Marcus 13 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL XIII. An íde a ḃí le teaċt ar an dteampul, agus na cóṁarṫaí atá le teaċt roim lá an ḃreiṫeaṁantais.

¹ Agus nuair a ḃí sé ag dul amaċ as a dteampul duḃairt duine ḋ’á ḋeisgiobuil leis: Féaċ, a Ṁáiġistir, cad iad mar ċloċa agus cad é mar ḋéanaṁ!

² Agus d’ḟreagair Íosa agus duḃairt leis: Ċíonn tú na h-oibreaċa móra san go léir? Ní fágfar cloċ ar muin cloiċe ḋíoḃ gan leagaḋ.

³ Agus ḃí sé ’n-a ṡuiḋe ar Ċnoc na n-Olaċrann ar aġaiḋ an teampail, agus ḃí Peadar agus Séamus agus Eóin agus Aindrias ’ġá ḟiafraiġe ḋe, ar leiṫliġ:

⁴ Innis dúinn, caṫain a ṫiocfaiḋ na neiṫe seo? agus cad é an cóṁarṫa a ḃeiḋ air, nuair a ṫosnóċaid na neiṫe seo go léir ar ṫeaċt ċun cinn.

⁵ Agus do ċrom Íosa, ’ġá ḃfreagraḋ, ar a ráḋ leó: Seaċain agus ná meallaḋ aoinne siḃ.

⁶ Óir tiocfaiḋ a lán daoine am’ ainim-se, agus déarfaid siad, Is mise é; agus meallfaid siad a lán.

⁷ Aċ nuair a ḋ’aireóċaiḋ siḃ cogaí agus ráflaí ar ċogaíḃ, ná bíoḋ eagal oraiḃ, óir ní foláir iad san a ḃeiṫ ann; aċ ní hé au deire fós é.

⁸ Óir eireóċaiḋ cine i n-aġaiḋ cine agus ríġeaċt i n-aġaiḋ ríġeaċta, agus beiḋ luasgaċa talṁan go tiuġ ann, agus gorta. Tusaċ na buarṫa iad san.

⁹ Aċ féaċaiḋ ċúġaiḃ féin. Óir taḃarfaid siad i láṫair na gcóṁairlí siḃ, agus sgiúrsálfar siḃ ins na sinagógaiḃ, agus seasóċaiḋ siḃ i láṫair ríġṫe agus uaċtarán mar ġeall orm-sa, mar ḟiaḋnaise ḋóiḃ-sin.

¹⁰ Agus ní foláir ar dtúis an soisgéal do ċraoḃsgaoileaḋ ċun na ngeinte go léir.

¹¹ Agus nuair a ṫaḃarfaid siad leó siḃ ċun siḃ a ṫaḃairt ar láiṁ, ná bacaiḋ a ḃreiṫniú roim ré cad déarfaiḋ siḃ; aċ an rud a taḃarfar daoiḃ an uair sin, abraiḋ é; óir ní siḃ-se a laḃrann, aċ an Spioraid Naoṁ.

¹² Óir déanfaiḋ an driṫáir feall báis ar a ḋriṫáir, agus an t-aṫair ar a ṁac; agus eireóċaiḋ an ċlann i n-aġaiḋ a n-aṫar agus a máṫar, agus imireóċaid siad bás orṫa.

¹³ Agus beiḋ fuaṫ ag gaċ aoinne ḋaoiḃ mar ġeall ar m’ ainim-se. Aċ an t-é a ḃeiḋ seasaṁaċ go deire isé a raġaiḋ slán.

¹⁴ Aċ nuair a ċífiḋ siḃ gráin an léirsgriosa ’n-a seasaṁ sa n-áit naċ dual (an t-é a léiġeann tuigeaḋ sé), ansan an ṁuintir atá i n-Iúdaéa teiṫidís ċun na gcnoc.

¹⁵ Agus an t-é ḃeiḋ ar ḃuaic a ṫíġe ná tagaḋ sé anuas sa tiġ agus na téiġeaḋ sé isteaċ ċun ruda ḃreiṫ as an dtiġ;

¹⁶ Agus an t-é a ḃeiḋ sa ṗáirc ná filleaḋ sé a d’iarraiḋ a ḃrait.

¹⁷ Agus is mairg do luċt clainne d’iompar agus do luċt clainne ḋ’oileaṁaint ins na laeṫiḃ sin;

¹⁸ Agus bíḋiḋ ag guiḋe gan iad a ḃeiṫ sa ġeiṁre.

¹⁹ Óir beiḋ ins na laeṫiḃ sin cruaḋtan ná raiḃ a leiṫéid ann ó ṫusaċ an ċruiṫniú a ċruiṫniġ Dia go dtí anois, agus ná ḃeiḋ.

²⁰ Agus mura gcioruiġeaḋ an Tiġearna na laeṫanta ní ḃeaḋ dul as ag feóil ar biṫ; aċ ar son na ḃfíoraon atá toġṫa aige do ċioruiġ sé na laeṫanta.

²¹ Agus anois má deir aoinne liḃ, Féac, tá Críost anso; féac, tá sé ansúd: ná creidiḋ.

²² Óir eireóċaid críosdana fallsa agus fáiḋí fallsa, agus taḃarfaid siad cóṁarṫaí uaṫa agus iongnaí, ċun na ḃfíoraon féin do ṁeallaḋ, dá mb’ḟéidir é.

²³ Tugaiḋ-se aire, d’á ḃríġ sin; féaċ, tá gaċ níḋ innste agam daoiḃ roim ré.

²⁴ Aċ ins na laeṫiḃ sin, tar éis na buarṫa san, dorċóċaiḋ an ġrian agus ní ṫaḃarfaiḋ an ġealaċ a solus,

²⁵ Agus beiḋ na réilte ag tuitim as an spéir, agus beiḋ na cóṁaċta atá ins na flaṫais d’á suaṫaḋ.

²⁶ Agus ansan ċífid siad Mac an Duine ag teaċt ins na sgamalaiḃ, le mórán cóṁaċt’ agus glóire.

²⁷ Agus ansan cuirfiḋ sé a aingil amaċ agus cruinneóċaiḋ sé a ḟíoraoin ó sna ċeiṫre gaoiṫiḃ, ó ḟíor-imeall an tailiṁ go fíor-imeall neiṁe.

²⁸ Fóġlumuiḋ ó’n gcrann fíge soluíd. Nuair a ḃíonn a géag bog agus an duilleaḃar tagaiṫe is eól daoiḃ an saṁraḋ ḃeiṫ i n-aċmaireaċt.

²⁹ Mar sin daoiḃ-se nuair a ċífiḋ siḃ na neiṫe seo ag teaċt ċun cinn, bíoḋ ḟios agaiḃ é ḃeiṫ ins na dóirsiḃ buailte liḃ.

³⁰ Go deiṁin a deirim liḃ, ní h-imṫeóċaiḋ an tslioċt so go dtagaid na neiṫe seo go léir ċun cinn.

³¹ Raġaiḋ spéir agus talaṁ ar neaṁníḋ, aċ ní raġaiḋ mo ḃréiṫre-se ar neaṁníḋ.

³² Ní fios d’aoinne, áṁṫaċ, an lá san ná an uair, d’á mb’iad na h-aingil ins na flaṫais iad, nó an Mac, aċ do’n Aṫair.

³³ Tugaiḋ aire, deiniḋ faire agus úrnuiġṫe; óir ní fios daoiḃ caṫain a ḃeiḋ an t-am ann.

³⁴ Ar nós duine a d’ḟág a ṫiġ agus d’imṫiġ i gcéin, agus a ṫug d’á ṡeirḃíseaċaiḃ déanaṁ gaċ oibre, agus a duḃairt leis an ndóirseóir faire ḋéanaṁ;

³⁵ Deiniḋ-se faire, d’á ḃríġ sin, (óir ní fios daoiḃ caṫain a ṫiocfaiḋ an tiġearna, um ṫráṫnóna, i lár na h-oiḋċe, ar ġlaodaċ an ċoiliġ, nó ar maidin)

³⁶ Le h-eagla, nuair a ṫiocfaḋ sé, gur i nḃúr gcodlaḋ a ġeoḃaḋ sé siḃ.

³⁷ Agus an rud a deirim liḃ-se deirim le gaċ aoinne é: Deiniḋ faire.