸ Aċ d’ḟreagair sise agus duḃairt: Iseaḋ, a Ṫiġearna, óir iṫid na coileáin fé’n mbórd an bia briste a ṫuiteann ó’n gclainn.

²⁹ Agus duḃairt seisean: Mar ġeall ar an ḃfocal san imṫiġ leat, tá an deaṁan imṫiġṫe as t’inġin.

³⁰ Agus nuair a ċuaiḋ sí aḃaile ċun a tiġe fuair sí a h-inġean ’n-a luiġe ar a leabaiḋ, agus an deaṁan imṫiġṫe aisti.

³¹ Agus ċuaiḋ sé amaċ airís a’ críċiḃ Tuíre, agus ṫáinig sé tré Ṡídón go muir Ġaililí, tré lár críċe Decapolis.

³² Agus ṫugadar ċuige duine a ḃí boḋar balḃ, agus ḃíodar ag taṫant air a láṁ a ċur air.

³³ Agus ṫóg sé leis i leiṫ taoiḃ é ó’n sluaġ, agus ċuir sé a ṁéireana isteaċ ’n-a ċluasaiḃ, agus ċuir sé seile amaċ agus ċuir sé an seile ar ṫeangain an duine,

³⁴ Agus d’ḟéaċ sé suas ċun na ḃflaṫas agus ḋein sé osna, agus duḃairt Eṗṗeta, ’sé sin, Osgail.

³⁵ Agus, láiṫreaċ, do h-osgalaḋ a ċluasa ḋó, agus do bogaḋ an ceangal d’á ṫeangain, agus do laḃair sé cruinn,

³⁶ Agus ḋ’órduiġ sé ḋóiḃ gan é ḋ’innsint d’aoinne. Aċ d’á ṁéid a ḋ’órduiġ sé ḋóiḃ é iseaḋ is mó a ḋ’innseadar é,

³⁷ Agus iseaḋ is mó a ḋeineadar iongna ḋé, agus a deiridís: Deineann sé gaċ níḋ go maiṫ: tugann sé éisteaċt do’n ḃoḋar agus caint do’n ḃalḃ.