Maitiú 8 - Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

CAIBIDIOL VIII. An loḃar d’á ġlanaḋ ag Críost; seirḃíseaċ an taoisiġ céad, ⁊ máṫair céile Ṗeadair, ⁊ a lán eile aige ’á leiġeas. An stoirm ar an ḃfaraige á ċiúnú aige. Na deaṁain dá gcur amaċ as an mbeirt a ḃí sealḃuiġṫe acu, ⁊ cead uaiḋ dos na deaṁnaiḃ dul isteaċ ins na mucaiḃ.

¹ Ansan nuair a ṫáinig sé anuas ó’n gcnoc do lean sluaiġte móra é.

² Agus féaċ, ṫáinig loḃar, agus do ṡléaċt sé ḋó agus duḃairt sé: A Ṫiġearna, tá ar do ċumas mé ġlanaḋ má’s áil leat.

³ Agus do ṡín Íosa a láṁ agus ċuir sé air í, agus duḃairt sé; Is áil liom é: glantar ṫú. Agus do glanaḋ láiṫreaċ é ó n-a loḃra.

⁴ Agus duḃairt Íosa leis: Féaċ, ná h-innis d’aoinne é; aċ imṫiġ agus taisbeáin tu féin do’n tsagart, agus taḃair an ofráil a ḋ’órduiġ Maoís, mar fiaḋnaise ḋóiḃ-sin.

⁵ Ansan nuair a ḃí sé tar éis dul isteaċ i gCaṗarnaum ṫáinig ċuige taoiseaċ céad, ’ġá ġuiḋe,

⁶ Agus duḃairt sé: A Ṫiġearna, tá mo ḃuaċaill sa ḃaile ’n-a luiġe gan lúṫ a ġéag, agus tá pianta móra air.

⁷ Agus duḃairt Íosa leis: Tiocfad-sa agus leiġisfead é.

⁸ Agus duḃairt an taoiseaċ céad: A Ṫiġearna, ní fiú mise go dtiocfá fé m’ ḋíon; aċ abair an focal aṁáin agus beiḋ mo ḃuaċaill slán.

⁹ Mar is duine mise atá fé smaċt, agus tá saiġdiúirí fúm; agus deirim leis an ḃfear so, Imṫiġ, agus imṫiġeann sé; agus le fear eile, Tar, agus tagann sé, agus le m’ ṡeirḃíseaċ, Dein so; agus deineann sé é.

¹⁰ Agus nuair airiġ Íosa san do ḋein sé iongna ḋé; agus dúḃairt se leis an muíntir a ḃí ’ġá leanṁaint: Go deiṁin adeirim liḃ, ní ḃfuaras a leiṫéid sin de ċreideaṁ i n-Israél.

¹¹ Agus deirim liḃ go dtiocfaiḋ a lán daoine ó’n ndoṁan toir agus ó’n ndoṁan tiar, agus go luiġfid siad i ḃfoċair Ábrahaim agus Isaaic agus Iácóib,

¹² Agus caiṫfar clann na ríġeaċta amaċ sa dorċadas atá amuiġ, mar a mbeiḋ gol agus díosgán fiacal.

¹³ Agus duḃairt Íosa leis an dtaoiseaċ céad: Imṫiġ ort, agus fé mar a ċreidis deintear duit. Agus ṫáinig a ṡláinte do’n ḃuaċaill an uair sin.

¹⁴ Agus nuair a ṫáinig Íosa isteaċ i dtiġ Ṗeadair ċonaic sé máṫair a ċéile ’n-a luiġe agus éagcruas uirṫi;

¹⁵ Agus do rug sé ar láiṁ uirṫi, agus d’imṫiġ an t-éagcruas di, agus d’eiriġ sí, agus ḋein sí frioṫálaṁ orṫa.

¹⁶ Ansan, nuair a ṫáinig an tráṫnóna, ṫugadar ag triall air a lán daoine go raiḃ deaṁain ionta; agus ḃí sé ag díbirt na ndeaṁan le n-a ḟocal, agus ag leiġeas na ndaoine a ḃí as a sláinte;

¹⁷ Ionus go ḃfíor-faí an ċaint a duḃairt Isáias Fáiḋ, mar a nduḃairt sé: Do ġlac sé ċuige féin ár n-easláintí agus d’ḟuiling sé ár ngalara.

¹⁸ Agus nuair a ċonaic Íosa na sluaiġte móra ’n-a ṫímpal, d’órduiġ sé dul ṫar uisge.

¹⁹ Agus ṫáinig fear sgríḃinne ċuige agus duḃairt sé leis: A Ṁáiġistir, leanfad ṫú pé áit ’n-a ngeóḃair.

²⁰ Agus deir Íosa leis: Táid pluaiseana ag na sionaċaiḃ agus neadaċa ag éanlaiṫiḃ an aéir, agus ní’l ag Mac an Duine áit ar a leigfeaḋ sé a ċeann.

²¹ Duḃairt deisgiobul eile leis, A Ṫiġearna, leig dom dul ar dtúis agus m’aṫair d’aḋlacaḋ.

²² Duḃairt Íosa leis, áṁṫaċ: Lean mise, agus leig dos na mairḃ a mairḃ d’aḋlacaḋ.

²³ Agus nuair a ċuaiḋ sé ar bórd na luinge bige, do lean a ḋeisgiobuil é.

²⁴ Agus féaċ, d’eiriġ suaṫaḋ mór sa ḃfaraige, i dtreó go raiḃ an long d’á múċaḋ leis na tonnaiḃ. Aċ ḃí seisean ’n-a ċodla.

²⁵ Agus ṫáinig a ḋeisgiobuil ċuige agus ḋúisiġeadar é. A Ṫiġearna, ar siad, saor sinn; tá an bás againn.

²⁶ Agus duḃairt Íosa leó: Cad is eagal daoiḃ, a ḋaoine gan puinn creidiṁ? Ansan d’eiriġ sé agus duḃairt sé leis an ngaoiṫ agus leis an ḃfaraige fanṁaint socair, agus ṫáinig ciúnas mór.

²⁷ De sin do ġlac iongnaḋ na daoine agus duḃradar: Cad é mar duine é seo go ḃfuil gaoṫ agus faraige úṁal dó?

²⁸ Agus nuair a ċuadar treasna an uisge, isteaċ i dtír na nGerasénaċ, do ḃuail uime beirt go raiḃ deaṁain ionta, agus iad ag teaċt amaċ as na h-uaġnaiḃ agus iad ana-ṁillteaċ, i dtreó nár ḃ’ḟéidir d’aoinne gaḃáil an tslíġ sin acu.

²⁹ Agus féaċ, do liúġadar agus duḃradar: Cad é sin dúinne ṫusa, a Íosa, a Ṁic Dé? Ar ṫáinís anso roim an aimsir ċun pionóis a ċur orainn?

³⁰ Ḃí tréad mór muc ar fosaiḋeaċt i ngar dóiḃ.

³¹ Agus d’iarr na deaṁain aċainiġe air: Má ċuireann tú as so sinn, ar siad, cuir ins na mucaiḃ sinn.

³² Agus duḃairt sé leó: Imṫiġiḋ. Agus d’imṫiġeadar isteaċ ins na mucaiḃ, agus féaċ, do riṫ an tréad muc ar buile le fánaiḋ isteaċ sa ḃfaraige, agus do báṫaḋ iad.

³³ Agus do riṫ na h-aoḋairí; agus ṫánadar isteaċ sa ċaṫair, agus d’innseadar gaċ níḋ, agus i dtaoḃ na beirte go raiḃ na deaṁain ionta.

³⁴ Agus féaċ, do ġluais muintir na caṫaraċ go léir amaċ i gcoinniḃ Íosa; agus nuair a ċonacadar é d’iarradar air imṫeaċt as a dtír.