Marcus 14 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XIV. An ċéad ċuid de ṫuairisg páise Ċríost.

¹ Agus i gcionn dá lá ḃí féile na Cásga agus an aráin gan giost le ḃeiṫ ann, agus ḃí uaċtaráin na sagart agus na Sgríḃneóirí ’ġá ċuiṁneaṁ conus a ḋéanfaidís breiṫ air agus é ċur ċun báis.

² Aċ duḃradar: Ná deintear é lá na féile, le h-eagla go n-eireóċaḋ aċrann ameasg an ṗobuil.

³ Agus ḃí sé i mBetánia, i dtiġ Ṡímóin loḃair, ’n-a ṡuiḋe ċun bíḋ agus ṫáinig bean agus bosca alabastair aici d’ola spícnáird a ḃí ana-ḋaor, agus do ḃris sí an bosca alabastair agus ḋoirt sí an ola ar a ċeann.

⁴ Agus ḃí daoine láiṫreaċ agus ṫainig fearg orṫa, agus duḃradar ’n-a n-aigne féin: Cad ċuige an ḃásta san a ḋéanaṁ ar an ola?

⁵ D’ḟéadfaí an ola san do ḋíol ar níos mó ’ná trí ċéad píosa airgid agus é ṫaḃairt do sna boċtaiḃ. Agus ḃíodar ag casaoid léi.

⁶ Agus duḃairt Íosa: Leigiḋ di. Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag casaoid léi? Is gníoṁ maiṫ atá déanta aici orm-sa.

⁷ Óir táid na boiċt i nḃúr ḃfoċair agaiḃ i gcóṁnuiġe, agus féadfaiḋ siḃ maiṫ a déanaṁ dóiḃ nuair is áil liḃ; aċ ní’limse i gcóṁnuiġe agaiḃ.

⁸ An níḋ a ḃí aici seo le déanaṁ tá sé déanta aici; tá ola curṫa roim ré aici ar mo ċorp-sa i gcóir aḋlaċta.

⁹ Go deiṁin adeirim liḃ: sé áit ’n-a gcraoḃsgaoilfar an soisgéal so ar fuid an doṁain go léir, neósfar ann, mar ċuiṁneaṁ uirṫi seo, an níḋ atá déanta aici.

¹⁰ Agus d’imṫiġ Iúdás Iscariót, duine de’n dáréag, ag triall ar uaċtaránaiḃ na sagart, ċun é ḋíol leó.

¹¹ Agus nuair airiġeadar é ḃí áṫas orṫa, agus ġealla-dar dó go dtaḃarfaí airgead dó. Agus ḃí sé ag faire ċun caoi ḟáġail ar é ṫaḃairt suas.

¹² Agus an ċéad lá de laeṫiḃ an aráin gan giost nuair a deintí íḋbirt na Cásga, duḃairt a ḋeisgiobuil leis: Cár ṁaiṫ leat go raġmís agus go ndéanfaimís an Ċáisg d’ollaṁú ḋuit le n-iṫe?

¹³ Agus ċuir sé uaiḋ beirt d’á ḋeisgiobuil agus duḃairt sé leó: Téiġiḋ isteaċ sa ċaṫair, agus casfar oraiḃ fear agus árṫaċ uisge ar a ṁuin aige; leanaiḋ é.

¹⁴ Agus pé áit ’n-a raġaiḋ sé isteaċ abraiḋ le fear an tiġe, Deir an Máiġistir, Cá ḃfuil an seómra ’n-a n-íosfad an Ċáisg i dteannta mo ḋeisgiobul?

¹⁵ Agus taisbeánfaiḋ sé daoiḃ seómra mór, agus é curṫa i dtreó, agus déiniḋ ollaṁú ḋúinn ann.

¹⁶ Agus d’imṫiġ na deisgiobuil agus ṫánadar sa ċaṫair, agus fuaradar mar a duḃairt sé, agus d’ollaṁuiġeadar an Ċáisg.

¹⁷ Agus nuair a ḃí an traṫnóna ann ṫáinig sé i n-aonḟeaċt leis an dáréag.

¹⁸ Agus nuair a ḃíodar ’n-a suiḋe agus ag iṫe, duḃairt Íosa: Go deiṁin a deirim liḃ, tá duine agaiḃ-se, atá ag iṫe am ṫeannta, agus díolfaiḋ sé mé.

¹⁹ Agus ṫáinig ḃuairt orṫa, agus ċromadar ar a ráḋ leis, ’n-a nduine a’s ’n-a nduine: An mise é?

²⁰ Agus duḃairt sé leó: Duine de’n dáréag, duine a ċuireaim a láṁ sa n-aon ṁéis liom.

²¹ Is fíor go ḃfuil Mac an Duine ag imṫeaċt, fé mar atá sgríoḃṫa ’n-a ṫaoḃ; aċ is ró-ṁairg do’n ḟear san tré a ndéanfar Mac an Duine do ṫaḃairt suas. B’ḟearra ḋo’n ḟear san ná tiocfaḋ sé riaṁ ar an saoġal.

²² Agus an ḟaid a ḃíodar ag iṫe do ṫóg Íosa arán agus ḃeannuiġ sé é, agus ḃris sé é, agus ṫug sé ḋóiḃ é, agus duḃairt sé: Glacaiḋ, iṫiḋ; is é mo ċorp é seo.

²³ Agus ṫóg sé cailís, agus ġaiḃ sé buiḋeaċas, agus ṫug sé ḋóiḃ í, agus d’óladar go léir aisti.

²⁴ Agus duḃairt sé leó: Isí mo ċuid fola, fuil an tiomna nua, í sin, a doirtfar ar son a lán.

²⁵ Go deiṁin adeirim liḃ, ná h-ólfad feasda de’n toraḋ so na fíneaṁna go dtí an lá san ’n-a n-ólfad nua é i ríġeaċt Dé.

²⁶ Agus tar éis an iomuin do ġaḃáil dóiḃ ċuadar go Cnoc na n-Ola-ċrann.

²⁷ Agus duḃairt Íosa leó: Glacfaiḋ siḃ go léir sgannal umam-sa anoċt; óir tá sgríoḃṫa, Buailfead an t-aoḋaire agus sgaipfar na caoire.

²⁸ Aċ tar éis m’aiseiriġe raġad róṁaiḃ go Gaililí.

²⁹ Agus duḃairt Peadar leis: Bíoḋ go nglacfaidís go léir sgannal umat, ní ġlacfad-sa.

³⁰ Agus duḃairt Íosa leis: Go deiṁin adeirim leat, sa lá so againn, anoċt féin, séanfair mé fó ṫrí sar a nglaoiḋfiḋ an coileaċ an tarna h-uair.

³¹ Aċ sin mar ba ḋéine do laḃair seisean: Dá gcaiṫinn dul ċun báis i n-aonḟeaċt leat ní ṡéanfad tú. Agus do laḃradar go léir ar an gcuma gcéadna.

³² Agus ṫánadar ċun na h-áite ar a dtugtar Getsémané, agus duḃairt sé le n-a ḋeisgiobuil: Suiḋiḋ anso go ndeinead úrnuiġṫe.

³³ Agus do rug sé leis Peadar agus Séamus agus Eóin, agus ṫusnuiġ sé ar ḃeiṫ go criṫ-eaglaċ agus go dúḃaċ;

³⁴ Agus duḃairt sé leó: Tá ḃrón an ḃáis ar m’anam; fanaiḋ anso agus deiniḋ faire.

³⁵ Agus d’imṫiġ sé tamall uaṫa, agus ṫuit sé anuas ar an dtalaṁ, agus ġuiḋ sé go ngeoḃaḋ an uair ṫairis dá mb’ḟéidir é.

³⁶ Agus duḃairt sé: Abba, a Aṫair, tá gaċ níḋ ar do ċumas; cuir an ċailís seo i leiṫ taoiḃ uaim; ná deintear áṁṫaċ, an níḋ is toil liom-sa, aċ an níḋ is toil leat-sa.

³⁷ Agus ṫáinig sé agus fuair sé ’n-a gcodlaḋ iad. Agus duḃairt sé le Peadar: A Ṡímóin, an ad’ ċodlaḋ ataoí? Nár ḟeadais faire ḋéanaṁ ar feaḋ aon uaire aṁáin?

³⁸ Déiniḋ faire agus guiḋe, ionus ná raġaḋ siḃ i gcaṫaíḃ. Tá an spioraid tugṫa, is fíor, aċ tá an ḟeóil lag.

³⁹ Agus d’imṫiġ sé airís, agus ḋein sé an guiḋe céadna ins na focalaiḃ céadna.

⁴⁰ Agus ṫáinig sé an tarna h-uair agus fuair sé ’n-a gcodlaḋ iad, (óir do ḃí mairḃitíġe ar a súiliḃ), agus ní ḟeadradar cad é an freagra ṫaḃarfaidís air.

⁴¹ Agus ṫáinig sé an tríṁaḋ h-uair agus duḃairt sé leó: Deiniḋ codlaḋ anois agus suaiṁneas. Ní beag é: tá an uair tagaiṫe; féaċ, taḃarfar Mac an Duine ar láṁaiḃ na bpeacaċ.

⁴² Eiriġiḋ, téanaíḋ; féaċ, tá i ḃfogus dúinn an fear a ḃraṫfaiḋ mé.

⁴³ Le linn na ḃfocal a ráḋ ḋó, ṫáinig Iúdás Iscariót, duine de’n dáréag, agus sluaġ ṁór i n-aonḟeaċt leis, ó uaċtaránaiḃ na sagart agus ó sna Sgríḃneóirí agus ó sna seanóirí, agus ḃí claiḋṁte agus bataí acu.

⁴⁴ Agus ḃí cóṁarṫa taḃarṫa aige-sean dóiḃ, mar duḃairt sé: An t-é go dtaḃarfad-sa póg dó, siné é; beiriḋ air agus tugaiḋ liḃ é go h-aireaċ.

⁴⁵ Agus nuair a ṫáinig sé do ḋein sé air isteaċ agus duḃairt sé: Go mbeannuiġṫear ḋuit, a Ṁáiġistir, agus ṫug sé póg dó.

⁴⁶ Agus ġreamuiġeadar-san a láṁa air, agus ċoimeádadar é.

⁴⁷ Agus ṫaraing duine d’á raiḃ láiṫreaċ claiḋeaṁ, agus ḃuail sé seirḃíseaċ an árdṡagairt agus ḃain ṡé an ċluas de.

⁴⁸ Agus d’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé: An dtánaḃair amaċ, agus claiḋṁte agus bataí agaiḃ, ċun beirṫe orm mar a ṫiocfaḋ siḃ cun beirṫe ar ḃiṫeaṁnaċ?

⁴⁹ Ḃíos gaċ lá i nḃúr measg sa teampul, ag teagasg agus níor rugaḃair orm. Aċ is ċun an sgriptiúra do ċóṁlíonaḋ é.

⁵⁰ Ansan d’ḟág a ḋeisgiobuil é agus do ṫeiṫeadar go léir.

⁵¹ Agus ḃí buaċaill ’ġá leanṁaint n-a raiḃ ball línéadaiġ fan noċta a ċoím air, agus do rugadar air.

⁵² Agus do sgaoil seisean an ball línéadaiġ leó, agus d’imṫiġ sé uaṫa tárnoċt.

⁵³ Agus ṫugadar Íosa leó i láṫair an árdṡagairt; agus do ċruinniġ ann na sagairt go léir agus na Sgríḃneóirí agus na seanóirí.

⁵⁴ Agus do lean Peadar é, aḃfad siar, go dtí go raiḃ sé istiġ i halla an árd-ṡagairt, agus ḃí sé ’n-a ṡuiḋe i dteannta na seirḃíseaċ, ċun na teine, ’ġá ṫéiḋ féin.

⁵⁵ Agus ḃí na h-árdṡagairt agus an ċóṁairle go léir ag lorg fínné i gcoinniḃ Íosa, ċun é ḋaoraḋ ċun báis; agus ḃí ag teip orṫa.

⁵⁶ Agus ḃí a lán ag taḃairt fiaḋnaise bréige ’n-a ċoinniḃ, aċ níor réiḋtiġ a ḃfiaḋnaise le n-a ċéile.

⁵⁷ Agus d’eiriġ daoine éigin agus ṫugadar fiaḋnaise bréige ’n-a ċoinniḃ agus duḃradar:

⁵⁸ D’airiġeamair-ne é agus duḃairt sé: An teampal so a deineaḋ le láṁaiḃ daoine, leagfad-sa é agus i gcionn trí lá cuirfead suas ceann eile, agus ní le láṁaiḃ daoine é.

⁵⁹ Agus níor réiḋtiġ a ḃfiaḋnaise le n-a ċéile.

⁶⁰ Agus d’eiriġ an t-árdṡagart, i lár na h-áite, agus ċuir sé ceist ċun Íosa, agus duḃairt: Ná fuil aon ḟreagra agat le taḃairt ar a ḃfuil acu san ’á ċur ad’ leiṫ?

⁶¹ Aċ níor laḃair seisean agus níor ṫug sé aon ḟreagra. Agus do ċeistiġ an t-árdṡagart é, agus duḃairt sé: An tusa Críost Mac Dé ḃeannuiġṫe?

⁶² Agus ansan duḃairt Íosa leis: Is mé; agus ċífiḋ siḃ Mac an Duine ’n-a ṡuiḋe ar deasláiṁ cóṁaċta Dé agus ag teaċt i sgamallaiḃ neiṁe.

⁶³ Ansan do strac an t-árdṡagart a ḃrat, agus duḃairt sé: Cad ab aíl linn d’a ṫuille fínniṫe?

⁶⁴ D’airiġeaḃair an diaṁasla: cad a ċítear daoiḃ? Agus duḃradar go léir go raiḃ bás tuillte aige.

⁶⁵ Agus do ċrom cuid acu ar ṡeilí ċaiṫeaṁ air, agus ar a aġaiḋ do ċlúdaċ agus ar é ḃualaḋ le dóirniḃ, agus deiridís: Targair: agus ḃí na seirḃísiġ ’ġá ḃualaḋ le n-a mbasaiḃ.

⁶⁶ Agus ḃí Peadar sa halla ṫíos, agus ṫáinig duine de ċailíníḃ aimsire an árdṡagairt,

⁶⁷ Agus nuair a ċonaic sí Peadar ’ġá ṫéiḋ féin, d’ḟéaċ sí air agus duḃairt sí: Agus do ḃís-se leis i ḃfoċair Íosa Nasareit.

⁶⁸ Agus do ṡéan seisean agus duḃairt: Ní’l fios ná eólus agam ar cad deirir. Agus d’imṫiġ sé amaċ lasmuiġ de’n halla; agus do ġlaoiḋ an coileaċ.

⁶⁹ Agus do ċonaic an cailín airís é, agus duḃairt sí leis an muintir a ḃí ’n-a seasaṁ ann: Is duine acu súd é seo.

⁷⁰ Agus do ṡéan seisean airís. Agus tar éis tamaill ḃig duḃairt an ṁuintir a ḃí ’n-a seasaṁ ann airís, le Peadar: Go deiṁin is duine acu súd tu, mar is Gaililiaċ tu.

⁷¹ Agus do ċrom seisean ar easgainiḋe agus ar a ḋearḃú: Ní’l aon aiṫne agam ar an nduine sin adeireann siḃ.

⁷² Agus ansan do ġlaoiḋ an coileaċ an tarna h-uair. Agus do ċuiṁniġ Peadar ar an ḃfocal aduḃairt Íosa: Sar a nglaoiḋfiḋ an coileaċ ḋá uair séanfair mé trí h-uaire. Agus ċrom sé ar ġol.