Marcus 5 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL V. Legión deaṁan ag Críost dá ċur amaċ a duine. An ċailleaṁaint fola aige dá leiġeas. Inġean Iaíruis aige á tógaint ó’n mbás.

¹ Agus ṫanadar treasna na faraige go tír na nGerasénaċ.

² Agus nuair a ṫáinig sé amaċ as an luing do ḃuail uime duine agus é ag teaċt as na h-uaġnaiḃ, agus ḃí deaṁan ann,

³ Agus ins na h-uaġnaiḃ a ċóṁnuiġeaḋ sé, agus níor ḃ’ḟéidir feasda é ċeangal le slaḃraíḃ féin,

⁴ Óir do ceangalaḋ é go minic le geiṁliḃ agus le slaḃraíḃ, agus do ḃris sé na slaḃraí agus do strac sé na geiṁle as a ċéile, agus ní raiḃ ar ċumas aoinne smaċt a ċur air.

⁵ Agus ḃíoḋ sé i gcóṁnuiḋe, do ló agus d’oiḋċe, ins na h-uaġnaiḃ agus ins na cnocaiḃ, ag liúiriġ agus ’ġá ġearraḋ féin le cloċaiḃ.

⁶ Agus nuair a ċonaic sé Íosa aḃfad uaiḋ do riṫ sé ċuige agus do ṡléaċt sé ḋó.

⁷ Agus do liúiġ sé do ġuṫ árd agus duḃairt: Cad é an ċuid atá agat díom-sa, a Íosa, a Ṁic Dé is aoirde? Iarraim ort i n-ainim Dé gan mé ṗianaḋ.

⁸ Óir duḃairt sé leis: Imṫiġ amaċ as an nduine, a spioraid ṡailiġ.

⁹ Ansan do ċeisdiġ sé é: Cad is ainim duit? Agus duḃairt seisean: Legión is ainim dom, óir is líonṁar sinn.

¹⁰ Agus ḃí sé ’ġá iarraiḋ go cruaiḋ air gan é ċur as an áit amaċ.

¹¹ Ḃí tréad mór muc ann agus iad ag inníor tímpal an ċnuic.

¹² Agus d’iarr na deaṁain aċainíġe air, agus duḃradar: Cuir ins na mucaiḃ sinn go raiġmíd isteaċ ionta.

¹³ Agus ṫug Íosa an aċainíġe ḋóiḃ láiṫreaċ. Agus d’imṫig na deaṁain ṡalaċa amaċ agus ċuadar isteaċ ins na mucaiḃ, agus do ġluais na muca, suas le ḋ’á ṁíle acu, i ndiaiḋ ṁullaċ a gcinn, isteaċ sa ḃfaraige agus do báṫaḋ iad sa ḃfaraige.

¹⁴ Agus na daoine a ḃí ’ġa n-aoḋaireaċt do riṫeadar agus d’innseadar sa ḃaile agus ar fuid na tíre é. Agus ṫáinig na daoine amaċ féaċaint cad a ṫarla.

¹⁵ Agus ṫánadar ag triall ar Íosa agus ċonacadar an fear go mbíoḋ an deaṁan ’ġa ṁilleaḋ, ’n-a ṡuiḋe agus a ċuid éadaiġ uime agus é ’n-a lán-ṁeaḃair, agus ṫáinig eagal orṫa.

¹⁶ Agus d’innis an ṁuintir a ċonaic é ḋóiḃ cad a ṫarla do ’n ḟear go raiḃ an deaṁan ann, agus i dtaoḃ na muc.

¹⁷ Agus ċromadar ar ṫaṫant air go n-imṫeóċaḋ sé as a dtír.

¹⁸ Agus nuair a ḃí sé ag dul ar bórd na luinge do ċrom an fear, go raiḃ an deaṁan ’ġa ċráḋ, ar a iarraiḋ go leigfí leis é.

¹⁹ Aċ níor leig sé leis é, aċ duḃairt leis: Imṫiġ ċun do ṫiġe agus ċun do daoine, agus innis dóiḃ ar ḋein an Tiġearna ḋuit agus an trócaire a ḋein sé ort.

²⁰ Agus d’imṫiġ sé agus ċrom sé ar a innsint i nDecapolis cad iad na neiṫe móra a ḋein Íosa ḋó, agus ḃí iongna orṫa go léir.

²¹ Agus nuair a ṫainig Íosa ṫar uisge airís, sa luing, do ḃailiġ pobul mór ċuige, agus é ar bruaċ na faraige.

²² Agus ṫáinig duine d’uaċtaránaiḃ na sinagóige, dár ḃ’ ainim Iaírus, agus nuair a ċonaic sé é do ċaiṫ sé é féin ag á ċosaiḃ,

²³ Agus d’iarr sé aċainíġe air, agus duḃairt: Tá m’inġean ag dul ċun báis; tar agus cuir do láṁ uirṫi ionas go leiġisfí í agus go mairfeaḋ sí.

²⁴ Agus d’imṫiġ sé ‘n-a ṫeannta, agus ċuaiḋ mórán daoine i n-aonḟeaċt leis, agus ḃíodar ag brúṫ air.

²⁵ Agus ḃí bean ann go raiḃ a cuid fola ag imṫeaċt uaiṫi ar feaḋ ḋá ḃliain déag,

²⁶ Agus ḃí mórán fuilingṫe aici ó iomad doċtúirí, agus ḃí a raiḃ an tsaoġal aici caiṫte aici leó, agus ní raiḃ aon ḟeaḃus uirṫi, aċ í ag dul i n-olcas;

²⁷ Nuair airiġ sí i dtaoḃ Íosa ṫáinig sí ameasg na ndaoine lastiar dé, agus ċuir sí a láṁ ar a éadaċ;

²⁸ Óir duḃairt sí: Mura ndeinead aċ fiú baint le n-a ḃrat beiḋ mé slán.

²⁹ Agus do ṫriomuiġ sruṫ a cod’ fola an neómat san, agus d’aiṫin sí ar a colainn go raiḃ sí leiġiste ó’n ngearán.

³⁰ Agus láiṫreaċ do ṫuig Íosa, ann féin, an ċóṁaċt san do ḋul amaċ uaiḋ, agus d’iompuiġ sé ċun na ndaoine, agus duḃairt sé: Cé ṫeangḃuiġ le m’ċuid éadaiġ?

³¹ Agus duḃairt a ḋeisgiobuil leis: Ċíonn tú na daoine ag brúṫ ort, agus deirir: Cé ṫeangḃuiġ liom?

³² Agus d’ḟéaċ sé ’n-a ṫímpal go ḃfeicfeaḋ sé an ḃean a ḋein é.

³³ Agus ṫáinig criṫ-eagla ar an mnaoi, mar ḃí ’ḟios aici cad a ṫárla, agus ṫáinig sí agus do ṡléaċt sí ḋó, agus d’innis sí ḋó iomláine na fírinne.

³⁴ Agus duḃairt seisean léi: A ’nġean ó, do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú. Imṫiġ i síoṫċáin, agus bí slán ó’n ngearán.

³⁵ Le línn na ḃfocal san a ráḋ ḋó, ṫáiníg cuid de ṁuintir uaċtaráin na sinagóige, agus duḃradar: Tá t’inġean tar éis ḃáis. Cad ab áil leat ag cur a ṫuille trioblóide ar an Máiġistir?

³⁶ Agus d’airiġ Íosa an focal san agus duḃairt sé le h-uaċtarán na sinagóige: Ná bíoḋ eagal ort, aċ aṁáin creid.

³⁷ Agus níor leis sé d’aoinne dul leis aċ Peadar agus Séamus agus Eóin driṫáir Séamuis.

³⁸ Agus ṫánadar isteaċ i dtiġ uaċtaráin na sinagóige, agus ċonaic sé an ḃuairt agus an t-árd-ġol agus an lógóireaċt go léir.

³⁹ Agus nuair a ċuaiḋ sé isteaċ duḃairt sé leó: Cad ċuige an ḃuairt agus an gol? Ní marḃ atá an cailín, aċ ’n-a codlaḋ.

⁴⁰ Agus do ġáireadar uime. Aċ do ċuir sé iad go léir amaċ, agus ṫóg sé leis aṫair agus máṫair an ċailín, agus an ṁuintir a ḃí le n-a ċois féin, agus ċuaiḋ sé isteaċ mar a raiḃ an cailín ’n-a luiġe.

⁴¹ Agus do rug sé ar láiṁ ar an gcailín agus duḃairt sé léi: Talita cúmí, ’sé sin, ar ṁíniú, Eiriġ, (adeirim leat) a ċailín.

⁴² Agus d’eiriġ an cailín ’n-a suiḋe láiṫreaċ agus ṡiúḃluiġ sí, (ḃí sí ḋá ḃliain déag) agus ṫainig uaṫḃás ana-ṁór orṫa.

⁴³ Agus d’órduiġ sé ḋóiḃ go dian gan a ḟios a ḃeiṫ ag aoinne, agus duḃairt sé rud le n-iṫe ṫaḃairt di.